Acem İllerinde Bir Acemi

[Serdar SERTDEMİR]

HAZIRLIK

İran’a gitmek, motosiklet meclislerinde arkadaşlarla dillendirdiğimiz bir hayal idi.

Dünya siyasetindeki ılımlı havayı fırsat bilerek, bu hayalimi gerçekleştirme kararı aldım.

Elazığ’daki arkadaşlarımdan bu seyahatte bana eşlik edebilecek kimse olmayacağı düşüncesiyle
motosiklet forumlarında İran’a gitmek isteyen iki teker sevdalılarını aramaya başladım.

Bazıları ramazan ayında gitmeyi planladığından bana cazip gelmedi. Nihayetinde Musa Çakır isimli bir arkadaşla irtibatlaştım.
Bu seyahat için 5 Mayıs tarihinde müsait olabileceğini söylemesi üzerine benim için de uygun olur diyerek mutabık kaldım.
İstanbul’a bir vesileyle gittiğimde, kendisiyle tanışıp, görüştüm. Motosikletinin 250 cc scootor olduğunu söyleyerek,
yolda bana ayak uyduramamaktan endişe ettiğini söyleyince, bunun çok da önemli olmadığını 100-120 Km hızla gidebileceğimizi ifade ettim.

Nasıl bir ülkedir, nasıl gidilir, neler ile karşılaşılır sorularına cevap bulmak amacıyla, motosiklet forumlarında
bu yolculuğu daha önce yapan arkadaşların bilgilerine baş vurdum.

Yetmez diyerek internet üzerinden kitap siparişi verdim.




Motosikletlerden birinde teknik bir arıza olursa neyle çekecektik diyerek bir adet çeki halatı temin ettim.



Soğuğa dayanıklı bir uyku tulumu olmalıydı elbette diyerek, İnternet üzerinden satın aldım.

Kılıfından çıkardıktan sonra aynı şekilde ambalajlayamayınca spor çantası temin edip oraya yerleştirdim



İlkyardım çantam zaten mevcut idi, arı sokmasına karşı iğne ve enjektör dahi almıştım.

Çadır, kafa lambası ,mat, lastik patlamasına karşı sıkıştırılmış köpük, bir litre motor yağı, katlanır sandalye,
telefon başta olmak üzere bilumum elektronik eşyaların batarya şarj kablosu, fotoğraf makinası ve yağmurluk yanıma aldığım malzemeler arasında oldu.

Başta İran gezisi olmak üzere, yapacağım bütün gezilerimde bir adet Gopro kameraya ihtiyacım olduğu gerçekliği
karşısında yeni çıkan Hero Plus modelini temin ederek rahatlamış oldum.



İran gezisi fikri yıl başından itibaren gündemimizde olup olgunlaşmaya başladıkça Elazığ’dan
katılmak isteyen arkadaşlarımız oldu.

Moto23 üyelerinden, Halil Can İşvarlar ve Salih Şimşek’ten sonra Malatya’dan Murat Uğuralp arkadaşımızın
katılacağını öğrenmek keyfimi ve hevesimi artırdı.

Üç yıl kullandığım BMW R 1200 GS motosikletimi satmış, yeni çıkan Adventure motosiklet için sipariş vermiş idim.

Nisan ayının son haftasında teslim alabilecek olmam az da olsa bir tedirginlik yaratsa da. çantaların gelmemiş
olmasından başka bir sıkıntı yaşamadım.

Adventure modeli tercih etmemde 30 litrelik benzin deposu da etkili oldu tabi. Diğer İran seyyahları gibi, yanımda
yedek yakıt bidonları taşımak zorunda kalmayacaktım artık.



Borusanoto İstinye’den işlemlerimi tamamlayarak, 29 Nisan günüTouratech’e uğradım ve sipariş vermiş olduğum koruma parçalarını taktırdım.
Mevcut olmayanları ise kargo ile adresime gönderecekler.



Gezerek ve yeni motosikletimin rodajını yaparak Elazığ’a geldim.

Satın alma ve sonrası hakkındaki bilgiyi şu linkte bulmak mümkün:

http://www.moto23.net/forum/index.ph...1.msg22473#new

Pasaportumu aylar öncesinden çıkartmış,İran’ın Türk vatandaşlarına vize uygulamıyor olmasının rahatlığıyla
gideceğimiz günü bekler olmuştum.

İran’ın her yönüyle güvenli bir ülke olduğunu öğrenmeme rağmen, bütün paramızı üzerimizde taşımak pek akıllıca değil idi.

Bankaya adımıza yatırıp orada çekebilme ihtimalini araştırdım ama maalesef bir sonuç alamadım.
Bütün yumurtaları aynı sepete koyarak gidecektik anlaşılan.

Aracınız sizin adınıza kayıtlı değil ise noterden bir izin belgesi almayı unutmamak gerekiyor.

Google haritalardan rota çizip gezilecek şehirleri tespit ettiğimde 5-18 mayıs tarihleri arasında bu geziyi tamamlayabileceğimizi ön gördüm.

Salih Şimşek ile Murat Uğuralp arkadaşlarımızın zaman problemi olduğundan, gezinin bir yerinde onlardan ayrılıp devam edecektik yolumuza.
Doğubayazıt’ta bir gün sonra buluşmak üzere onları 3 Mayıs Cumartesi günü önden uğurladık.

4.Mayıs.2014 Pazar sabahı ben ve motosikletim hazırdık.





Elazığ Motosiklet ve Motor Sporları Kulübü Yönetim Kurulu Üyesi Fethi Tan’ın, Honda bayi yemekli açılış törenine
Erzincan Motosiklet Kulübünden Serkan Akpınar arkadaşlarının katılımıyla çok keyifli bir gün yaşadık.

[Serdar SERTDEMİR]

Biz üç motosikletli yemek sonrası yola çıktık. İşte rotamız :




Varsın biraz da yollar çeksin benim cefamı
Artık verin çocuklar, artık verin asamı!.





Bir başka kainata, bir başka yurda yol var;
Siz örtünün garipler siz örtünün abamı





Yorgun düşüp uzandım altında asumanın;
Gölgende buldum ey dal bir anne ihtimamı.





Şahane manzaraydı dünya sınırlarında
Bir kubbenin rüku’u, bir zirvenin kıyamı.






Aynı günün akşamı İshakpaşa Külliyesi eteklerindeki konaklama yerinde öncü arkadaşlarımızla buluşuyoruz.

Yoldaşlarımı size tanıtmak istiyorum. Sağ baştaki Salih Şimşek, namı diğer Halo. Elazığ İl Özel İdaresinde mühendis. Diyarbakır/Erganili şiveyle konuşmaya başlaması onu sevmeniz, yakınlık duymanız, içi dışı bir güzel kişiliği olduğunu anlamanız için kafi.

İkinci arkadaşımız Murat Uğuralp aslen Ankaralı olup Malatya’da özel bir hastanede göz doktoru. Gün görmüş geçirmiş, komplekslerini aşmış tepeden tırnağa haza bir beyefendi.

Üçüncü arkadaşımız Musa Çakır İstanbul’da elektrik teknisyeni. Muhitimde sessiz sakin az konuşan biri olarak bilinirdim ama benden daha sessizini de görmüş oldum bu yolculuk sayesinde. Musa Çakır’ı tanımaktan büyük bir mutluluk duydum. Tekrar görüşmek ümidiyle.

Dördüncü arkadaşımız Halil Can İşvarlar Elazığ Fırat Üniversitesi Bilgisayar Mühendisliği Bölümünde öğrenci. Aslen Karslı olup ailesi İstanbul’da ikamet ediyor. Civa gibi yerinde duramayan, becerikli, her işten anlayan bu delikanlı o kadar olgun ki bazen yaşını filan unutuyor, emsalim sanıyorum.

Ve beşinci kişi seyyah-ı fakir edebiyat muallimi Serdar Sertdemir. Elazığ Özel Bilgem Okullarında ve Elazığ Sürücü Kursunda görev yapar.



5.Mayıs.2014 Pazartesi sabahı kahvaltı sonrası, demir atlarımız uykuda.

[Serdar SERTDEMİR]

İshakpaşa Külliyesinin hatırını soruyoruz.




Aradan yıllar geçti işte o günden beri





Ne zaman yolda bir han rastlasam irkilirim,





Çünkü sizde gizlenen dertleri ben bilirim.





Ey köyleri hududa bağlayan yaşlı yollar,





Dönmeyen yolculara ağlayan yaslı yollar!





Ey garip çizgilerle dolu han duvarları,





Ey hanların gönlümü sızlatan duvarları!..

[Serdar SERTDEMİR]

Sınırını geçmeden önce döviz bürosuna uğrayıp bir miktar İran parası temin ediyoruz.


Sınır kapısındaki ayaklı dövizciler ile Doğubayazıt’taki büro doları aynı kurdan bozarken, İran içlerine biraz girince daha hesaplı bozdurduğumuzu fark ettik.




Bin atlı akınlarda çocuklar gibi şendik
Bin atlı o gün dev gibi bir orduyu yendik





Haykırdı, ak tolgalı beylerbeyi "İlerle!"
Bir yaz günü geçtik Tuna'dan kafilelerle





Şimşek gibi atıldık bir semte yedi koldan
Şimşek gibi Türk atlarının geçtiği yoldan





Bir gün yine doludizgin atlarımızla
Yerden yedi kat arşa kanatlandık o hızla







Cennette bu gün gülleri açmış görürüz de
Hâlâ o kızıl hâtıra gitmez gözümüzde





Bin atlı akınlarda çocuklar gibi şendik
Bin atlı o gün dev gibi bir orduyu yendik

[ahmet korkmaz]

tekerinize sağlık, keyifle okudum, devamını bekliyorum.

[ahmet f senel]

müthiş bir gezi olmuş.
imrenerek takip ediyorum.
yeni motor hayırlı olsun inşaallah.

[İsmail ASLANHANI]

Harika, devamını bekliyoruz

[halil işvarlar]

Oldukça heyecanlıymış : ))

[Serdar SERTDEMİR]

İRAN’A GİRİŞ

Gürbulak gümrük kapısının gece gündüz yirmi dört saat açık olduğunu ama Van’daki sınır kapısının
saat 18:00’den sonra kapandığını öğreniyoruz.





Pasaportumuzu alıp işlemleri başlatan görevlilerin, verdikleri belge ile yakındaki PTT şubesine,
kişi başı 200 Dolar depozito yatırdık. Arzu edenler bu depozitoyu döviz hesabı açtırıp geri alabiliyormuş.



Şu sarı defter için de 230 Lira verdik.
Giriş çıkışlarda karalayıp durdular.
Aldığımız TR çıkartmaları çantalarımıza yapıştırdık.



Girerken çantalarımız iki tarafça da aranmadı. Sadece İran dönüşü bizi sözlü olarak yoklayıp,
arkadaşlarımızdan birinin arka çantasını şöyle bir açtırdılar, adet yerini bulsun der gibi.

Ara bölgeyi geçip İran gümrüğüne geldiğimizde herkes ile Türkçe konuşup sohbet edebiliyorduk.
Orada bulunanlardan biri belgelerimizi elimizden alıp işlemler için dolaştırmaya başladı.
Ücretini de talep etti tabii iş bitiminde.




Bizler de bu arada ara bölgede, İran’lı görevlilerle ayak üstü sohbet ediyorduk.
Nereden gelip, nereye gittiğimizi, ne iş yaptığımızı filan konuştuk. Biz de merak ettiklerimizi onlara sorduk.
Gümrükten çıkıp, motosikletlere sigorta yaptırmak için hep birlikte aşağı bölgeye hareket ettik.





Motosikletlerin modeline markasına bakılmaksızın her birine 100 Dolar ödemek zorunda kalınca çok şaşırdık.
Daha düşük ücreti tahsil ediliyorken, aracı kişiler üstünü cebe mi atıyor diyerek bayağı direndik.
Bize makbuz verin dedik. Sonunda ikna olarak ayrıldık. İşte sigorta belgemiz. Vatana millete hayırlı olsun.



Sonrasında ver elini Acem illeri, bekle bizi Tebriz.



Gözümüz bir benzinlik arıyor ve buluyoruz. Petrolün sudan ucuz olduğunu bizzat yaşayarak görüyoruz.

Benzinin litresi bir lira bile değil, 75 kuruş civarıydı. Demir atlarımızı gırtlağına kadar doyuruyoruz.

Görevlinin pompayı tuttuğuna bakmayın, genelde ellerini sürmüyorlar, siz dolduruyorsunuz.
Hizmet satın almaya alışmış olan biz ağaların zoruna gitse de sonrasında alışıyoruz.

Keşke ülkemizde de bu fiyat olsa da benzin pompasını biz tutsak.

[Serdar SERTDEMİR]

Hapishane misali tuhaf bir benzinlik.



Karnımız aç, nerede yemek yiyebiliriz diye sorduğumuzda yolumuz üstündeki Yolageldi beldesinde
kebapçı Ali kara’nın meşhur olduğunu söylediler.

Belirtilen yeri buluyoruz. Ayaktaki kişiler Salih arkadaşımızla Kürtçe konuşuyor.




Kebaplar kuş başı veya Adana (kıyma) olarak yapılıyordu ve lezzetliydi.

Tavuk çiftliği olmadığındandır mıdır ne tavuk etine hiç rastlamadım.




Yol kenarında bir mola anımız, istikamet Tebriz.



Keyfiniz keyf ağalar.







Tebriz’e akşam üstü giriyoruz ama nereye gideceğiz. Öndeki arkadaşımızı, uyduk imama diyerek takip ediyoruz.
Şu nevigasyonun olmaması çok kötü. Derken bir taksi yanaşıyor ve içindeki iki genç otel aradığımızı öğrenince bizi takip edin diyorlar.
Dörtlü sinyallerini yakan bu aracı takip ettik bir müddet.

Motosikletlerimizi güvenli bir yere park ettirip, benle Musa’yı araçlarına alarak otel aramaya başladılar.
Kiminde yer yoktu, kimini biz pahalı bulduk. Derken bir otelde “Kaç nefersiniz?" Diye soran
kişiye “Beş neferiz evvelallah” dedik ve bu odaya yerleştik nihayetinde.

İçinde mutfak tüpü, ocak, kap kacak oluşu çok ilginçti. Yakın bir yerden et alıp kendimiz pişirdik,
çayımızı demledik. İran otellerinde kalitesi ne olursa olsun, diş fırçası ve plastik terlik hep mevcut idi.
Ah bir de internet olsaydı.

Avea ve Türkcell hatlarımı uluslar arası konuşmalara açmış olmama rağmen dışarıyı arayamadım.
Gelen aramaları görebiliyordum ama ben arayamıyordum, her ne hikmetse.

Koğuşumuz uyku hazırlığında, az yol gelmedik hani.
.




İran Riyaline iki örnek. Beş yüz bin Riyalin bir sıfırını elimizle kapatıp, bunun elli bin Tümen olduğunu anlıyorduk.
İyi ki Türk Lirası bol sıfırlardan kurtulmuş. Avrupalı turistler ne dalga geçmişlerdir bizimle kim bilir.
Bu sebeple ben bunu yapmayacağım.



Bana niye soruyorsun Musa, ben ne bileyim kaç liradır elinde tuttuğun para.

Sen çık işin içinden, ben daha yeni geldim buralara.



Acem illerinde ilk gün rotamız böyle oldu.




.