Trieste-Safranbolu 2 motor, 8 gün

[Emir ÇELTEK]

Karabük'lü olarak 78plakaları oralarda görmek çok hoşuma gitti. Devamını bekliyorum

[alperiynem]

Apartımız şehrin Old Town kısmında yer alıyordu. Çok şeker bir ev sahibesi vardı. Buranın en güzel tarafı kapalı garajının olması, Old Town’un merkezinde yer alması ve son derece temiz olmasıydı. Tavsiye edilir bir apart. Oda fiyatı yine 50€, kahvaltı istenirse extra 9€.
House Klaudija ; Tina Ujevica 1A, 21220 Trogir, Hırvatistan











Üstümüzü değiştikten sonra Trogir’in plajı olan Okrug Gornji’a gittik.





Akşam odamıza dönüp üstümüzü değiştikten sonra apart sahibimizden deniz ürünleri yiyebileceğimiz bir yer önerisini aldıktan sonra Trogir’i gezmeye başladık. Vikipedi de detaylarını bulabileceğiniz bu şehir özetle, tarih, deniz, turist ve mega yatların buluştuğu bir şehir. Gezmesi keyifli.

[alperiynem]

Otel sahibimiz Klaudija’nın önerdiği restorana gittik (Restaurant Vanjaka, Radovanov trg 7, 21220, Trogir, Hırvatistan) Fiyatlar biraz tuzlu geldi ama oturduk artık yiyelim dedik. (Akşam yemeği 350 kuna) ve böylelikle 2.günümüzü de tamamlamış olduk.

[alperiynem]

3.gün; Trogir- Mostar-Dubrovnik; 29 Haziran 2015 :

Kahvaltımızı (2 omlet /70 kuna) Trogir de yaptıktan sonra yola çıktık.



Yaklaşık 1 saat otoban sürüşünden sonra Bosna Hersek sınırına geldik







Sınırdan geçince otoban gişelerine geldik. 1€ ödedikten sonra otobana girdik ve daha nekadar gideriz derken otoban bitiverdi ? Bu kadar yol için mi bizden para aldınız ey Bosnalı kardeşlerim ! Muhtemelen yeni yapılan bir otoban ama yapabilmek için parayı bu şekilde topluyacaklar…Gidiş geliş normal yola girdikten sonra orta karar bir asfalt kalitesinde güzel bir doğada sürmeye devam ettik. İlk benzinlikten artık gelenekselleştirdiğimiz , O ülkenin uluslararası sembolunü alıp çantalara yapıştırdık.
Önceki yıl Müfit ETS tur ile buralara geldiğinden etrafı tanıyordu. Mostar yolu üzerinde Tarihi bir Osmanlı köyünün olduğunu ve demleme çay olduğunu söyleyince görür görmez tarihi köye girdik.









Çay evinin adı “Adem’in Yeri” Sahibi Türk’müş. Çayı gayet güzel. Bu yerleşkede ki en absürt şey ise camiye girişin ücretli oluşuydu. Biz elalemin envai çeşit kilisesini gezdik tek kuruş ödemedik, bir de camiye girelim dedik, bahçe kapısında ki görevli elindeki biletleri göstererek paralı dedi…Aklımdan geçeni söylemedim tabi ki
Burada karşılaştığımız Türk gezginler motorlarda ki TR plakayı görünce hem sevindiler hem şaşırdılar..Buraya nasıl geldiniz diye Klasik 78 neresi muhabbeti yaptık..Safranbolu gibi bir UNESCO dünya tarihi mirası bir şehrinden yine başka UNESCO şehirlerini gezerek oradaki koruma ve turizm özelliklerini de gözlemlemiş oluyorduk.
Ardından tekrar yola koyulduk. İstikamet Mostar…

[alperiynem]

Mostar’ın yaşadıkları daha şehre girmeden kendini hissettiriyor. Mostar’ı çevreleyen dağlardan Sırplar ve Hırvatların şehri nasıl kuşatma altına aldıklarını gözünüzde canlandırabiliyorsunuz. Şehire girince de o günlerin izlerine gözlerinizle tanık oluyorsunuz. Klasik olacak belki ama bu kadar mermiyi nereden bulmuş bu adamlar diye düşünüyor insan. Binalar delik deşik…Tabi günümüzde bu derin yaralar biraz turistik bir özellikte kazanmış. İstenilse bu izlerin hepsi ortadan kaldırılabilir. Ama o zamanları yaşatmak adına bunlara dokunmuyorlar herhalde. Buralardan kamera ile geçtiğim için resim almadım..Hedefimizde Mostar Köprüsü ve Cevapcici (Köfte) var….
Motorları park etmemiz biraz sıkıntılı oldu. He yerde parkomatlı park yerleri var, otoparklar ise doluydu. Biz yol kenarında gördüğümüz bir scoteer’in yanına park ettik. Ardından köprüye doğru yürümeye başladık.



Taş döşeli yolun sol yanında hediyelik eşya dükkanları , sağ yanında restoranlar var. 100 mt lik bu yolun sonunda köprüye ulaşılıyor.













Köprünün mimari, Mimar Sinan'in öğrencisi Hayrettin'dir. 1566 yılında inşa edilmiştir. 28.6 metrelik açıklığıyla yüzyıllar boyu Avrupa'nın en büyük açıklıklı taş köprüsü olmuştur. 9 kasım 1993'te Hırvatların attiği bir obus mermisiyle yıkılmıştır. Daha sonra Türkiye’nin de içinde bulunduğu bir uluslararası organizasyon ile köprü tekrar inşa edildi. Türkiye bu işe 1 milyon dolar koydu. İş bir Türk taşeron firma tarafından yapıldı ve 29 Temmuz 2004 de açıldı. Altından akan Neretva ırmağından 24 mt yüksekliği vardır. Resimde arka planda görülen sarı mayolu gençler bahşişleri topladıktan sonra köprüden atlıyorlar.
Biz oradayken iki turist genç atladı. Birincisi 10 dk bekledikten sonra vazgeçti..Sonra bir yerli mentor geldi (!). Gence nasıl atlaması gerektiğini heyecanlı bir şekilde anlattı. Gaza gelen eleman tekrar parmaklıklara çıktı ve kısa bir konsantrasyondan sonra kendini bıraktı. Atlayan için bitmeyecek, seyreden için 2-3 sn süren bir atlayıştan sonra çivi gibi suya girdi. Ardından arkadaşı atladı…Gerçekten seyretmesi bile heyecan verici..Ekşi sözlükte buradan atlayan birkaç kişinin hatıraları var..Bu iş için sağlam bir büzük lazım Sonrasında kas, omurga ağrıları 2-3 gün boyunca atlayışı unutturmuyormuş…
Tarihi dokuya ve atlama hikayelerine canlı tanık olduktan sonra zil çalan mideleri şenlendirelim dedik. Köprünün yanında yer alan restoranlardan birine köprüyü görecek şekilde oturduk. İtina ile hararet yapmış olan botlar ayaktan çıkarılarak ayaklarımızın da oksijen almasını sağladık Yan masalar kusura bakmayın motorcuyuz anlayın halimizden…
Saraybosna’nın meşhur köftesi olan 10 adet/200 gr lık soğanla servis edilen “Cevapcici” köftelerinden istedik.

[alperiynem]

Karnımız doyup iki kişi cevapcici ve kolalar için 16 avro ödedikten sonra motorumuzu sağ salim bulmayı ümit ederek yürüdük. Neyse ki motorla ilgili bir sıkıntı yoktu..Yönümüzü Dubrovnik’e çevirerek yola çıktık.



Geldiğimiz yönde Osmanlı köyüne kadar aynı yoldan gittikten sonra Split otobanına ayrılan dönemeçden geçip Dubrovnik yönüne devam ettik. Sınırlar yeniden çizilirken yollar pek düşünülmemiş anlaşılan. Bir Hırvat sınırına, bir Bosna sınırına, bir Hırvat sınırına, bir Bosna sınırına …. girip durduk Son geçişlerde artık pasaporta bile bakmaz oldular
Hırvatlar en işe yarar yerleri almışlar. Bosna, denize yaklaşık 500 km cephesi olmasına rağmen sadece Neum şehrinin 21 km lik sahil şeridine sahiptir. Hırvatlar burayı da çok istemişler ama Dayton Barış Anlaşması sırasında Alija İzetbegoviç vermemiş. Dolayısıyla bir Hırvat Kuzeyden güneye gitmek isterse mutlaka Saray Bosna dan geçmek zorunda..Hele Mostar dan geliyorsa gümrük manyağı oluyor…Allahtan kalabalık değildi ve fazla muhabbete girmeden kapılarda işlerimiz yürüdü.





Harita izinde deniz kıyısından gitmiyormuş gibi görünsekte aslında bir şekilde navigasyon bizi deniz kıyısına indirdi ve rotamız kıyı boyunca devam etti. bu arada belrtmeden geçmeyeyim bazı resimlerde yer alan abartılı gülmelerimize biz” hunharca gülme resimleri” diyoruz ve Ali arkadaşımıza gönderiyoruz…O anlar







Akşama doğru Dubrovnik’e ulaştık. Şehre kuzey tarafında bulunan 518 mt uzunluğundaki kendine has mimarisi olan Franjo Tuđman Köprüsünden girdik. Bu arada benzinim dibi bulmasına rağmen benzinlik bulamadan apartımıza ulaştık. Ortalıkta benzinlik yok.

[alperiynem]

Navigasyonda belirtilen apart adresine ulaştığımızda klasik bir apart göremedik.
(Apartment Luki Dubrovnik, Žrtava s Dakse 17, Lapad, 20000 Dubrovnik, Hırvatistan)
Etrafa sorduğumuzda böyle bir apartı duymadıklarını söylediler.Adrese baktığımızda da 17 olan bina numarasının ortalıkta olmadığı, bina numaraları 15, 19 olarak devam ediyordu. Bunun üzerine Booking’de yer alan telefonu aradım. Birazdan bizi aparta yerleştirmek üzere geleceklerini söyledi. Yarım saat bekledikten sonra güzel mi güzel ev sahibemiz geldi. Binanın üst katına çıktık ve odamızı gösterdi. “Otopark nerede” dedim, “yola veya arkalarda bir yerde park var oraya koyabilirsiniz” dedi. Wifi’yi sormadım artık….daha önce kredi kartından provizyon aldığından başka yer aramayalım, kalalım bari dedik. 48 avroyu takdim ettik. Aslında bina kötüydü ama oda fena değildi. Yine de önerim, bu adresi kaydedin ve yanlışlıkla olsa da gitmeyin







Üst baş duş işlerini hallettikten sonra navigasyondan ayarladığım bir benzinliğe (125 kuna) , sonrasında da Old Town’a geçtik.
Motosiklet park alanı kalabalık olduğundan biraz zorlayarak da olsa şehrin yan giriş kapısının önüne motorlarımızı park ettik.

[alperiynem]

Dubrovnik hakkında wikipedia’den kısa bilgi vereyim: Eski adıyla Ragusa, Hırvatistan'ın Adriyatik Denizi sahilinde bulunan, Orta Çağdan kalma tarihi eserleri ile ünlü şehridir. Şehrin nüfusu 49.000'dir. Hırvatistan 'ın 1991'de Yugoslavya'dan ayrılışı sırasında çıkan iç savaşta, Sırp saldırıları nedeniyle şehirdeki tarihi eserler önemli ölçüde zarar gördü. UNESCO'nun başlattığı restorasyon çalışmaları ile de 2005 yılı itibariyle şehir eski görünümünü büyük ölçüde kazandı. Plaj ve botanik bahçeleriyle ünlü Lokrum adası, şehri çevreleyen surlar ve Dubrovnik katedrali ile ünlüdür.







Kalabalık sokaklarına, mistik havasına, tarihi dokusuna, Adriyatik’in iyot kokusuna kendimizi bıraktık. En fazla keyif aldığım destinasyonlardan birisi oldu Dubrovnik. Yarın Hırvatistan’dan çıkacağımızdan akşam yemeği ve benzin için bir miktar daha 7,33 kuna’dan avro bozdurduk.







Müfit’in önceki turundan bildiği caddenin deniz tarafındaki Saint Blaise Kilisesi’nin hemen yanında bulunan Konoba Penatur (Općina Dubrovnik, 20000, Hırvatistan) isimli restorana oturduk. Çat pat Türkçe ile garsonlarla muhabbet ettik. Buraya Türkler çok geldiğinden onlarda az biraz öğrenmişler. Gelenekselleşen akşam yemeği menümüzü istedik. 600 kuna hesap ödedik ama değdi Türkçe menüleri de var.

[alperiynem]

Yemekten sonra biraz daha gezdikten sonra odamıza döndük. Sabah Kotor , Budva ve Bar üzerinden Karadağ’ın en güneyinde yer alan Ulcinj’e gideceğiz.





4.Gün: Dubrovnik-Ulcinj; 30 Haziran 2015 :



Sabah kahvaltımızı kruvasan/kahve ile yaptıktan sonra Dubrovnik’e veda ediyoruz.





Karadağ sınırından sorunsuz bir şekilde geçiyoruz.









Hırvatistan-Karadağ sınır kapıları arsında bulunan tabelaya herkes stikerini yapıştırmış…Eksik kalmayalım dedik ve yöremizin kulübü olan Müzekent Motosiklet Kulübü’nün (Safranbolu) stikerini Dobrodosli’nin ortasına yerleştirdim Aslında yeleklerle Enduroist stikeride gelmişti. Ancak son gün telaşı ile onları almayı unutmuşum . Sonra Karadağ sınır kapısını geçtik.

[alperiynem]

Yol denizden uzaklaştı bir süre..Hırvatistan’dan sonra yol kalitesi düştü. İçinden geçtiğimiz küçük yerleşim birimlerinde de evlerin ve çevrenin albenisi azaldı. Hırvat boyunca özenli, bakımlı evler ve çevre düzenlemeleri varken buralarda bizim apartmanlara benzer yapılarla karşılaştık.
Derken karşımıza müthiş güzel bir koy çıktı. Her motosikletli gezginin önerdiği gibi bizde karşı kıyıya geçen feribota binmeyip koy etrafını dolandık.









Asfalt kalitesi istediğim düzeyde olmamasına rağmen bol virajlı ve seyir zevki yüksek bir yol ile tarihi Kotor şehrine ulaştık. Şehrin girişinde motosikletler parketmiş. Bizde yanlarına gelip motorları parkettik.



Biraz alıntı ile şehir hakkında bilgi vereyim:





Doğal bir liman olan Kotor , dar boğazlarla birbirine bağlayan dört koydan oluşur. Koyun çevresindeki çıplak dağlar kıyıya dik bir biçimde iner. Şehrin surları Venedikliler tarafından inşa edilmiş ve kapısında “Başkalarına ait olanı istemeyiz ama bizim olanı vermeyiz” yazıyor. Meşhur kapısı (Oriuz) Ortodoks meydanı ve Silah Meydanına açılıyor. Meydanın en dikkat çekici yapısı St.Tryphon Katedrali. Meydanın etrafında Drago malikanesi ve belediye binası da yer almakta. Şehrin dağa doğru devam eden surları da gezilesi mekanlar ama bu sıcakta, motosiklet kıyafetleri ile bizi aşar. Şehrin içinde daracık sokaklarında gezdik.