R1200 GSA vs R1200 RT – Yağlı ve Öfkeli
İki motoru da iyi kötü kullanmış bir sürücü olarak kısaca düşüncelerimi paylaşmak isterim.
2012 model ADV vs 2013 model RT olarak değerlendiriyorum, her ikisi de yağlı jenerasyondandır…
Artık bu yıllarda kronik bir sorundan bahsetmek mümkün değil. Düşe kalka, makineler artık kusursuza yakın bir hale gelmiş durumda. İkisi de aynı motoru kullanıyor olmakla ve karakter olarak birbirlerine çok benziyor olmakla birlikte, net ayrılıklar da söz konusu…
Ortak noktaları:
Çift silindir boxer; düşük devirlerde yüksek tork, şeker gibi kompresyon, saçma sapan gaz tepkileri içermeyen ve çok ivmeli olmayan hızlanmalarıyla arkadaş canlısı, eve götürülüp beslenesi hayvanlar.
Harika frenler, telelever ve paralever destekli güvenlik… ABS zaten standart. Bu yıllarda henüz viraj abs vs zaten mevcut değil… bu yıllar için ESA, lastik basınç sensörü, elcik ısıtma standart.
Her ikisi de sınıfının görece hafif modellerinden.
ADV: Daha yüksek oturuş pozisyonu, tel jantlar, tubeless lastikler (ön 19 arka 17 inç), geniş gidon, elcik ısıtma, aksesuar çeşitliliği (touratech, wunderlich, vs), ikinci el satışı daha kolay, araziye demeyelim de toprağa daha uygun…
RT: Alçak oturuş pozisyonu, daha iyi rüzgar koruma, elektrikli ön cam, sürücü yolcu koltuk ısıtma, müzik sistemi, çelik jant ( ön arka 17 inç - tubeless), cruise control, kullanıcısı çok değil, satışı zor ama satılıyor…
Yüksek devirlerde ADV titreşimi daha fazla, yüksek oturuş pozisyonu sebebiyle hızı daha çok hissettiriyor ancak görüş daha iyi, uzun boylu sürücüler için yüksek sele avantaj iken rüzgar koruması anlamında bir tık geriye düşüyor. Aynalar yukarıda alışık olduğumuz yerlerinde, elcik korumalar iş görüyor. Toprak yollarda asfalt lastikleriyle de sorunsuz, iyi bir lastikle arazi yetenekleri ‘büyük enduro’ sınıfında tartışılmaz sanırım…
RT peglerdeki lastiklerin ve sanırım diferansiyel/şanzıman farkı sebebiyle titreşime daha yüksek devirlerde giriyor, alçak oturuş pozisyonu hızı daha az hissettirirken uzun boylu sürücü için bir miktar zorluk çıkartıyor, dizlerden çok kıvrılıyor bacaklar. Aynalar aşağıda, gövdeye entegre, alışmak zaman alıyor ancak gidon üzerine aksesuar olarak ayna montajı mümkün… elcik koruma olmaması beni kış aylarında çok rahatsız etti, elcik ısıtma bir yere kadar… toprak yolda gidiyor, kısa amortisörler ve dar gidon sebebiyle keyif vermiyor ve ayakta sürüş için çok ergonomik değil… araziye falan sokanlar var görüyorum, o kadar param yok, zorda kalmadıkça elbette gereksiz… ısıtmalı sele büyük lüks… müzik sistemini pek anlamış değilim, gereksiz buluyorum.
ADV sürekli, görece yavaş virajlı yollarda daha başarılı (dağ/köy yolları diyelim).
Uzun ve daha hızlı virajlarda ise RT’yi daha stabil buldum. RT fiziksel yapısı itibariyle virajda yattığını da çok belli etmiyor sürücüsüne, ADV’de ne yattım be dediğiniz virajı RT ile aynı hızda bitirdiğinizde niye yatmadım acaba diyebilirsiniz. Sebep; yükseklik farkı, hem sele hem motor yüksekliğinden bahsediyorum.. (olabilir mi?)
Dar manevralarda geniş gidon ve daha fazla gidon dönüşü ile ADV daha kıvrak. RT hem gidonu dar hem turu çabuk bitiyor… şehir içinde ADV iki tık önde; hem daha yüksekten trafiğe bakıyor hem daha kıvrak…
Her ikisinde de orijinal çantaları kullandım. RT topcase genişçe, yan çantalar yandan açılıyor, sevmiyorum. ADV topcase küçük, yan çantalar üstten açılıyor, seviyorum.
Hakan’ın bir sorusu vardı, bu vesileyle ona da kendi görüşümü ileteyim.
Neden asfalt lastiği ile büyük enduro kulanıyoruz?
RT ile tecrübemden sonra daha net anladığım şu oldu; Türkiye yol şartlarında (asfalt kalitesi vb) Touring makine kullanmak çok konforlu değil. Yapısı itibariyle yolu çok hissettiren ve ‘kırılmaya’ daha müsait touring makineler yerine şehir içi ve kötü asfalt performansı daha başarılı büyük enduro makineleri memleketimiz şartlarında ve kendi kullanım alışkanlıklarıma daha uygun buluyorum. Ayrıca yüksek oturuş pozisyonu da bence önemli bir güvenlik avantajı…
Keşke imkanımız olsa da hepsi garajda dursa sıra sıra…
Alıntı ile Cevapla