Bir XT660Z Tenere, Bir NC700X Türkiye Turu (Rapor)

[İbrahim DEĞERLİ]

Yukardaki resimde biraz dinlenip, meyve falan yiyip rota hakkında konuşuyoruz. Bir müddet dinlendikten sonra yola devam ediyoruz. Git git git… derken harabe marabe göremiyoruz. Daha da gittikten sonra nihayet bir yaylaya ulaşıyoruz.

Burada hava 180 derece değişiyor;



Yaylanın içine girince bir Santa Harabeleri tabelası daha görüyoruz. Orada birine sorduğumuzda, o kişinin de yabancı olduğunu öğreniyoruz. Yine tabelanın gösterdiği yöne doğru sürüyoruz.



Yaylanın ismini aldığı köprü



Burada beklemeden yola devam etmeye karar veriyoruz. Git babam git, yollar yine kötüleşiyor.



Yine Emre’yi beklemeceler



Bir köye daha geliyoruz, yol soracağız ama kimse yok


Manzara süper yine;



Emre’nin “nereye gidiyoruz yaw” bakışı



Tabii yine git babam git, lanet olasıca harabe marabe yok, sinirler tavan yapıyor. En kıymetlimiz zaman yavaş yavaş ölüyor. Bir sıcak, bir soğuk dengemiz şaşıyor. Vel hasıl harabeyi bulamadan aynı yolu, Taşköprü Yaylasına kadar geri dönüyoruz.
Aşağıda verdiğim haritaya dikkat :

[İbrahim DEĞERLİ]

İlk amcanın dediği yerden sapsak en fazla 5-6 km. sonra varacakmışız. İkinciye Taşköprü Yaylasından gittiğimiz yoldan 3-5 km. daha gitsek yine varıyormuşuz yani.
O sinirle bastık Uzungöl yoluna doğru


Yine az gittik uz gittik, dere tep düz gittik, nihayet bir asfalt parçasına geldik. Burası Yağmurdere Bucağı yakınlarında bir anayol.
Asfaltı gören masum köylü Emre, az daha asfaltı öpecekti )

Emre 15 yıl sonra askerliğini yaptığı topraklarda olmanın gurunu yaşıyor D


Tabii Emre’nin bu sevinci sadece 3km. sürdü, Emre yine bozuk yollara girince, en son aynadan gördüğümde hareket çekip “yine nerelere sürüklüyorsun bizi İbooo” dediğini duyar gibi oldum, tabii ki pek de kaale almadın


Bir Windows XP wallpaperi daha



Şu beyaz noktalar Ağustos başında hala duran karlar.


Bu yol, kışın ilk aylarında TV’de gördüğümüz iki yanı 3-4 mt. Yükseklikte kar tepeleri olan yol. Yol öyle bir yol ki; dağların zirvesine çıkıp, tekrar dere seviyesine geliyoruz. Bir dağ bitiyor, bir dağa daha tırmanıyoruz. Epey böyle gittikten sonra nihayet küçük de olsa bir Uzungöl Soğanlı Geçidi tabelası görüp doğru yolda olduğumuza şükrediyoruz.



Biraz gittikten sonra yukarıdan (aşağıda resmi olan yer) bir asfalt görmenin sevinciyle o bozuk yolda Tenere’ye veriyorum çoşkuyu, tabii gittiğim yola bakmadan, “lan bu yol nereye gidiyor acaba?” diye düşünürken bir anda kendimi havalarda ve bunun sonucunda yerde sürüklenirken buluyorum.

[İbrahim DEĞERLİ]

Meğer o heyecanla giderken yolun ortasından (aşırı yağmurun biriktirdiği) 60-70 cm. bir rampaya çıkıp uçmuşum. Ön tur camı ya da aynanın karaciğerimşn altına girdiğini hissettim. Yerde bir 10sn. ye kadar hareketsiz kalıp, inceden kendimi yokladım, elim oynuyor, parmaklarımı sıkabiliyorum, ayağım tamam, yavaşça kalkıp ayakta kendimi bir check edip, bir şeyimin olmadığını anlayınca motoru stop ediyorum.
Motoru Emre ile ayağa kaldırıp baktığımda altından bir sıvı döküldüğünü görünce beni bir korku aldı, elimle koklayınca bunu su olduğunu anlayınca bir oh! Çektim. Motora baktım, yan çanta yamulmuş, sis lambasının biri yere düşmüş. Hemen toparlanıp, yanımda getirdiğim anahtarlar yardımı ile, çantayı biraz düzelttik, sisi taktık (en büyük yardımcım plastik kelepçeler oldu, onu icat edene çok teşekkürler)Her şeyi tamamlayıp marşa bir bastık ki; çakmak gibi hemen aldı, baktık sıkıntı yok, yola devam ettik.

Burası çok ilginç bir yer. Bir taraf Bayburt, bir taraf Gümüşhane, bir taraf Trabzon. Soğanlı Geçidine geldik ama burası hiç resimdeki o meşhur Z Z Z Z Z gibi görülen yere benzemiyor, hemen haritayı açıp bakıyoruz ki o meşhur yere gelmemişiz. Hemen navigasyonu takip edip, yol devam ediyoruz. Yolda bir araca denk gelip yolu sorduğumuzda oranın trafiğe kapalı olduğunu öğreniyoruz. “Biz yine de gideceğiz” deyince kabaca tarif ediyor ama bir şey anlamadık. Neyse sonunda bulduk Soğanlı Geçidini ilk girşte dikkatimiz çeken şey, trafiğe kapalı, tehlikeli yol tabelalarıydı.
Sis lambaları ve çantalara dikkat DD




Aşağı indikten sonra, gittiğimiz yollar:



Motora atlayıp yavaş yavaş ilerliyoruz. Bizim girdiğimizde zirvede epey bir sis vardı. Aşağıya indikçe sis yavaş yavaş kaybolmaya başladı. Yollarda kafam kadar taşlar, keskin virajları gördükçe ben neşeleniyorum. Türkü söyleye söyleye iniyorum. Emre’nin NC amotisör patlak, dönüşlerde motordan dolayı zorluk çekiyor. İçinden ne diyor kim bilir?



15:47 den itibaren Soğanlı Geçidi

Aşağıya indikçe sis kayboluyor, sis kayboldukça manzara güzelleşiyor. Ağır ağır aşağı iniyoruz. Burası yaklaşık 5-6 km. bir yol ama tam 45 dk. Da iniyoruz aşağı. Tam derebaşı tesislerine, yani bitişe 100 mt. Kala iki taşın arasından geçerken, çantalardan biri taşa çarpınca kendimi tekrar yerde toprakla haşır neşir olarak buluyorum. İçimden ne şiirler okuyorum bir ben bilirim. Sen o kadar zorlu virajlardan, taşlardan atla gel son 100 mt.kala düş. Allah’tan sağıma düşüyorum, sol tarafa düşsen motorla uçurumdan uçacağız yani. Neyse motoru kaldırmayı deniyorum, yukrıda daha önce kaza yaptığımda belirttiğim, karaciğerin hemen altına kaburgalarıma gelen ayna yada tur camının çarptığı yer şiddetli ağrı gösterince motoru bırakıyorum. Emre gelip beraberce kaldırıyoruz motoru.

Düze inip, motorları çekerek biraz burada dinleniyoruz. Hacı olmamızın mutluluğu!! İle yorgunluğumuz ve stresimiz bir an olsun geçiyor.




Tabii bu arada saat 17,30 olduğundan ve önümüzde epey bir yol daha olduğundan hemen yola çıkmaya karar veriyoruz.

[İbrahim DEĞERLİ]

Harika manzaralar eşliğinde yola devam ediyoruz.

Burada da yol bir acaip, bir dağ tırmanıyoruz, dağın diğer tarafından aşağı inip başka bir dağa tırmanıyoruz. Bilgisayar başındayken bu yollar o kadar kolay geliyor ki; “len soğanlı, soğanlı dedikleri yer burası mıymış?” diyip kafa yapıyoruz. Tabii ki gerçekler hiç de PC başındaki gibi olmuyor.




Şelale görünce durmak lazım


Şu Garester yaylasını çok duymama rağmen rota dışı olduğundan ve saat geç olduğundan gidemedik.

Yine dağları, dereleri şelaleleri aşıp, nihayet navigasyonda Uzungöl’e kestirme bir yol görüyoruz. 50 mt. Gittikten sonra buranın orman yolu olduğunu görüp geri dönüyoruz.

Bir müddet daha gittikten sonra, araçlar çoğalınca uzungöle yaklaştığımızı anlıyorum. Veee nihayet beklediğim manzara :





Aşağı inip hemen foto çekiyoruz

[İbrahim DEĞERLİ]

Sabah 7,30 -8,00 gibi çıktığımız yola Akşam 19.30 gibi Uzungöl’e varıyoruz. Uzungöl’ü etrafını hiç sevmesemde manzarasına bayılıyorum. Zaten her taraf turistten geçilmiyor, oteller apartlar, hediyelikçiler derken burası bildiğin Taksim Meydanı gibi. Buraya bir birkaç kez gelmeme rağmen etrafı pek gezmedim. Her gelişimde Jandarmanın yanından tepeye çıkan bir yoldan gidilen ve daha önce her gelişimde çadır kurduğum Galo Omad adlı kafeteryaya gidip oturuyoruz. Bir önceki sene geldiğimizden sonra epey değişmiş burası, biraz daha büyütmüşlerve benim samimi olduğum elemanlar çıkmış. Sahibinden çadır kurmak için izin istiyoruz (çünkü hiçbir yerde manzaralı çadır kuracak alan yok) Sahibi çok fazla da isteksiz isteksiz saat 22:00 den önce kurmamak şartıyla kabul ediyor. Akşam yemeği için kuymak ve muhlama ve siparişlerini veriyoruz.


Zaten on saattir yolda olduğumuzdan gözlerimizden uyku akıyor. Nihayet saat 22:00 deçadırımızı kurup hemen yatıyoruz..
Gün sonu Raporu ;
Yapılan Km : 157 km.
Yol durumu : Hard Enduro
Rota :
https://tr.wikiloc.com/wikiloc/view.do?id=14161803

[Serdar Özmetin]

Bravo,
Iste bu son yazdiginiz kisim benim de temmuzda yapmayi planladigim rotanin neredeyse aynisi. Yalniz ben bayburt tan girecegim insallah. Gecmeyi planladigim bircok yeri gormus oldum. Tourance lastiklerle gidilir mi acaba diyordum, cevabimi da almis oldum.

[İbrahim DEĞERLİ]

Yedinci Gün
30.07.2016
Sabah saati 6,30 gibi güneşin “kalkın bre miskinler, görülecek dağlar, şelaleler zorlu yollar var” diyip ışığını gözümüze gözümüze sokaraktan uyandırıyor. Hemen kalkıp, elimizi yüzümüzü yıkadıktan sonra motorları yüklüyoruz. Bu arada dünkü kazadan sonra kaburgamın daha da ağrıdığını hissediyorum. Her öksürdüğümde kabugam acaip acıyor. Ortamın verdiği huzur ile bunu çok da kafama takmıyorum.


Çadırımız :

Mekan burası:






Burada sabah kahvaltısı yapmadan düşüyoruz yine yollara, kafamda sabah kahvaltısı için harika bir yer var. Çaykara istikametinden Rize’ye doğru sürmeye devam ediyoruz. Giderken sağlı sollu çay fabrikalarından gelen o harika koku, açlığıma açlık katıyor. Rize’yi de geçip Güneysu Kıble dağı’na doğru gidiyoruz. Hedefimiz Kıble Dağı camiye çıkmak. Burası deniz seviyesinden 1200 mt. Yükseklikte dua tepesi olarak da bilinen Kıble Dağı
(Foto başkasına aittir)

Aşağıda günlük güneşlik olan yerler yukarı tırmandıkça sis tabakası ile kaplanıyor. Allah’tan yolları beton yol, o yüzden sıkıntısız çıkıyoruz. Dön babam dön, döne döne Mevlana misali dağa tırmanıyoruz. Sonunda bu harika yere çıkmayı başarıyoruz.
Burayı geziden önce tesadüfen görüp manzarasına hayran olmuştum. Her ne kadar sisten manzarayı göremesemde hayatımda yaptığım en güzel kahvaltılardan birini yaptım.



Orda hazır olan şöminelerde yumurtamızı da yaptık D

[İbrahim DEĞERLİ]

Gariban usulü kahvaltı soframız :



Kahvaltıdan sonra etrafı gezip inceliyoruz:






Burada 1800 lü yıllarda küçük bir mescit inşa edilmiş. Ve halk buraya dua etmeye geldiğinden bir adı da Dua Tepesi kalmış. 1910 yılında bir tamirat görmüş. Bu dağ Kabe’ye dönük olduğundan Kıble Dağı da deniliyor. 2010 yılında dönemin başbakanı tarafından yeniden yapılarak bugünkü ihtişamına kavuşmuş. (Karadeniz turu yapacaklar için, kesinlikle görülmesi gereken yerlerden ikinci sırada)


Burada kahvaltımızı yapıp, fotomuzu çekildikten sonra bir sonraki durağımız olan Rize’nin Çayeli ilçesine bağlı Ağaran Şelalesi. Yine mis gibi çay kokuları arasında sahilden 10 km. yukarıda bulunan şelaleye doğru tırmanıyoruz. Yaklaşık 500mt. Yüksekliğe, Beton yollardan tırmandıktan sonra, en sevdiğim şelalelerin başında bulunan Ağaran Şelalesine ulaşıyoruz.


Motorları parkedip, şortu geçirip, hemen atlıyorum suya :

[İbrahim DEĞERLİ]

Buranın en sevdiğim yönü, şelalenin tepesindeki doğal havuzlar. Buraya tesislerin karşısında ufak bir patikadan nefes nefese kalarak çıkabilirsiniz (ama değer)




Burda sırtımı dövdürüyorum D

Burada kamp yapmayı düşünsek’te saatin çok erken olduğundan kamp yapmıyoruz. (ama bir gün yapıcam çok pis bilendim)
Burada da bir süre yüzüp eğlendikten sonra yolcu yolunda gerek diyip yola devam ediyoruz.



Rotamız Ayder Yaylası. Sahile inip Ardeşen’e doğru sürüyoruz, Ardeşen’den Fırtına Vadisi istikametine gidon kırıp, manzarasına bayıldığım o harika yola giriyoruz. Buraya üçüncü gelişim de olsa her gelişimde heyecanlanıyorum. İlk geldiğimde hanımla beraber Ardeşen’den Ayder’e kadar yağmurda sürmüştüm.




Bir 50-60 km. sürdükten sonra nihayet Ayder Yaylasına ulaşıyoruz. Bu arada saat 17,30 oluyor. Gelir gelmez. “Buraya çadır kurmak yasaktır” Tabelasının önüne çadırımızı kuruyoruz.



Ayder yine hafif yağmurlu

[İbrahim DEĞERLİ]

Akşam yemeği için hava yağmurlu olduğundan oradaki bir pidecide hayatımın en kötü pidesini yedim. Yemekten sonra etrafı turladık. Hava karadıktan sonra yağmur durdu. Oradaki bir tesisin arkasından birkaç kalın odun aparıp bir ateş yaktık.




Ayder’i çok sevmeme rağmen buraya o güzel yolu için geliyorum her zaman. Yoksa Ayder beş para etmez bir yer. Her yer otel, her yer işletme, zaten burası için gelmedim. Ateşi yakıp çayımızı demledikten sonra, sabah kafamda deli planlar çadıra girip güzelce bir uykuya geçtik.
Gün sonu Raporu ;
Yapılan Km : 202 km.
Yol durumu : Asfalt, beton, çok az stabilize
Canlı Rota