Bir XT660Z Tenere, Bir NC700X Türkiye Turu (Rapor)

[İbrahim DEĞERLİ]

Bravo,
Iste bu son yazdiginiz kisim benim de temmuzda yapmayi planladigim rotanin neredeyse aynisi. Yalniz ben bayburt tan girecegim insallah. Gecmeyi planladigim bircok yeri gormus oldum. Tourance lastiklerle gidilir mi acaba diyordum, cevabimi da almis oldum.

Hocam NC nin üstündeki lastikler orjinal ve 32.000 de senin Tourance lastiklerin burada haliyle daha iyi gider.

[İbrahim DEĞERLİ]

Sekizinci Gün
31.07.2016
Sabah yine 6,30 gibi güneşin bize “kalkın sabah oldu” demesi ile kalkıyoruz. Hava güneşli, ortam harika, içim içme sığmıyor. Buradan yukarıya doğru ilk defa gidicem, heyecan had safhada. Kahvaltıyı daha önce bir yerde okuduğum ve “bende kahvaltıyı burda yapıcam” dediğim Yukarı Kavrun yaylasında meşhur Pastaneci Abdullah Amca ya gitmek için çıkıyoruz yola.





Yol, Ayder’in sonuna kadar harika, ondan sonra yol bozulmaya başlıyor. Hava ne kadar güneşli de olsa, yıkarı çıktıkça sis ve yoğun ormandan yerler sabun gibi.


Yukarı tırmandıkça sis tabakası da yoğunlaşmaya devam ediyor. Yol yine berbat, her taraf çamur içinde.
Rakım’a dikkat



Saat oldu 8.30 ve biz acıktık. Yolun kenarında belki oturup çay demleriz diye akşamdan kalan kuru
Odunları da motora yüklemiştim. Ateş yakmak ne kelime soğuktan bir şey yapamadık. Bir çeşme başına oturup aldığımız poğaçaları kemirmeye başladık


Poğaçaları yerken yaşlı bir teyzeyle amcaya yol sorduk, “az kaldi az, bu yolu böööle takip edun” dedi. Poğaçaları yedikten sonra düştük yola, az gittik uz gittik bir türlü gelemedik Yukarı Kavrun’a yol gittikçe daha da bozulunca, bizim sisnrlerde değişmeye başladı. Zaten zor gelen Emre artık iyice bana saydırmaya başladı. Yarım saat kadar gittikten sonra nihayet bir kavrun yazısı görünce mutluluktan uçtum.


Burası Kaçkar Kavrun Dağ evlerinin olduğu yer. Burasının böyle bir yer olmadığını ve çok güzel bir yer olduğunu resimlerden biliyorudum. Ama etrafta böyle bir yer olmasının imkanı yoktu. Bir taraftan da Emre “hadi boş ver aga” deyince bende strese girdim. “Tamam şu ilerden dönelim o zaman” dedim

Bir 20mt. Gittim gitmedim ilerde karaltılar gördüm, biraz daha gidip sisin içinden kabak gibi Yukarı Kavrun çıkınca, sevinçten dört köşe olduk.

[İbrahim DEĞERLİ]

Hemen motorları bırakıp, Pastaneci Abdullah Amca’nın dükkanını sorduk. Biraz yukarda denizden 2310 mt. Yükseklikte sıcak poğaça çeşitlerini görünce dibimiz düştü





Hemen üçer beşer poğaça alıp, sıcacık çayla hüplettik. Ordaki yaşlı amcaların atışmalarına güldükten sonra etrafı gezmek için çıktık dışarıya.







Sis yavaş yavaş kalkınca Kaçkarların muhteşem zirvesi meydana çıkınca tüm yorgunluğum ve stresim balon gibi fıslıyor.

[İbrahim DEĞERLİ]

Emre’ye oraya gelen tur rehberi eşliğinde Kaçkarların Zirvesine çıkalım diye teklif ediyorum, artık dağdan taştan bıkan Emre, bu teklife Kaçkarların soğukluğu ile yaklaşıyor. Zirve hayalim başka bahara kalıyor.


Burada, Karadeniz turu yapan adının Samet olduğunu öğrendiğimiz İzmitli bir motorcu arkadaşımızla tanışıyoruz. O da geceleyin burada kamp yapmış.


Birkaç fotoğraf çektikten sonra geri dönmeye karar veriyoruz. Dönerken sis tamamen kalktığından az önce geçip de görmediğimiz manzara karşısında şaşırıyoruz. Yolda, gelirken gördüğüm “buradan bu motorla geçilir mi” diye düşündüğüm dere kenarında motoru durdurup “ben buradan motorla geçicem aga” diyorum. Emre her ne kadar “manyak lan bu” dercesine baksa da Tenere ile o yüke rağmen dalıyorum dereye. Tam derenin dibine geldiğimde, bir adamla çıkıyor önüme tak diye duruyorum. Oraya turistik amaçla geldiğini tahmin ettiği adamla en az 5-6 sn. göz göze gelip bakıştık. “Bu manyağın burada ne işi var” der gibi baktıktan sonra önümden çekildi.

2 mt. İleri gitmemle suyun içine düşmemle bir oldum Hemen Emre koşarak geldi, zor da olsa motoru suyun içinden kaldırdık. Orada piknik yapan ailelerde hemen tepe başlarına gelerek beni izlemeye başladılar. Tabii erkekliğe pislik sürdürmeyeceğiz ya, atladım motora yine iki metre gitmemle suya bir daha yapıştım.
Rezillik siz boyu oldu. Botun içine su doldu, her tarafım ıslandı. Sağolsun Emre yine koştu motoru yine kaldırdık. Kaldım suyun tam ortasında geri de dönemiyorum, mecbur ileri gidiecem. Su diz boyu, içinde kafam gibi taşlar var. Ön tekere taş dayanınca motoru tutamıyorum. Neyse yine atladım motora bir iki deneme sonunda bir daha yapıştım suya. Neyse yine kalktık motoru düzelltik. Allah’tan her seferinde Tenere çakmak gibi tek kontakta alıyor
Son denememde motor gürleyerek suyun içinden çıktı nihayet. Yoldan geçen araçlar falan durmuş video çeken, selfie yapan, resim çeken orası bir anda kalabalıklaşmış. Neyse çektim kenara botun içindeki suları boşaltıp, çorapları değiştirdim. Botu motora bağlayıp, yürüyüş ayakkabısını giydim


29.48 den itibaren izleyebilirsiniz:

Bir süre sonra geldiğimiz yoldan Ayder’e indik. Burada da çok kalmadan, Çamlıhemşin’e inip yakıt ikmali yapıp, bir sonraki durağımız olan Zilkale yoluna doğru gidon kırdık. Zilkale yolu gayet temiz ve harika manzaraya sahip bir yol. Yaklaşık bir 12 km. sonra nihayet Zilkale’ye geldik.

Zilkale yolundan kareler

[İbrahim DEĞERLİ]

Emre’ye oraya gelen tur rehberi eşliğinde Kaçkarların Zirvesine çıkalım diye teklif ediyorum, artık dağdan taştan bıkan Emre, bu teklife Kaçkarların soğukluğu ile yaklaşıyor. Zirve hayalim başka bahara kalıyor.


Burada, Karadeniz turu yapan adının Samet olduğunu öğrendiğimiz İzmitli bir motorcu arkadaşımızla tanışıyoruz. O da geceleyin burada kamp yapmış.


Birkaç fotoğraf çektikten sonra geri dönmeye karar veriyoruz. Dönerken sis tamamen kalktığından az önce geçip de görmediğimiz manzara karşısında şaşırıyoruz. Yolda, gelirken gördüğüm “buradan bu motorla geçilir mi” diye düşündüğüm dere kenarında motoru durdurup “ben buradan motorla geçicem aga” diyorum. Emre her ne kadar “manyak lan bu” dercesine baksa da Tenere ile o yüke rağmen dalıyorum dereye. Tam derenin dibine geldiğimde, bir adamla çıkıyor önüme tak diye duruyorum. Oraya turistik amaçla geldiğini tahmin ettiği adamla en az 5-6 sn. göz göze gelip bakıştık. “Bu manyağın burada ne işi var” der gibi baktıktan sonra önümden çekildi.

2 mt. İleri gitmemle suyun içine düşmemle bir oldum Hemen Emre koşarak geldi, zor da olsa motoru suyun içinden kaldırdık. Orada piknik yapan ailelerde hemen tepe başlarına gelerek beni izlemeye başladılar. Tabii erkekliğe pislik sürdürmeyeceğiz ya, atladım motora yine iki metre gitmemle suya bir daha yapıştım.
Rezillik siz boyu oldu. Botun içine su doldu, her tarafım ıslandı. Sağolsun Emre yine koştu motoru yine kaldırdık. Kaldım suyun tam ortasında geri de dönemiyorum, mecbur ileri gidiecem. Su diz boyu, içinde kafam gibi taşlar var. Ön tekere taş dayanınca motoru tutamıyorum. Neyse yine atladım motora bir iki deneme sonunda bir daha yapıştım suya. Neyse yine kalktık motoru düzelltik. Allah’tan her seferinde Tenere çakmak gibi tek kontakta alıyor
Son denememde motor gürleyerek suyun içinden çıktı nihayet. Yoldan geçen araçlar falan durmuş video çeken, selfie yapan, resim çeken orası bir anda kalabalıklaşmış. Neyse çektim kenara botun içindeki suları boşaltıp, çorapları değiştirdim. Botu motora bağlayıp, yürüyüş ayakkabısını giydim


29.48 den itibaren izleyebilirsiniz:



Bir süre sonra geldiğimiz yoldan Ayder’e indik. Burada da çok kalmadan, Çamlıhemşin’e inip yakıt ikmali yapıp, bir sonraki durağımız olan Zilkale yoluna doğru gidon kırdık. Zilkale yolu gayet temiz ve harika manzaraya sahip bir yol. Yaklaşık bir 12 km. sonra nihayet Zilkale’ye geldik.

Zilkale yolundan kareler

[İbrahim DEĞERLİ]

Meşhur Zil Kale


Burayı daha önce gezdiğimden içine girmedim



Biraz fotoğraftan sonra oranın cafeteryasına oturup rotamızı gözden geçirdik. Normalde rotamız
Zilkale - Yaylaköy - Tirovit - Palovit - Amlakit - Samistal - Hazindağ – Pokut du. Orda çalışan bir gençten rotayı sorduğumuzda “abi oralar çok bozuk siz motorla gidemezsiniz” diyince bütün yelkenler suya düşüyor. Bana kalsa sıkıntı yok basıp gidicem, yani arkadaşımız Samet’te CRF250L var oda sıkıntı yok bana uyar dedi. Emre motoru yüzünden pek de istekli olmayınca Şenyuva tarafından gitmeye karar verdik.
Benim yapmak istediğim rota:
https://tr.wikiloc.com/wikiloc/view.do?id=13919108
Geri dönüp Şenyuva Çinçina cafenin orda ufak bir mola verdik

Kahvenin karşısında çok da belli olmayan bir sapağa girdik. Yol ilk başta beton başlıyor. Daracık yol, manzara süper. Buraya kadar her şey güzel, asıl yol bundan sonra başlıyormuş. Tur boyunca en pis yol (Soğanlı dahil) Böyle bir yol yok. Benim motor üç çanta, Ayder den alıp da yakamadığımız dun bile yüklü. Virajlardan zor dönüyorum. Tırmanış çok dik ve virajlar keskin olduğundan motoru zirveye kadar 7-8 defa yatırıyorum. Ben en önden gidiyorum, yatırnca bekliyorum Emre ile Samet gelip yardım ediyor.
Buralar Londra Asfaltı:





Yukarı tırmandıkça sis ve yağmurda atıştırınca yol hepten çekilmez hale geliyor





Videoda 31.15 itibarı ile isyanımı izleyebilirisiniz

Normalde Çinçina Kahvesinden Pokut Yaylası 12 KM. bu 12 km.yi tam 2 saatte çıkabildik. Yan yatmalarım artık normal hale geldi.

[İbrahim DEĞERLİ]

Bir ara geri dönmeyi bile düşündüm ama yine de inat edip zor da olsa çıktık. Şimdi diyeceksiniz ki; “değdi mi?” buna da siz karar verin:



Hayatımda gördüğüm en güzel manzaraya sahip bir yer burası. Dünyadaki cennet desem tam yeridir. Güzele ulaşmak zordur derler ya; aynen öyle. Pokut nazlı bir gelin gibi derlermiş, herkese yüzü göstermez. Bize de her ne kadar sis de olsa o güzel yüzünü gösterdi.





Burada ufak bir tatsızlık da yaşadık. Buranın yerlileri evlerini turistik amaçlı otellere dönüştürmüşler. Yaylanın girişine kapı gibi bir şey yapmışlar. Emre ile Samet buradan motorla girince, sonradan otel sahibi birinin bağıra bağıra geldiğini gördük. Yok efendim buraya motorla girilmezmiş, (dediği yerde yol) Biizmkileri “sakin ol amca, bilmiyorduk” dese de amca bağırıp çağırdı. “Buraya çadır kuracağız “ diyince daha da köpürdü. “Burda çadır kuramazsınız, gelin benim otelde kalın” diyince olayı anladık. “Açlıktan ölsek de gelmeyiz senin oteline” diyip Emre ile Samet motoru çekince o da gitti.
Sonradan oranın yerlisinden biri yukarıya çadır kurmamıza izin verdi. Bizimde tadımız kaçtığından vazgeçtik.


Saatin de daha 14.00 olduğundan koca bir günü yememek adına geri dönmeye karar verdik. Unutmadan buranın 5km. ilerisinde Sal Yaylası var, buranında çok harika bir yayla olduğunu okumuştum. Ama arazi şartları izin vermediğinden burayı es geçtik. Yine geldiğimiz o harika!!! Yoldan geri dönüp tekrar Çinçina kahvesine geldik. Orada yerli yabancı turistlerle biraz muhabbetten sonra, yolumaza devam ettik.

Çamlıhemşin’e gelip, oradan da sahile doğru sürmeye devam ederken yol kenarında Fırtına deresinin kenarında ateş yakıp, çayımızı yaptık. Biraz da atıştırdıktan sonra. Sonradan katılan arkadaşımız Samet uyku tulumunun düştüğünü görünce geri dönmek istiyor. Onunla vedalaşıp bizde sahile doğru sürmeye devam ediyoruz.


Sahile geldiğimizde akşam için çadır kurulacak alan arıyoruz, ama sahilde çadır kurmak için alan yok. Bizde yarın sabah gitmeyi planladığımız Mençuna Şelalesine sürüyoruz. Tabii bu arada hava kararıyor, zorda olsa bir dere kenarı bulup, kenarına çadırımızı kurduk. Günün yorgunluğuna dayanamadan erkenden uyuduk.
Gün sonu Raporu ;
Yapılan Km : 162 km.
Yol durumu : Hard Enduro, Asfalt
Canlı Rota

[Uğur Mertol]

İbrahim bayağı iyi bizimle paylaştığın için teşekkürler gidecek olanlara rehber olacaktır
ayrıca gidip te bazı yaylaları görmeyenler için 2. gezi olacak diye düşünüyorum

[Recep Alışkan]

Türkiyedeki tüm endurocuların,gezginlerin,kampçıların bitirmesi gereken rotalardan biridir.Sizin emeğinize sağlık Daha nice sağlıklı meceralı gezilere

[Ali KORKMAZ]

Gerçekten de güzel gezi, gideceklere iyi rehber olur. Takipteyim.


"DÖNEN TEKER ZAFERİ MÜJDELER"