"ben okumayacagim"‏

"BEN OKUMAYACAGIM"‏ Mart ayi gelmisti ama kizim hala okumaya gecmemisti. Odevleriniyapmamak icin bir suru bahane buluyordu. Elimden geldiginceilgileniyor, calisma sevki kazanmasi icin cabaliyordum. Ancak hicbirgelisme yoktu. Adeta inatla okuma-yazma ogrenmemeye calisiyor gibiydi.Ogretmenligin kazandirdigi butun deneyimlerimi kullaniyor, hicbirininise yaramadigini gordukce telasim artiyordu.Kizimdan bir yas kucuk oglum ve henuz yedi aylik bebegimdencalabildigim her dakikayi kizima ayiriyor, ancak ogretmeniyle herkonustugumda buyuk bir dus kirikligi ile eve donuyordum. 'Kizim acabageri zekali mi' diye dusundugum oluyor, bu dusunceler yuzundenbeynimin zonklamasini gecirmek icin iki, uc tane agri kesici almakzorunda kaliyordum.O soguk mart aksaminda, sonmeye yuz tutmus sobanin yaninda,kizimaheceleri sokturebilmek icin ugrasirken, onun ilgisizligi kalan sonsabrimida tuketti. Aylarin birikimiyle kizi mi omuzlarindan tutup,silktim ve minicik yanagina hatirladikca utandigim' bir tokat attim.Yanagi kipkirmizi oldu. Saskin ama kizgin bakti. Aglamamak icinminik dudaklarini surekli bukuyor, bakislari kalbimin otelerine dogruok gibi ilerliyordu. Sessizligi bozan ben oldum."Neden? Nazlihan neden? Nicin okumayi ogrenmek icin gayretgostermiyorsun? Sen aptal degilsin. Neden kendine aptalmissin gibidavranilmasina izin veriyorsun?"Bir an durdu, sonra sesinin butun yirticiligi ve kiniyle, "Cunkuben okumak istemiyorum" diye haykirdi. Kulaklarima inanamiyordum.Yuksek tahsil yapip, iyi bir gelecegi olacagini dusledim biricikkizim, benim, ben ogretmen Emine Ozgenc'in kizi "Okumak istemiyorum"diye bagiriyordu. Hayal kirikligi ve saskinlik icerisinde "Neden?"diye sorabildim. "Cunku ben senin gibi okuyup, ogretmen olup,cocuklarimi evde yalniz birakip ise gitmeyecegim, Calismayacagim, Bensadece anne olacagim."Kizim konusmuyor, adeta beni tokatliyordu. Basim donuyor, gozumkarariyor, bu sozlerin gercekten kizima mi ait oldugunu anlamayacalisiyordum. Evet bu sozleri bana yedi yasindaki kizim soyluyordu."İnsan simdi bayilmaz da ne zaman bayilir" diye dusundum. Sanki,birden, gozlerimin onunde bir sinema perdesi acildi ve aci bir filmoynamaya basladi. Yozgat'in Nohutlu Tepesi'nde, o her cikisimda hicbitmeyecegini dusundugum yokusun basindaki bir turlu isitamadigim evihatirladim. 12 Eylul sonrasi, esimin (bircok insana yapildigi gibi)hicanlayamadigim bir tarzda ve sebepsizce tutuklanip cezaevinegoturulusu. Aylarca tutuklu oldugu halde mahkemenin bir turlubaslamayisi. Yillarca suren ve benim, esimin neden tutuklandiginiberaat ettikten sonra bile anlamadigim mahkemeler. Bakamadigim icindokuz aylik oglumu Samsun'a,anneme birakmam. Bakici ve anaokulumasraflarini karsilayamadigim icin, iki yasindaki kizimi her guncalistigim liseye goturusum. Yavrumun ogretmenler odasinda koltuklardauyuyusu. Uykusunun en derin yerinde calan teneffus ziliyle yavrumunfirlayip koltuklara oturusu. Sonra mudurun beni cagirip, -"Bak EmineHanim, biliyorum zor durumdasin ama seni goren herkes cocugunu okulagetirmeye basladi. -Burasi cocuk yuvasi degilki. Bir daha kizini okula getirme" deyisi. O gunden sonra iki bucukyasindaki kizimi o koskoca, o sopsoguk evde, yalniz basina birakip,donene kadar kizimi korumasi icin Allah'a yalvarislarim.Acikir vesusar diye etrafa biraktigim su bardaklari ve yiyecekler. Her aksameve dondugumde yavrumu bir kosede battaniyenin altinda buzusmusbulusum.-"Yavrum, iyi misin? Korktun mu?" diye sorunca, -"Korktum,agladim,agladim, yoruldum, sustum, sonra yine agladim" diyerek boynumasarilisi.Bir film seridi gibi geciyordu gozlerimin onunden. Bir turlufilmin sonu gelmiyordu. Nisan sonlarina dogru bir ogle paydosunda evegelmis ve zili calmak zorunda kalmistim.O sabah telasla cikarken anahtari evde unutmustum. Ama cok dertetmemistim. Nasilsa kizim evdeydi. Kapiyi acardi. Ama acmadi.Acmadigi gibi sesinin butun gucuyle "Anne" diyerek agliyordu. "Kizim,ben annenim,ac kapiyi" dedikce o "Hayir sen annem degilsin. Senkurtsun. Beni yiyeceksin" diye feryat ediyordu. Ne soyledimseinandiramadim. Dinledigi bir masaldan etkilenmisti besbelli. Yavrum,minik yavrum korkuyor ve agliyordu. Yarim saat ugrasmis, iknaedememistim.Yapacagim tek sey vardi. Bir sekilde iceri girmek. Ama nasil? Kapiyikiracak gucum yoktu. Nohutlu Tepesi'nde cilingir ne gezerdi. İcerdeyavrum feryat figan agliyordu. Neden sonra alt kata inmeyi dusundum.Kapiyi acan komsuma bir yandan olaylari anlatiyor, bir yandan balkonadogru kosuyordum. Bir sandalye bulup balkona yerlestirdim ve ustkattaki evimin balkonuna ulastim. Ben,153 santimlik ufak tefek kadin,bir sandalye yardimiyla nasil olup uc metrelik tirmanisigerceklestirerek, ucuncu kattaki evimin balkonuna ulastim. Halaanlamis degilim. Sanki gorunmeyen bir el beni yukari cekti.Balkonun kapisi pek saglam olmadigindan, kilidi kolayca acip icerikostum. Kizim kapinin d********** oturmus, basini bacaklarinin arasinasikistirmis agliyordu. Sarildim, sarildim, sarildim... Gozyaslarim onunkiyle karisti. Koynuma buzuldu. Sadece "Annem, annecigim,kurt beni yiyecekti" diyebiliyordu. O gun ogleden sonraki ilk dersimikacirdim. Mudurun ikazina ragmen kizimi sinifima goturdum. Once mudurmuavini, sonra mudur tarafindan azarlandim ama hic cevap vermedim.Sadece goz pinarlarimda iki damla yas belirdi. Ve o yaslar mudurunbirden susup ozur dilemesine sebep oldu.Evet bu aci film bitecek gibi degil. Kizimin sesiyle irkildim."Ben okumayacagim. Anne olacagim diye feryat ediyordu. Feryatetmiyor sanki beni tokatliyordu. Ona iyi bir anne olamadigimi vebundanduydugu rahatsizligi bu sozlerle haykiriyordu yuzume. Hayatimin hicbiraninda boylesine bir aci yasamamistim. Hicbir soz yuregimi vebellegimiboylesine hirpalamamisti. Kizimin kestane rengi saclarini oksadim.Tokadimla kizaran yanagini optum. Basini gogsume bastirdim. Onunhafizasinda yer eden butun acilari silmek istiyordum. En dogru, enegitici sozleri bulmaliydim. Ama nasil?.. Bu allak bullak beyinlenasil?Oglece ne kadar kaldik bilemiyorum. Bir ara konusacak gucubulabildim."Kizim, her okuyan kadin calismak zorunda degildir. Sen iyi biranne olmak istiyorsun. Ben de iyi bir anne olmani istiyorum. Ancak,okursan,bilgili olursan, iyi bir anne olabilirsin. Calismak zorundadegilsin ki.Sen de evde cocuklarina bakar, onlara okuma yazmaogretirsin" diye devam eden bircok cumle siraladim pes pese. Kizimikna olmus gorunuyordu. Ertesi gun okuldangeldiginde onu masaninbasinda Cin Ali kitabini okurken buldum. Kizim,okuyup yazmayi aylaronce ogrenmis fakat israrla herkesten saklamisti.Ogretmeni saskindi. "Nasil olur da bir cocuk, bir gunde bu kadarilerleme kaydedebilir?" diye soruyordu. Bu sorunun cevabi oyleuzun ve anlasilmasi oyle guctu ki... O an susmak, en guzel cevapticunkubu sorunun cevabini ancak ben ve Nazlihan anlayabilirdik.Simdi kizim, Gazi Universitesi'nde isletme okuyor. Anadilini cok iyiokuyup, yazdigi gibi iyi derecede İngilizce de biliyor. En onemlisibir kadinin hangi sartlarda olursa olsun calismasi ve ekonomikozgurlugunu elde etmesi gerektigine inaniyor. En guzeli de herfirsatta "Canim annem diye sarilip yanaklarimdan opuyor. Ben de onun,daha once "o utandigim tokatla" kizarttigim yanagindan opmeye ozengosteriyorum. Emine Ozgenc