Bir XT660Z Tenere, Bir NC700X Türkiye Turu (Rapor)

[İbrahim DEĞERLİ]

Burada da o sokak senin bu sokak senin gezdikten sonra, bir sonraki durağımız olan Giresun Akçalı Köyü’nde bulunan Kök Evi’ne sürüyoruz. Kök Evine gelince Mekanın sahibi Ergun abinin oğlu hemen beni tanıyıp hoşgeldiniz deyip bizi karşlıyor. Çocuğun beni tanımasına epey şaşırıyorum. Geçen sene burayı ziyaret ettiğimde Sahibi Ergun abiden burada kamp yapmak için izin alıyorum. Zaten kendisi çok şeker bir adam olan ergun abinin orada daima kurulu olan bir çadırı var. Gelen kamp aşıklarına, doğaseverler için her zaman hazırda bulunuyor. (Benim adımı da verirseniz size güzellikler yapar)


Burası (bartmadan) Türkiye’de görüp görebileceğiniz en doğal en güzel mekanlardan biridir. Karadeniz turu yaparsanız buraya gelmemeniz çok büyük bir kayıp olur.



Bu masa derenin içine kurulu, ayağınız suda yemeğinizi yiyebilirsiniz. (Ortadaki sarı şey kiraz turşusu olup, Giresun (Kerasus, Kerasunde) yöresine aiittir. Kesinlikle yemeden çıkmayın)


Çadır Manzaramız :



Akşam yemeğini yiyip, bir semaver çayımızı söyleyip, derenin o güzel sesinde içip, Hemen çadıra girip güzeelce br uyku çekiyoruz.
Gün sonu Raporu ;
Yapılan Km : 100 km.
Yol durumu : Asfalt
Canlı Rota

[İbrahim DEĞERLİ]

Beşinci Gün
Gece dere ve şelale eşliğinde rüya gibi bir uyku çekip, sabaha zımba gibi kalkıyoruz. Artık Emre iel yeni maceralara hazırız. Öyle bir dinlemişiz ki; elimizde olsa Gobi Çölünü bile geçeceğiz. (Tabii ilerleyen zamanlarda dağlarda nasıl cebelleşeceğiz belli değil)

Bu çadır burada devamlı hazır:







Şurada Biraz Tarzancılık yapıyorum
https://www.facebook.com/589153339/v...4302856938340/

Bir gün önce misafir olduğumuz akrabaları kahvaltıya çağırıyoruz. (Onlarda Fransa’da yaşadığından, haliyle böyle bir yerden haberleri yok) Ergun abi’ye şelale manzaralı masayı ayırttırıp sipariş veriyoruz. Yarım saat sonra akrabalar gelip, hemen açık havada şelalye karşı kahvaltıya girişiyoruz.







Ağır ağır kahvaltımızı yaptıktan sonra, son kez foto falan çekilip yola düşüyoruz. Yine Karadeniz’in harika sahil yollarından öğlene doğru Akçaabat’ta meşhur köftesini yemek üzere mola veriyoruz. Orada yerli halktan en meşhur köftecisini öğrenip başlıyoruz dükkanı aramaya. Biraz aramadan sonra nihayet buluyoruz.

[İbrahim DEĞERLİ]

Ayasofya’yı enine boyuna dolaşıp fotoğrafladıktan sonra sonraki durağımız olan Sümela Manastırınıa doğru yola çıkıyoruz. Sahilden Trabzon şehir merkezini 5-6 Km. geçtikten sonra Maçka istikametine dönüş yapıyoruz. Bir 35-40 KM. sonra Maçka’ya ulaşıp gece ve sabah için alışverişimiz yapıp, Sümela’ya doğru sürüyoruz. Yine en sevdiğim yollardan biri olan Maçka-Sümela arası rüya gibi bir yol. Sağınız solunuz yeşilin her tonu mevcut. Yol üzerinde sıra sıra alabalık tesisleri. Gerçekten de çok harika bi yol. 20 km. sürüp nihayet Sümelanın eşsiz manzarasını görüyoruz. Manastır tadilata olduğundan ve daha önce de gezdiğimden, manastırı sadece seyir tepesinden izledik.








Manzarayı izledikten sonra 5-10 km. yukarıda bulunan Altındere Mili parkı piknik alanına ulaşıyoruz. Gittiğimizde turistleri gezdiren bir gençle muhabbet ediyoruz. O da bu çevrenin yerlisi olduğundan buraları iyi biliyor. Bizim buraya çadır kuracağımızı söylediğimzide çok şaşırıyor. Burada terör olayları olduğunu, bizim deli olduğumuzdan bahsediyoruz. Ona bizim de boş olamadığımızı yanımızda küçük savaş baltamızı olduğunu söylüyoruz. “O da hee o zaman bişi olmaz” diyor.
Oraya hava şartlarından ve oksijen fazlalığından zor da olsa, çevreden çalı çırpı toplayıp ateş yakıyoruz. Alanda su olmadığında 500-600 mt. Yukarılarda su buluyoruz.

Ateşi gören Emre fırsat bu fırsat diyip ısınmaya başlıyor



Bende ateşin yanına çay suyumu koyup, masumca kaynamasını bekliyorum.


Çadırımızı da olası yağmur ve vahşi hayvanlardan korumak için bu kamelyaya kuruyoruz.

[İbrahim DEĞERLİ]

Şimdi gezi boyunca yaptığımız en güzel şeyi yapıyorum. Tura çıkmadan önce hep istediğim kamp alanında sac tava yapma fikrimi hayata geçiriyorum.



Karnımız kurt gibi acıkıtığından, hemen hızlıca eti kuşbaşı doğrayıp, soğan ve domatesleri de küp küp doğrayıp ateşe koyuyoruz.






Videoda 13,05 – 13,35 arası izleyebilirsiniz


Gece zaten tenha bir yer olan bu alan, gece epey bir korkutucu bir yer haline geliyor. Tabii erkekliğe pislik bulaştırmamak adına pek sesimiz çıkmıyor. Yemeğimizi yiyip, çayımızıda yudumladıktan sonra çadıra geçip, gece kurt ve çakal ulumaları eşliğinde uykuya dalıyoruz.

Gün sonu Raporu ;
Yapılan Km : 193 km.
Yol durumu : Asfalt
Canlı Rota

[İbrahim DEĞERLİ]

Meşhur Komaroğlu Köftecisi;

Kötemizi yiyip üzerine çayımızı da içtikten sonra Trabzona doru sürüyoruz. Her Trabzondan geçerken anayoldan görüpte bir türlü zamanlamayı ayarlayamadığımdan Meşhur Ayasofya Kilisesini bu defa ziyaret etmeyi planlayıp, oraya sürüyoruz. Motorları parkederken çakal bir şopar gelip park parası ayartmaya çalışıyor. Tabii “Anadolu çocuğu yermi bu numaraları” diyerekten çocuğa fırça kayıp, motorlar çekiyoruz. Tabii Ayasofya’yı gezerken bir gözümde motoru kesmeyi ihmal etmiyoruz.








Burayı Trabzon İmparatorluğunu kuran 1.Manuel 1250-1260 yılları arasında, adı "Kutsal Bilgelik" anlamına gelen Ayasofya’yı inşaa etmiş. . Fatih Sultan Mehmed'in 1461 yılında Trabzon'u fethinden sonra da kilise olarak kullanılan yapı 1584 yılında sultanın emriyle Kürd Ali Bey adlı bir ayân tarafından bir minber ve müezzin mahfili eklenerek camiye dönüştürülmüş. Uzun süre ibadete kapalı olan yapı 1865’de Müslüman cemaatin topladığı 95.000 kuruş ile Rum ustalar tarafından onarıldıktan sonra yeniden camiye dönüştürülmüşse de I. Dünya Savaşı sırasında Trabzon’u işgal eden Rus ordusu tarafından depo ve askeri hastane olarak kullanılmış. Savaş sonrasında 1960 yılında dek cami olarak kullanılan yapının freskleri 957-62 yılları arasında Edinburgh Üniversitesi’nden Russell Trust tarafından temizlendikten sonra Vakıflar Genel Müdürlüğü tarafından restore edilerek 1964 yılında müze haline getirilmiş. Şu anda içinde küçük bir mescit bulunan camiide de iibadete devam edilmekteymiş.

[Serdar Özmetin]

Ben mi yanlis anliyorum, saka miydi yoksa,
Altindere oyle sapa biryer degil ki karadeniz icin, oralarda gercekten teror mu varmis?

[alperiynem]

Amasra Cide arası temiz asfalt olsa tadına doyulmaz..
Güzel gezi...Tebrikler..

[ahmet f senel]

Gerçekten süper bir gezi ve rapor olmuş.
Elinize sağlık.
Merak ettiğim tava için sac yanınız da mıydı?
Bir de motorlarla ilgili biraz paylaşımda bulunsanız güzel olur.
En azından yollarda ne zorluklar oldu? Ya da kolaylıklar.
Çünkü 2 farklı motor ve muhtemelen farklı lastikler vardı.
Çok zevkli geçtiği belli ama.

[İbrahim DEĞERLİ]

Ben mi yanlis anliyorum, saka miydi yoksa,
Altindere oyle sapa biryer degil ki karadeniz icin, oralarda gercekten teror mu varmis?

Biz Altınder'te gelmeden bir hafta önce o bölgede teröristler yakalanmış. Sümela'dan yukarı çıktığımızda araçla dahi karşılaşmadık desek, doğrudur. Gittiğimiz piknik alanında bile arap bir aileyi gezdiren civarın yerlisinden başka kimse yoktu.

Amasra Cide arası temiz asfalt olsa tadına doyulmaz..
Güzel gezi...Tebrikler..

Aynen süper bir yol ama çok yorucu

Gerçekten süper bir gezi ve rapor olmuş.
Elinize sağlık.
Merak ettiğim tava için sac yanınız da mıydı?
Bir de motorlarla ilgili biraz paylaşımda bulunsanız güzel olur.
En azından yollarda ne zorluklar oldu? Ya da kolaylıklar.
Çünkü 2 farklı motor ve muhtemelen farklı lastikler vardı.
Çok zevkli geçtiği belli ama.

Ahmet Sac Tava'yı tüm gezi boyunca yanımda gezdirdim.
Stabilize yollarda benim motor (Tenere) hiç bir sıkıntı yapmadı, zaten o yollar için yapılmış bir motor. NC ise amotisör patlak olduğundan epey bir zorladın. Ama asıl zorlu yollar daha yeni başlıyor. Tenere'de lastik Michelin Sirac, NC'de ise Brigdestone (otjinal üzerinde gelen lastik) vardı.

[İbrahim DEĞERLİ]

Yukardaki resimde biraz dinlenip, meyve falan yiyip rota hakkında konuşuyoruz. Bir müddet dinlendikten sonra yola devam ediyoruz. Git git git… derken harabe marabe göremiyoruz. Daha da gittikten sonra nihayet bir yaylaya ulaşıyoruz.

Burada hava 180 derece değişiyor;



Yaylanın içine girince bir Santa Harabeleri tabelası daha görüyoruz. Orada birine sorduğumuzda, o kişinin de yabancı olduğunu öğreniyoruz. Yine tabelanın gösterdiği yöne doğru sürüyoruz.



Yaylanın ismini aldığı köprü



Burada beklemeden yola devam etmeye karar veriyoruz. Git babam git, yollar yine kötüleşiyor.



Yine Emre’yi beklemeceler



Bir köye daha geliyoruz, yol soracağız ama kimse yok


Manzara süper yine;



Emre’nin “nereye gidiyoruz yaw” bakışı



Tabii yine git babam git, lanet olasıca harabe marabe yok, sinirler tavan yapıyor. En kıymetlimiz zaman yavaş yavaş ölüyor. Bir sıcak, bir soğuk dengemiz şaşıyor. Vel hasıl harabeyi bulamadan aynı yolu, Taşköprü Yaylasına kadar geri dönüyoruz.
Aşağıda verdiğim haritaya dikkat :