Şile diye hazırlık yapıp Ayvalık tan çıkanlar.

[murat g.tepe]

herkese merhaba,
7-9 kasım da hiç planda yokken, bir günde karar verilip, hazırlanıp 2 gecelik kampımızı anlatmaya çalışacağım.
günlerden 4 kasım cuma; ofiste çıldırmak üzereyim. Yine kafamda sorular uçuşuyor. "ne yapıyorum ben?, neden buradayım?, benim kaçmam lazım! ". ilk iş İK müdürünü arayıp, iznim olup olmadığını soruyorum. cevap istediğim gibi... hemen formu doldurup yolluyorum. 5 kasım cumartesi, 1 ay önce motorumu sattığım için motorsuzum. Sevgili dostum, arkadaşım, abim(eşimin dayısı olur kendileri) Abdullah ÖZÇELİK' i arıyorum. "ben: abi naber nasılsın? benim 2 gün kaçmam lazım buralardan, motorunu verir misin? apo: tabi ki de, o ne demek al git.ama benim yerime de gez." süperrr. 1. ihtiyaç giderildi.hemen eşimi arıyorum "-karıcım ben pek iyi değilim 2 gün kaçmam lazım. -tamam git kafanı dinle biraz" diyor.dünyanın en şanslı kocasıyım. 2 nereye gidilir? iki gece kalmayı planlıyorum. onun için şile' nin güzel olabileceğini düşünerek bir kaç kamp yeri bakıyorum. evet buldum, şileye gidiyorum. 3 "keşke yanımda kafa dengi birisi olsa" diyorum. evet buldum; kamp sevdalısı, yemeği seven, vakti olan, kafa dengi, motorcu (öz dayım) Ömer'i arıyorum. "-dayı naber? ben 2 gece kamp atıcam şileye...-tamam ne lazım ne alım yanıma ekstra? " işte bu herşey güzel gidiyor, heyecan başladı içimde. 6 kasım pazar, son hazırlıklar bitti, kontrolleri yapıyorum.Son kez dayımla teyit etmek için arıyorum."-sabah 6:30 hareket tamam mı dayı? -ya şile çok mu yakın olacak, biraz yol yapsak mı?- olur nereye? -ayvalık nasıl olur?-(annem 1 ay önce ayvalık a yerleşti ve evine gidememiştim. güzel de süpriz olurdu)tamam gidelim.
sabah 6:30 bostancı dan hareketle eskihisar' a feribota gidiyoruz.hava kapalı ama sıcaklık süper.
yolda sürekli kavga halindeyiz rüzgar ile...

ihtiyaç molaları önemli
susurluk' u geçtikten sonra idi yanlış hatırlamıyorsam. Gökçeyazı isimli bir köyde çay molası için duruyoruz.
yaklaşık 430 km ve 6 saat sonra varıyoruz ayvalık cumhuriyet meydanı na.
karnımızı da doyurduktan sonra hemen Çamlık Kamping e gidip çadırları kurmaya koyuluyoruz.
çadırlar tamam.şimdi sıra anneme süpriz yapma zamanı. annem inanmıyor falan filan derken, yolunda verdiği yorgunlukla çadırlarımızı zor buluyoruz.rüzgar yine peşimizi bırakmıyor.gece biraz fırtınalı geçtiğinden uykuda biraz parçalı geçiyor.
sabah saat 6 da uyanıyorum.bir gün önce aldığımız ve buzdolabında muhafaza ettiğimiz kahvaltılıkları hazırlıyoruz.ben hemen ayvalığın içine sıcak ekmek bulmaya gidiyorum.

böyle dingin bir manzaraya karşı kahvaltımızı hazırlayıp yemeye başlıyoruz.uzun zamandır yaptığım en keyifli kahvaltıydı diyebilirim.

ayvalığın dar, güzel,huzur dolu sokaklarında gezmeye başlıyoruz.şeytan sofrasına gidiyoruz.manzara şahane.sezon olmadığı için kimseler yok rahat rahat geziyoruz, fotograf çekebiliyoruz.

sonra annemle buluşuyoruz yine." annem: oğlum ev var rahat rahat yatakta yatsanıza, ne işiniz var çadırda?-anne onun tadi bambaşka.-allah akıl fikir versin o zaman oğlum.iyi eğlenceler size" ayvalıktan balıklarımızı da alıp mangal için hazırlığa gidiyoruz kampinge. nasıl olsa yanlız olduğumuz için rahat rahat bol soğanlı bir salata yapıyorum.dayımda mangalın başında.güzelce yemeğimizi bitiriyoruz.havada erken karardığı için çokta yapılacak bir şey yok. saat 22 gibi yatıyoruz.

Bu gece zorlu olacak gibi çünkü fırtına başladı ve sabaha kadar hiç dinmedi.çadırım üstüme üstüme gelip duruyordu.sabah oldu, çok geç saate kalmak istemiyoruz çünkü hava bulutlandı rüzgar dindi.yani yağmur geliyor gibi.gecede rahat uyuyamadığımız için diyoruz ki"şeker değiliz erimeyiz. yat dinlen.8:30 gibi toplanmaya başladık.
ve yağmur çiselemeye başladı.ilk bakkalda durup çöp torbası alıyoruz.çünkü çadır ve tulumların ıslanmaması gerektiğinden torbalıyoruz.
ve yola koyuluyoruz.

yine moladayız.
karşımızda, bulutların arasından yükselen güneş içimizi ısıtmaya başlarken fark ediyoruz ki acıktık.kahvaltı vakti.

yolda adı sanı bilinmeyen bir benzincinin bahçesinde duran bankın üstünde soframızı hazırlıyoruz.

dönüşte yine rüzgarla kavga ediyoruz. susurluğu geçtikten sonra hafif bir rampayı tırmandıktan sonra.hafif bir duman gördük.yolun iki tarafındaki arsada yangın var.o hafif olan dumanlar birden kadranları bile göremeyeceğimiz bir bulut haline geliyor..dayım tahmini 15 metre kadar önümde ve hafif sağda...göremiyorum ama oraya odaklanmaya çalışıyorum, yolun kenarındaki alevler o kadar sıcak ki bir an üstüm alev alırmı diye düşünmüyor değilim.
dönüş yolunda yine ufak bir mola daha veriyoruz.
ve sonunda feribottayız.

içimi bir burukluk sarıyor.hayattan kopuk, hiç bir şey düşünmeden, sadece kendimi dinlediğim, şehrin betonundan kurtulup toprağa temas edebildiğim iki gün. büyük şehirlerdeki iş ve trafik stresinden daha fazla kaçmam lazım.

bu ilk anlattığım gezim. eleştirilerinize gerçekten ihtiyacım var. okuduğunuz için teşekkür ederim.
sağlıcakla kalın.