2017 Gürcistan, Azerbaycan, İran Gezisi

[İbrahim DEĞERLİ]

Merhaba arkadaşlar,

Uzun süredir hazırlamak istediğim raporuma başlama vakti geldi geçiyor bile. Ben de çok fazla soğumasın diye ve rapor için notlar tuttuğum not defterimin de garajda elime geçmesi üzerine artık başlamam gerekiyor diye düşündüm.
Yine bu gavurların bana olan garezinden mütevellit Avrupa turu için o kadar yırtınıp didindiğim Schengen vizesini alamadım. Bu sene her şeyi eksiksiz (hatta fazla fazla) evraklarımı tamamlamam rağmen yine RED yedim. Hatta işimi saplama alayım diye Fransa’dan akrabalarım üzerinden davetiye bile aldım. Yol planını gün gün harita çizip, çıktısını alarak güzel bir dosya yaptım. Bu sefer kesin alırım diyerekten evrakları verdim. Sonuç; yine hüsran yine keder.

Ben de gariban avuntusu olaraktan “amaaann onlar kaybeder, napalım” diyerekten daha rotamı Doğu tarafına çevirdim. Gidene kadar 20-25 gün rota çalışmaları yaparak, her şeyi Google Haritalara yükledim.
Daha önceki gezilerimden de bildiğiniz üzere bir yıldır biriktirdiğim bozuk paraları arkadaşlarımı davet ederek garaja hep beraber saydım. Ve bir yılda (sigarayı bırakıp, sigara paralarını biriktirdim) 6,000 küsür lira biriktirmişim.


(Para sayma ekibim; Harun Yıldız, Fatih Çayır ,Emre Kadınoğlu, Enes Yıldız)

29.07.2017 (Birinci Gün)
Sakarya - Giresun

Ve 29 Temmuz 2017 Sabah Saat 8,30’da marşa bastım. Çıkış km. 49,760 olarak fotoğrafını çektim.

Bolu Türsan Dinlenme Tesislerinde sabah kahvaltısı için durdum.



Tenekeçelebi nin durumu bu
Yolda giderken motorun gidonu bir yalpalama yapıyordu , Lastikleri de yola çıkmadan önce değiştirdiğimden herhalde lastikten yapıyor diye çok önemsemedim. Tam 800 km. yapıp, akşam 20:00 gibi Giresun/Bulancak’a geldim. Burada akrabalarımdan birinin evine çıktım 15-20 dk. Oturup ben kaçıyorum diyerekten aşağı indim. Bir de baktım ki motor janta kadar oturmuş, -motorculuktur olur dedim. Allah’tan hemen bir arka cadde de lastikçi vardı, hemen motoru oraya götürdüm.



Lastikçi hemen 15-20 dakikada söküp şambreli yama yapıp lastiği yerine taktım. Ben de teşekkür edip, motora atladım ve Giresun/Dereli de bulunan Kök Evinde gece çadır kurmak üzere yola çıktım. Dereliyi geçip, Kök Evinin bulunduğu köye doğru girdim. Yaklaşık 2-3 km. sonra motor sağa sola doğru esnemeye başladı, lan noluyo falan derken motoru sağa çekip durdum. Bir de baktım ki; motor yine janta oturmuş. Motoru orta sehpaya almaya çalıştım, yer engebeli olduğundan orta sehpaya kaldırmadım, yan ayağa alayım dedim, zemin yüzünden yan ayağı da açamadım. Dağın ortasında bir Tenere, bir ben kalakaldım öylece. Motoru bir elimle tutup, bir elimle de yükleri indirmeye başladım, motor biraz hafifleyince orta sehpaya kalktı. Sinir katsayım %100 lere çıktı. Yanımda lastik köpüğü vardı sıktım lastik kendine geldi. Hemen toparlanıp, yoluma devam ettim, zaten 4 km. sonra Kök Evine geldim.

Karadeniz’e geldiğimde her sene burada bir gece kalırım, sağolsun sahibi Ergun abi bana izin verir, bende çadırımı burada kurarım. Buraya gece saat 12,30 da gelince çalışanlar beni almak istemediler. Zaten saat geç olmuş, hem yorgunum, hem açım sinirim hepten zıpladı. Ordakilere Ergun abinin beni tanıdığını, her sene burada çadır kurduğumu anlattım. En sonunda Ergun abiyi aradılar gece gece, o da sağ olsun tamam kalsın dedi. Gittim mutfaktan yemek istedim, sadece mercimek çorbasın olduğunu söylediler, olsun yeter ki yemek olsun diyerekten, çorbayı götürdüm.Gidip hemen çadırımı kurdum, uyuyana kadar lastiği düşündüm. Sonra dedim; kötü düşünme, kötü olmasın ;)




30.07.2017 (İkinci Gün)
Giresun

Sabah çadırımı toplamadan koşa koşa motorun yanına gittim, giderken içimden –inşallah bir şey olamamıştır diyerek gittim, ama gördüğüm manzara tüm hayallerimi yıktı. O masum Tenekeçelebi’m, o güzel küheylanımın jantı yine yerle sıfır olmuş



Vay tenekeçelebi’ sen bu hallere düşecek motormuydun?

Bundan sonra burada yaşadığım olay, motorcuların birbirine ne denli destek olduğuna dair bir kanıttır. Lastiği öyle görünce hemen, takım çantasını çıkararak lastiği söktüm ve bir lastikçi bulmak için Giresun’daki akrabaları aradım, onlar da Pazar olduğundan ve motosiklet lastiği tamiricisi tanımadığını söyledi. Aklıma hemen Facebook’tan beğendiğim Giresun Motosiklet Kulübü geldi. Hemen sayfalarına yazdım. Sağolsun üyelerden Ersin diye bir arkadaş kulüp başkanının telefonunu verdi.

Pazar günü sabahın saat sekizinde başkanı aradım, o da yarı uykulu telefonunu açtı, olayı anlattım, ne demek dostum, hemen yardımcı olalım dedi. Kök Evinden Filiz abla sağ olsun bana taksi çağırdı, lastiği arabaya yükleyip şehre indim. Orada Giresun Motosiklet Kulübünden (G.M.K) Başkan Halit ve Emin ile Ersin gelip beni buldular. Sağ olsunlar kendi arabaları ile yakındaki bir kaç lastikçi gezdikten sonra açık bir lastikçi bulduk. Lastikçi –ben bu lastiği sökemem deyince arkadaşlar –biz sökeriz dediler.

Hemen lastiği janttan sökerek şambreli lastikçiye verdik,lastikçi bu şambrel ölmüş değiştirmemiz lazım deyince yanımdaki yedek şambreli verdim. Eski şambreli de kesip içine get yaptı. Neden böyle şambrel habire patlıyor diye sorduğumuzda; lastiğin hatalı olduğunu, lastiğin değişmesi gerektiğini söyledi. Biz de sen geçici olarak yap dedik. Lastik tamirini bitirip, lastiği tekrar arkadaşların arabasına atıp tekrar Kök Evine çıktık.



Soldan Sağa
Ersin, Mehmet Emin, Ben, Halit
Lastiği getirdik ama ekipten kimse daha önce lastik takmamış, şöyle böyle derken tam bir saatlik uğraştan sonra lastiği yerine takabildik. Burada güzelce kahvaltımızı yaptık, kök Evi sahibi Ergun Abi ve eşi benden para almadılar, çok mahçup oldum, onlara tekrardan çook teşekkür ediyorum .

İşimiz bitince onlar önde arabayla ben arkada motorla Giresun Merkez’e gelip açık motorcu bulduk, hemen tenereye göre arka lastik baktık ama yok koca Giresun’da lastik yok. Ben de çok oyalanmak istemiyorum ama yapacak bir şey de yok. Sağ olsun GMK daki arkadaşlar, beni bırakmadılar. Motoru onların evinin garajına bırakıp, Giresun’u gezdik. O gece Bulancak’ta arkamda kaldım.

31.07.2017 (Üçüncü Gün)
Giresun - Batum

Sabah uyanıp GMk da ki arkadaşlarla buluştum. Lastik Giresun’da yok, Ordu yakın orda da yok. En yakın Trabzon’da Yamaha Servisinde var. Arkadaşlara çok teşekkür ederek oradan ayrıldım. Buradan kendilerine tekrardan çook teşekkür ediyorum. Motorculuğu seviyordum ama daha da sevmeme sebep oldular.

Motor çok yüklü ve ağır olduğundan motordaki fazla eşyaları (içinde semaver bile var  ) otobüsler geri göndermeye karar verdim. Hemen Giresun Otogarına gidip fazla eşyaları çuvala doldurdum ve Sakarya’ya giden ilk otobüse verdim.



Yükleri boşaltınca Motorun gidişi bile değişti. Trabzon’a kadar temkinli gittim, giderken çok fazla bir sıkıntı yapmadı ama ben ne olur ne olmaz diye Trabzon’da lastiği değiştirecektim. Trabzon Yamaha Servisine gelip bir lastik aldım, servis biz lastik değiştirmiyoruz, bir arka sokakta lastikçi var orda değiştireceğiz deyince lastiği motora yükleyip oraya gittim. Orada forumdan Ahmet ile de tanıştım. Motorcu arkadaş lastiği söktü, evirdi çevirdi –abi bu lastikte ve şambrelde hiçbir sıkıntı yok dedi.Bu lastik sana 10,000 km. gider deyince gözlerim doldu Kaplin lastiği bitmiş değişmesi gerek deyince, - değiştir gitsin dedim. 160 TL Kaplin lastiğine 50 TL de işçiliğe para verip , yola çıktım.

[İbrahim DEĞERLİ]

Rize/Çayeli’nde durup akşam yemeğimi yedim.


Akşam Saat 21:00 gibi sınırı çok beklemeden geçtim. Uzun uzun aramadan sonra nihayet Sherif Khimshiashvili caddesinde uygun fiyatlı bir hostel buldum. Geceliğine 10 lari gibi bir şey verdim. Hostelde aynı odada 10-15 sap yattık. İlk defa hostelde kalmamdan dolayı ve gece araba kornasından epey uyuyamadım. Bir süre sonra tabii her şeyi, bütün yorgunluğu unutup uyudum.

[İbrahim DEĞERLİ]

Burayı güzelce gezdikten sonra yerleşkenin üst tarafında ormanda bir çay demleyip çıntı pıntıyla götürdüm. Çaydan sonra çok vakit kaybetmemek için hemen toparlanıp yola devam ettim. 50 km. harika manzara eşliğinde gittikten sonra ikinci durağım Okatse Canyon’a geldim. Motoru hemen girişe park ettim.



Buraya gelmeden önce fotoğraflardan gördüğüm seyir terasına gitmek için 15 GEL karşılığı biletimi aldım. Baktım ormanın içinde yol var, özel araçlar seyir terasına gidiyor, -ben motorla giderim aga dedim. 1 km. gittikten sonra yol BİTTİ. Çevrede araçta göremeyince geri dönüp motoru bıraktım. Ordaki araçlar 40 lari isteyince –ben bu yolu yürürüm aga dedim. Demez olaydım



Yaklaşık 30 dakikalık inişli – çıkışlı yürüyüş sonrası 2700 mt. Gidip nihayet seyir terasına geldim.Manzara inanılmaz, oksijen full



Barnağımın ucunda seyir terası





Hava yavaş yavaş karadığından ortada da kimse kalmadı bende kurda kuşa meze olmayım diyerekten birkaç foto çekip geri döndüm. Bu sefer 2700 metreyi 48 dk.da döndüm. Ciğerim ağzımdan fırlamadan nihayet motorun yanına geldim.



Akşam yemeğim, taze khachapuri ve armut suyu
Yemekten sonra hemen otel, hostel aradım ama fiyatlar pahalı olduğunda VİP çadırımda kalayım dedim. Ordaki seyir terasına gidip gelen arabacının biri bana kendi evinin bahçesinde çadır kurabileceğimi söyleyince rahatladım. Adamın evi de kanyonun girişinin tam karşısı olunca hemen kabul ettim.

Günün Özeti:
240 km. yol
19.40 LT. Benzin= 42 GEL (Lt.Fiyatı 2,16 GEL) 1,527 TL. X 42 GEL = 64 TL Yakıt
1 Haçapuri + 1 Armut suyu = 10 GEL

arkası yarın...........

[İbrahim DEĞERLİ]

01.08.2017 (Dördüncü Gün)
Batum – Okatse Canyon



Sabah erkenden sağ salim kalktıktan sonra yakınlarda bir yerde sabah kahvaltımı yaptım, ve ilk durağım olacak Gelati Manstırına doğru sürdüm.


Kutaisi / Gürcistan

Yaklaşık 160 km. kadar gittikten sonra Gelati Manastırına ulaştım. Burası 1106 yılında Gürcistan kralı IV. David tarafından kurulmuştur ve 1994 yılında UNESCO tarafından Dünya Mirası olarak ilan edilmiş. Tam bir Orta Çağ yapısı. Ortaçağ filmleri, dizileri ve belgeselleri manyağı olarak bu yapıyı görünce havam yerine geldi.











Buradaki Arapça yazılardan anladığım kadar Osmanlı imparatorluğu imzasını bırakmış



Burdaki mezarlar da çok ilgimi çekti, her mezarın başında mezar sahininin resmi var.



Hemen yukarda Kompleksi görüyoruz.

[alperiynem]

Lastik sorunu tekrarlamamıştır umarım İbrahim...Tura başlamadan stress yaratmş..Takipteyim..

[Serdar ZIMBA]

Raporlarını özlemişiz İbrahim,takipteyim

[İbrahim DEĞERLİ]

İyi durumda olan birine girip, tepesine kadar çıktım. Bölge hayli dağlık olduğu için bu kuleler evlerin yanı başında olası bir çığ tehlikesine karşı da dirençleri ile evleri korumaya devam ediyorlar. Bölgede son derece estetik bir görüntüleri var.







Bu güzel kenti güzelce gezip öğle yemeği için bir yere oturdum. Yöresel lezzetler tatmak adına Elarji ve Chikhirtma siparişi verdim. Yanında da bir tane armut suyu söyledim.

Chikhirtma


Elarji

Burası bölge olarak Svan halkının yaşadığı Yukarı Svaneti olara geçiyor. Benim okuduğum yazılarda hep Svan kızlarının güzelliğinden bahsediliyordu, ama ben tek bir kız bile görmedim. Tabii kızları görmek için gitmedim ama görseydim en azından doğrulardım. Her neyse Buraya kadar olan yol gerçekten inanılmazdı, Karadeniz iklimi ile aynı olduğundan her yer yemyeşil . Karadeniz’i de hemen hemen her yerini gezdim, aynı Karadeniz gibi her yer. Tek farkı sağdan soldan fırlayan domuzlar :d Bir de çok dikkatimi çekti yol kenarlarında özellikle de tehlikeli yerlerden küçük anıt gibi yerler vardı. Üzerinde haç işareti mumlar falan. Sonradan bunların orada trafik kazasında ölen insanların anısına yapıldığını öğrendim.




Gürcistan yolları gerçekten çok tehlikeli yollar. Otoban anlayışı neredeyse sıfır. Şehirler arası yollar genelde gidişli gelişli tek şerit yollar. Önünüzde bayır tırmanan eski rus kamyonları varsa hapı yuttunuz. Karşıda arabalar aktığı için sollayamıyorsunuzda, çıkana kadar kapkara duman yutmak işten değil. Gürcü şoförler kurallara çok fazla riayet etmiyorlar, güzel ülkemizin hanzo şoförlerini bile arayabilirsiniz. Siz şeridinizde giderken koca kamyon sizin üzerinize doğru gelirse hiç şaşırmayın, hee bu arada şoförler çok rahat, kimse kimseye bağırıp çağırmıyorlar ama tam bir trafik magandaları. Buna rağmen araç sürerken çok relakslar .



Bir kötü yönü de hayvanlar. Gürcistan hayvanlar konusunda çok zengin, öğrendiğime göre hayvancılık ülkenin en büyük ihracat konusuymuş. Zaten yollardan da belli inekler burada aynı Hindistandaki kankaları gibi çok rahat. Hayvanlar çok sıcakladığı için nerede bir gölge görseler oraya yatıyorlar. Keskin bir virajı dönerken, gölgede geviş getiren bir inekle burun buruna gelebilirsiniz. Ya da sağdan solda fırlayan küçük domuz yavrularının üzerinden geçebilirsiniz, kanatlı hayvanlara hiç değinmiyorum bile. Gürcistan’da iken yoldan çok hayvanlara dikkat etmekte yarar var.

[İbrahim DEĞERLİ]

Bu köyü gördüğümde tek başına çıktığım bu yolculuğun en tatlı yerlerinden biri olarak hafızama kazıp, buradan daha güzel olmasını umduğum Ushguli’ye gitmek için yola koyuldum. Burdan çıkmadan önce yakıtımı aldım (15,80 LT. = 35 Lari) Ushguli nasıl bir yer acaba? Diye merak içinde güzel duygularla yola koyuldum. 10-15 km. gitmeden beton yol bitti artık enduro yapmanın zamanı geldi diyerek yoluma devam ettim.
Biraz gittikten sonra yol daha da kötüleşmeye başladı inişler çıkışlar çamur çorak olunca –vay ben nerelre geldim desemde endurocu ruhuma pislik sürmemek adına yola devam ettim. Toplamda 50 km. yolu 4 saat gibi kısa bir sürede geldikten sonra Ushguli’nin kuleleri gözükmeye başladı. Köye az bir mesafe kala yanımdan, sonrada Polonyalı bir çift olduğunu öğrendiğim iki tane F800 ADV ayakta sürerek yanımdan korna çalarak hızlıca geçtiler. Bende Tenere660 ile yaklaşık 190kg. boş ağırlığı olan, benim aksesuar ve salak salak eşyalarla doldurmamdan dolayı 270-290 kg. olan çelebi üzerinde gayet sakin gidiyorum. Bu GS ler sadece arkaya minnacık çantayla yolculuk yaptığından basa gaz gittiler. Orada karar verdim; bundan sonra fazla çikolata bile almayacağım yanıma ;


Ushguli

Akşam saat 18:00 gibi Ushguli’ye geldim. Biraz çadır kurmak için yer aradıktan sonra motoru çadır kuracağım yere çektim. Burası Gürcistan’ın efsanevi kraliçesi Tamar’ın kışlık dinlenme alanıymış ki; işi de biliyormuş hergele. Burada Gürcistan’ın en büyük dağı 5800 rakımlı Shara dağının dibinde.



Burası UNESCO tarafından koruma altına alınan bir köymüş. Şu ana kadar etkilendiğim en güzel manzaralara sahip olan bu köy “iyi ki motorcuyum” “iyi ki bu yolculuğa çıkmışım” dedirten efsanevi bir köydü. Bu satırları yazarken bile hala içim kıpır kıpır oluyor.







Çadırımı da köye hakim bir tepeye kurdum. Yakındaki yöresel yiyecek satan bir yere gidip, taze Haçapuri yaptırdım. Çadırın yanına gelip çayımı demleyip çayla beraber götürdüm. Bu yorgunlukla akşam kafamı koyduğum gibi uyudum.

[İbrahim DEĞERLİ]

Burda da Conan’ın kılıcı gibi bir kılıç görünce hemen şipşak fotosunu çekiyorum.



Bir süre gittikten sonra karnım acıkıyor, haçapuri yemekten içim dışım peynir ve hamurdan birbirin girince çorba ya da sulu bir şeyler yemek içi araştırma yapıyorum. Ama Gürcistan’da her yer hamur işi ya da fast food. Biraz daha gittikten sonra ufukta tanıdık bir tabela “Türkiye’m Tır parkı” Allaaaahh diyerek hemen giriyorum. Sahibi Hatay’lı bir abimiz. Hemen “hoş geldin yeeenim” diyerek sofrayı donatıyor. Mercimek, Dolma, Yoğurt, Salata görünce iştahım açıldı.





Hesap biraz geçirmasyon gibi geldi ama neyse dedim. Yemeğimi yiyip, vedalaştıktan sonra bir sonraki noktam olan Katskhi Dikitine gidiyorum. Burası Gürcistan’ın İmereti bölgesinde Ciatura kasabası yankında Katshi köyünde kireçtaşından yekpare doğal dikit. Yaklaşık olarak 40 metre yüksekliğinde. Katsi dikiti, Kvirila çayının sağ kolu olan Katshura vadisine hakim bir şekilde. Dikitin üzerinde küçük bir kilise var zaten.
Yukarıya çıkamadım ama yıkarsı bu şekilde:





----ALINTIDIR----
The Katskhi Dikit’i Gürcistan’ın batısında bir bölge olan Imereti’de bulunmaktadır. Bu dikit yaklaşık 40 metre(131.23 ft.) yüksekliğindedir ve Katskhura küçük nehir vadisinden görünmektedir. Katskhi oldukça önemli bir manzara olduğundan dolayı, insanların ona özel bir anlam yüklemesi şaşırtıcı değildir. Örneğin, Hristiyanlığın başlamasından önce, 2000 yılı öncesinde Katskhi Dikit’i paganlar tarafından kutsal bir yer olarak kullandığına inanılmaktadır. Tektaş, tanrının bereketliliğini temsil etmesi için düşünülmüştür ve bu nedenle birçok ayin orada yürütülmüştür.
Hıristiyanlığın gelmesiyle, Katskhi Dikit’i yeni bir görev edinmiştir. Kireçtaşı Dikit’i artık bereketlilikle ilişkilendirilmeyecekti. Bunun yerine, bir insanın dünyayla bağlantısını kesmesi olarak görülmeye başlanmıştır. Dikit üzerindeki sofuların yaşama biçimi, 4. Veya 5. yüzyılda dikitin tepesinde yaşamaya karar veren kutsal adam Aziz Simeon Stilit’in figüründe bulunmaktadır. Aziz Simeon kendini toplumdan uzaklaştırmış ve kendini ibadete vermiştir.



Birçok sistematik çalışma 1999 yılından sonra yürütülmüştür ve bir zamanlar dikitin üzerinde bulunan yapılara ışık tutmuştur. Kiliseden ayrı olarak keşfedilmiştir. Aynı zamanda Katskhi Dikit’inde şarap mahzeni de dahil olmak üzere keşişlerin yaşaması için yapılan birçok hücrede bulunmaktaydı. Bunlara ek olarak, 2007’de küçük bir kireçtaşı tabakası keşfedildi. Bu tabaka üzerinde 13. Yüzyıldaki paleografik’ (eski yazı dili) ait Gürcü alfabesiyle yazılmış bir yapıt bulunuyordu. Bu yazıt, üç keşişin hücresinin inşasıyla sorumu Giorgi adında bir adam tarafından ortaya çıkarılmıştır. Ayrıca yazıt yerliler tarafından Katskhi Dikit’i için kullanılan diğer bir isim olan ‘’Hayat Sütunu’’na gönderme yapmaktadır. Geleneğe göre, sütun Gerçek Haç’ın bir sembolü olarak kutsal sayılmıştır.
Günümüzde Katskhi Dikit’i tepesinde yaşayan yalnızca bir keşiş bulunmaktadır. 1993 yılında Maxime Qavtaradze adında Gürcü Ortodoks bir keşiş yemininden sonra Katskhi Dikit’ine taşınmıştır. İlk olarak eski bir dolap içerisinde uyumuş, Dikit’in tepesinde diğer maddelerden onu koruyacak hiçbir şey bulunmamaktaydı. Devamında harabe tapınak Hıristiyan destekçiler tarafından restore edilmiştir. Ayrıca keşiş için bir kulübe inşa edilmiştir.
Maxime sıkıntılı bir geçmişe sahipti ve Katskhi Dikit’inde yaşamanın Tanrı’ya daha fazla yaklaşmasına ve geçmişinden sıyrılmasına yardım edeceğini hissetmiştir. Maxime zamanının çoğunu dikitin tepesinde geçirmektedir. Günlük erzakları vinç yardımıyla destekçiler tarafından ona ulaştırılmaktadır. Yinede, haftada iki kez demir bir merdiven yardımıyla dua etmek için dikitin altında bulunan manastıra iner. Manastırdayken ondan yardım istemeye gelen sıkıntılı adamlara öğütler vermektedir.
----ALINTIDIR----

[İbrahim DEĞERLİ]

Burada biraz resim çekip bilgilendikten sonra, “çadırı buraya mı kursam acaba?” derken ortamı çok fazla tekin bulmadığımdan bu fikrimden vazgeçiyorum. Biraz da gece yol yapayım diyip saat 18:30 gibi yola devam ediyorum. Yol bu noktadan sonra güzelleşiyor, hatta Gori’ye gelmeden bir süre otobanda bile gittim. Gece saat 22,30 gibi Gori’ye geldim. Burda Booking’ten bir hostel buldum. Adı California Guest House , sahibi Madam Marika 55 li yaşlarda tonton bir teyzemiz. Benimle hemen ilgilenip, yatağımı gösterdi. Duşumu falan aldıktan sonra, Marika’nın ikram ettiği kahveyi içtim. Marika gece Rus bir aile gelecek sıkıntı olmaz dimi dedi. Bende sıkıntı yok aplaam dedim. Kafayı vurup yattım.





to be continued.......