Bir NC, Bir Ben, 2 ülke, 24 Şehir ve 7,000 Km. Yol

[İbrahim DEĞERLİ]

Herkese merhabalar

İşlerimin yoğunluğundan dolayı uzun bir süredir rapor hazırlayamadım.
Her şey benim toplantıda "Ben bu sene Bosna Herseğe gidecem. Bana katılan olur mu?" dememle başladı. Yine forumdan Emre Kadınoğlu ve Fatih Çayır tamam dedi. Biraz rota çalıştıktan sonra hep hayalim olan "Roma'ya da mı geçsek acaba?" dedim. Fatih "Ben Roma'ya girmişken Milano'yu da görürüm aga" dedi. Tabii bende gaza geldim" Milanoya giden Barcelona'ya da gider dedim" onlar da "Tamam" dediler. Şöyle olsun böyle olsun derken aşağıdaki gibi bir rota çıktı.



Sonra Fatih işleri dolayısıyla gelmekten vazgeçti, biz Emre ile bütün evrak işlerini hallettik (Pasaport, resim vs..) fakat elimizde olmayan sebeplerden dolayı Schengen Vizesi alamadık. İlk önce Yunanistan'dan gireceğimizden dolayı Kosmos Vize ye başvurumuzu yaptık, bir ay sonrasına randevu verdiler, randevu tarihinde sistemlerde sıkıntı olduğunu söylediler (Sonradan öğrendik ki Konsoloslukta yolsuzluktan dolayı her şeyi incelemeye almışlar) Daha ileri bir tarihe randevu verip, randevu tarihinde gittiğimizde, konaklama için Booking.com daki rezervasyonlarda Yunanistan'dan daha fazla İtalya'da rezervasyon yaptırdığımızı söyleyip, vize çıkmama olasılığı olduğunu söylediler. Biz de zaten tatil süresinin sonuna geldiğimizi o rezervasyonu görmemezlikten gelmesini söyledik. Tabii kabul etmediler, bizde herşeyi göze aldık başvurumuzu yaptık, 10 gün sonra sonuç geldi, sonuç Hüsran Bizi kabul etmediler.

Sonuç olarak Avrupa maceramız başlamadan bitti.
Olaylar böyle gerçekleşince Emrenin de hevesi kaçtı. Bu sefer olara gelin Türkiye turu yapalım dedim. Birinin işi engel oldu, biri gitmekten vazgeçti. Ben gözümü kararttım kendime güzel bir rota hazırladım. Yanıma artçı olarak yeğenimi de aldım başladım gezmeye.

Genel Rotam (Tamamı yapıldı)


Buda Trailerım


Gezdiğim Yerlerin Google Earth programı ile açabileceğiniz *.kml uzantılı dosyaları : https://drive.google.com/open?id=0B4...2o4U0tiNnFsYjg

27 Ağustos sabahı saat 06:00 da teker dönmeye başladı, ilk hedefim Sakarya/ Karasu üzerinden Karadeniz sahilinden başlamak oldu. Kısa bir süre sonra ilk molayı Kdnz. Ereğli de sabah kahvaltısı olarak verdik.


Kahvaltıdan sonra diğer durağımız Amasra'ya sürdüm. Amasra Karadenizin incisi diye az bile demişler. Hakikaten çok harika bir yer.




[IMG]

[İbrahim DEĞERLİ]

Amasra'ya gelip te Balıkçı Mustafa Amcaya uğramadan olmaz. Amasranın en taze balıklarına sahip ve Amasranın en meşhur balıkçısıdır, nispeten hesaplı da. Uğramanız tavsiye edilir.


Buda Amasranın meşhur salatası:



Amasranın doğal güzelliklerini gezdikten sonra, yolculuğumuza devam ediyoruz. Haritadan rota çalışmak çok kolaymış. Gerçekler ne yazık ki çok acıymış. Araştırmam sonucu Sinop/Erfelek şelalerine gitmeye çalışıyoruz. Tabii Küre Dağlarını dolaşmak ayrı bir ölüm zaten. Sürekli inişli çıkışlı, bozuk, keskin viraj ve dar yollardan oluşan 284 km. tehlikeli yollar.




Her seferinde buradan gitmeyeceğim deyip, içimdeki doğa aşkından mütevellit vazgeçemiyorum. Yol çok tehlikeli ve yorucu ama bir o kadar da manzarası güzel.

[İbrahim DEĞERLİ]

O kadar zahmetler çekiyorum ama aklımda Sinop / Erfelek Tatlıca Şelalesi olduğundan çok da takmıyorum. İçimden hayaller kuruyorum. "Çadırı şelalenin yakınına kurarım, mangalımı yakıp, çayımı da yaptım mı benden kralı yok" diye düşünüp kendi kendime moral veriyorum. Gecenin karanlığında yol yok, iz yok, köpeklerin aslan kadar olduğu ıssız yollardan sonra nihayet şelaleye geliyoruz. Ama tabii ki hayaller Nikaragua, gerçekler sidik kalınlığında bir su! Gitmeden önce Google da ayrıntılı bir araştırma yaptığımda çok güzel bir yer, ışıklı güzel bir kamp alanı olarak görülen yer,resmen rezalet.

Googleda olan


Gerçekte olan :



Burada resmen in cin tek kale maç yapıyor. Kalalım, çadır kuralım falan diyoruz ama, pek tekin bir yer olmadığından çadır kurma işinden vazgeçiyoruz. Aynı zamanda burası tesis olarak ta kullanıldığından oradaki lokantanın, dışarıda bulunan köfte ocağının sıcak olduğunu görüp, yanımızda getirdiğimiz sucukları pişirip, orda buluna tüpü de kullanarak birer bardak ta nescafe içerek, yorgunlumuzu bir nebze de olsun atıyoruz.



Karnımızı doyurup, biraz dinlendikten sonra buradan kalınmaz deyip geri gidiyoruz. 50 km. sonra Sinop merkeze gelip kalacak yer bakıyoruz. Tabii merkezde çadır kuracak yer bulamadığımızdan, gidonu Akliman'a çevirip, deniz kenarında güzel temiz bir kamp alanı olan Martı Camping de çadır kurmaya karar veriyoruz. 750 km.lik ilk gün sürüşünden sonra kendimizi direk çadıra atıp, uykuya dalıyoruz. Rüyamda yolu nerdeyse tekrar dürüyorum

[İbrahim DEĞERLİ]

Sabah dinlenmiş bir şekilde Sinop / Burunucuna doğru sürüyorum. Daha önce gitmediğimden, acayip heyecanlanıyorum,. Çok harika manzaralı yollardan geçip yaklaşık 60km. sürüp nihayet o ünlü deniz fenerine gidiyoruz.











Burada güzel bir köy kahvaltısı yapıp geri dönüyoruz. Sırada Sinop Merkezi biraz dolaştıktan sonra Paşa Tabyalarına denk gelip oraya giriyoruz.

[İbrahim DEĞERLİ]

Buranın işletmecisi şahıs olduğundan giriş ücretli ve müzekart geçerli değil. Sahibi ile tanıştım çok iyi bir adam, bize burda çadır kurmamızı önerdi ama programımıza uymadığından kabul etmedik. Başka bir turda mutlak orada kalıcam.







Sinop şehir içi ve Meşhur Sinop cezaevini daha önce gezdiğimden çok fazla ayrıntılara girmeden şehri dolaştım. Sinoptan görüntüler.








Sinoptan ayrılıp Samsun istikametine doğru sürüşe geçiyorum. Bafra’da Cuma namazı için durup, hem namazı kılıp hem de biraz dinlenip tekrar yola devam ediyorum. Öğle yemeği için Samsun/Çarşamba’ya kendimi zor atıyorum. Çarşambanın ünlü pidesini sipariş verip aç kurtlar gibi bekliyoruz.


Buradan Samsun’da daha önceden gezdiğimden sadece manzara tepesine çıkıp Samsun’u kuşbakışı izliyoruz.


Ve Samsundan çıkıp, Ordu’ya doğru yola çıkıyoruz. Normalde Karadeniz sahil yolu Fatsa’nın çıkışından yeni duble yola gider, ama asıl manzara sahil tarafındadır. Eski Bolaman yolu çok harika bir yerdir. Çocukluğumda karadenize giderken hep bu yolu kullanırdı otobüsler, çok daracıktır ama adrenalin için birebirdir. Hem bu yoldan gitmemin nedeni de, çayın maestrosu Uzun Saçlının Yeride bu yol üzerindedir.

[İbrahim DEĞERLİ]

Bu abimiz çayın maestrosu olarak tanınır, ve Volkan Konağın bir şiirinde kendine yer bulmuştur.
“Hiç bir şey yapmıyorsan gülüm güneşin Boztepe eteklerinde yanışını seyret
Seni kıskandım
Bense Bolaman virajlarında uzun saçlının yerinde çay içmekteyim Birtanem
Az kaldı düşerim o sahillere
Yelkenleri rüzgar içmiş sürmene takası gibi sarhoş, açık denizlerinden
Seni özledim.”
Burada çay tek bardak içilmez. İşletme sahibi Nusret amca gelir kaç bardaklık olsun der, siz de artık 5-6 bardak neyse söylersiniz. O kendine has yöntemiyle çayı yapar, hesap bayağı bir kaba gelir ama değer yani. Şöyle ki 5 bardak çay için 20 TL vermiştim. Nusret amca çok asabidir her önüne gelene çay da vermez, onun için biraz uslu başlı gitmekte fayda vardır. Çok kişiyi kovmuşluğu vardır. Ama tanıyınca çok harika biri olduğunu anlarsınız zaten.







Burada çaylarımızı içip muhabbetin de gözüne vurup, akşamda olmak üzere olduğundan yola çıkıyoruz, bir müddet gittikten sonra güneşin batışı sırasında uzaktan bir yapı silüeti beliriyor, buranın meşhur Yason Burnu olduğunu görüp o istikamete giriyorum. Ve muhteşem manzarası ile Yason Burnu ve Yason Kilisesi:




Buda Yason efsanesi:

Artık güneşte battığına göre çadır kurulacak alan arıyorum, Perşembenin çıkışına doğru çok harika bir Camping buluyoruz ve hemen başlıyoruz çadır kurmaya.
Semaversiz olmaz zaten, yan çantanın birini bu semaver için ayırdım.

[İbrahim DEĞERLİ]

Sabah çadırımızın manzarası:



Sabah çadırımız toplayıp yavaş yavaş yola çıkıyoruz, sabah kahvaltısı için yer aramaya başlıyoruz. Sonunda Ordu Boztepe çıkıyoruz ve sabah kahvaltımızı muhteşem Ordu manzarasında yapıyoruz.

[İbrahim DEĞERLİ]

Burada güzel bir şekilde kahvaltımızı yapıp, manzaraya karşı çayımızı yudumlayıp, yolcu yolunda gerek diyerekten, asıl memleketim olan Bulancak/Giresun’a sürüyorum. Yaklaşık 30 km. sonra nihayet memleketime kavuşuyorum. Şehir merkezinde akrabalar ufaktan gözükerek köylerde yaşayan akrabaları ziyarete doğru yola çıkıyorum.



Köy yolları epey bozuk olmasına rağmen akıllı birinin girmeyeceği yerlere bile girip, enduronun gözüne gözüne vururken, çok keskin ve dik bir virajı dönerken artçının ve yükün verdiği ağırlıktan dolayı ön lastik hafifleyip, motoru sola yatırdım ve sol ayak pegini kırdım. İçimden ne kadar lanet varsa okudum ama nafile. Yoluma pegsiz devam etmek zorunda kaldım. (İleride video olarak paylaşacağım) O an sinirden fotoğraf falanda çekemedim ama şimdi keşke çekseymişim diyorum.



Buralarda akrabaları ziyaret edip, uçurum gibi fındık bahçelerinde akrabalarla muhabbetten sonra, zaten gezimin amacı olan yayla sezonuna başlıyorum o yayla senin bu yayla benim geziyorum. İlk hedefim yine Bulancağa bağlı Paşa konağı yaylası. Yaylaya çıkmamız yine akşamı buluyor, tam hava kararmak üzereyken nihayet yaylaya varıyoruz.

[İbrahim DEĞERLİ]

Çadır kurmak için hemen yer aramaya başlıyorum fakat hava buz gibi, şehir merkezinde sıcaktan duramazken, yaylada soğuktan duramıyoruz. Hem 1400 km.verdiği yorgunluk hemde duş falan almak için bir Hotele yerleşiyoruz. Hotel sahibi tanıdık çıktı ve bize çok yardımcı oldu fiyat konusunda. Akşam yemeği içinde kuzu kavurma da yapınca ohh dedik tam yerine kapak attık. 





Sabah saat 6 da bir kalkıyorum, sanki üç gündür deliksiz uyumuşum gibi hissediyorum. Bu kadar dinlenme yeter deyip kahvaltımızı yapıp, hemen yakında bulunan diğer yayla Böğürtlen Yaylasına geçip, ordaki akrabaları da ziyaret ediyorum.



Burada da akrabaları ziyaret edip, çayımızı içtikten sonra yaklaşık 60 km. uzakta olan Çambaşı yaylasına doğru sürüyorum. Yollar yayla yolu olduğundan epey bir bozuk, yolda kısım kısım yağmura yakalanıp biraz ıslanıyoruz.

[İbrahim DEĞERLİ]

Bu kadar yorucu yoldan sonra yaylaya varıp başlıyoruz çarşıyı gezmeye. Burada normal Pazar gibi köylüler Pazar kurup satış yapıyorlar. Burası çoğunlukla Orduluların yaylası olduğundan orduya daha yakın olduğunu öğreniyorum. Kızıma buradan hediyelik eşyalar alıp, aç karnımızı doyurmak üzere alabalık çiftliğine doğru yol alıyorum.



Burada karnımızı doyurduktan sonra geri dönüşe geçiyoruz. Malum yollar bozuk ve yavaş yavaş ilerlerken yolda bisikletçi kafilesine denk geliyoruz. Biskletlerden birinin lastiği patlamış, onlara hava pompasını verip yardımcı oluyorum. Biraz konuştuktan sonra Ordu’lu amatör bisikletçiler olduğunu öğrendik ve çok mükemmel bir muhabbet ettik.


Yoldan kareler :