Motosiklet Camiasından Yaşama Dair

Neden motosiklet camiamızda değiştirmek için çaba harcadığımız sorunları bu camia dışında da değiştirebilmek için çaba harcamıyoruz? Nedir bu ikiteker dışına çıkartmaktan korktuğumuz?

Gerçekten enteresandır biz Türk toplumunun fanatik olması, bir gruba dahil olması ve bu şekilde yaşamını devam ettirmesi. Bunların tümünün kökeninde çocukluğumuz, daha da geriye gidersek sosyal ve kültürel psikolojimiz yatmaktadır. Biliyorsunuz bayılırız sürü psikolojisine ve en büyük sorunumuz da yalnızlık. Kişinin yalnız kendi başına kalabilmeyi başarabilmesi demek, kendi ile barışık olabilmeyi de çözebilmiş olması demektir. Aynaya yalın bir şekilde, yansımaların farkına vararak bakabiliyorsak aynanın da yansıttıklarına katlanabilmeyi başarmışız demektir.

Gelelim konumuza ; bu bahsettiğim psikoloji ile motosiklet camiamızda yaşarken, motosiklet ile bağlantılı her tür konuda değişimler adına deli gibi savaş veriyoruz. Bu ne güzel, ne muhteşem ve ne mutlu bize..! Peki ya camiamız dışına çıktığımız durumlarda nedendir boşvermişliğimiz? Bu camiaya katkıda bulunuyor, boğuşup çabalıyor ve değişimler içinse tüm uğraşılarımız, o zaman camia harici yaşamımıza da bunu verelim. İzin verin, kendinizi tembihleytin ve öğretin ki bu sadece tutku ile bağlı olduğumuz uğraşımızın çevresi haricine de yansısın. Oysa ki insanların birbirlerine en çok kenetlendiği, sevgilerini pekiştirdiği, yardımlarını eksik etmediği bu güzel camiamızda bunu gelenek haline getirip, bir bayram havası edasında yaşamalı insan.

Hayat belki kısa, belki bir o kadar da uzun ve belki de bir o kadar da karmaşık ki, şu önünü göremediğimiz ama içinde huzur, sağlık ve mutluluk ile yaşamak istediğimiz, taleplerimizi de bu doğrultuda yaptığımız, beklentilerimizi ona göre birleştirdiğimiz bu sosyalliğimizi bırakın aldıklarımızdan daha fazlasını edinerek vererek geliştirelim ve iletelim.

Ya tüm yaşamımızda bunu birleştirelim, ya da bırakın unutun gitsin. Yaşam belki de sizin için böyle güzel.Tekerleriniz her daim sevgi ve saygıyla, barış ve huzur için dönsün.

Şebnem Aydinç
Rüzgar Gülü
03.04.2007

Motorsiklet tutkusu bir ayrıcalıktır bence, bu nedenle motorsiklet kullanan tüm arkadaşların gerek binerken gerekse binmedikleri günlük yaşam kesitlerinde de motorsiklete aynı değeri ve özeni gösterdiklerini sanmaktayım. Çünkü ben hem araba hem motor kullanıyorum. Motora binmediğim anlarda gözüm hep motor kullanan arkadaşlarda, aklımda tabi... Ben bu konuda sizin kadar karamsar değilim. Ya da gönlüm öyle olmasını istiyor. Ama sizin de fikrinize saygım var..

ne yazik ki sebnem hanima katiliyorum. dahil oldugumuz gruplarin disina cikmayiz. hatta o gruba nasil dahil oldugumuzu dahi unuturuz ve fanatik oluruz. o grupta yaptiklarimiz, hayatimizin geri kalan kismina yansimaz. niyedir, nedendir bilinmez ama boyleyiz. belkide diger milletlerde de boyledir, onu bilemiyorum ama beni, diger milletler degil benim halkim bagliyor. sonuc olarak degisim sureci cok zor ve acilidir. icimizden kac kisi bu acilara katlanabilecek kadar duyarli ya da dayaniklidir bilemedim.

sanırım sanal ortamdaki grup olayını dahil etmez isek ben kendimi şanslı sayıyorum. çünki genelde hep yalnızım. geziler vs. herzaman. ;););) :):):)

şebnem hanım güzel bir yazı...
yalnız biz daha kendimizle barışık yaşamayı becerememiş bir toplumuz.sizin de bahsettiğiniz gibi,çocukluğumuzdan itibaren özgüvenden eksik,panik,suçluluk psikolojisi içinde bir hayatın içine itilmişiz.
biz tercih ettiğimiz bir hayatımı yoksa,sizin bahsettiğiniz sürü psikolojisi ile dayatılan bir hayatımı yaşıyoruz.sorgulamamız gereken çok sosyolojik boyutlar var aslında,uzun mevzu...
sizi yinede tebrik ediyorum bu sosyal sorumluluk anlayışınızdan dolayı...