2017 Gürcistan, Azerbaycan, İran Gezisi

**İbrahim DEĞERLİ** · 26-02-2018, 01:20

Hemen sınıra yakın bir yerde Hazar Denizi’ne giridim:

Yakınlarda bir berbere gidip bir sakal traşı olayım dedim. Traşı oldum ne kadar dediğimde “qonag olasan abi” dedi. Daha önce okuduğum gezi yazılarında da bu cümlenin aynısını duymuştum. Bu “benden olsun abi” demek anlamına geliyor. Okuduğum o yazıda, satıcı böyle dediğinde “olur mu öyle al buradan” diyince para üstü gelmediğini biliyordum. Belki amacı bu değildi ama ben yine de işimi sağlama aldım. Fiyatını sordum ve neyse fiyatı verdim.

Akşam olduğundan akşam yemeğini de aradan çıkarayım dedim. İran’da en meşhur yemek kebap+ayran. Sulu yemek çeşitleri çok yok, her yerde et ürünleri var. Yolculuğumun İran kısmında kebap yemekten içim dışıma çıktım. Çorba kavramı burada hiç yok gibi bir şey

Yemekten sonra otele geçerek bu ilginç günü de geride bırakarak, yarın daha güzel yerler görmek umudu ile gün sonunu getirdim.

**İbrahim DEĞERLİ** · 26-02-2018, 01:21

10.08.2017 (Onüçüncü Gün)
Astara – Ardabil – Khalkhal – Rasht – Lowshan – Qazvin

Sabah erkenden kalkıp, dolar bozdurup bir tomar İran Tümeni aldım. Yakındaki bir marketten de İnternet için Sim Kart aldım. Burada Facebook yasağı olduğundan internet facebook’a kapalı. Market sahibi Facebook’u açmak için 20 dolar para isteyince “biz de bilgisayarcıyız gardaaş, ben hallederim” dedim. Hemen VPN indirip Facebook yasağını deldim. Acele acele sınıra gidip Navid’i buldum, 15-20 dk.da motoru sınırdan alınca oyuncağını bulmuş çocuk gibi sevindim.

Motoru alıp hemen bir benzincide depoyu fulledim. 18.50 LT yakıt aldı 18.000 tümen para verdim. Yani bizim 20 TL gibi bir şeye denk geliyor. Benzinin ucuzluğu hakkında şöyle bir hesap yapıyorum. Dün yediğim akşam yemeği için 20 Tümen para verdim, bir depo benzin için 18.000 Tümen verdim. Yani 1.000 tümen ortalama 1.1 TL’ye denk geliyor.

Benzin ucuzluğundan gözlerim yaşardı, teneke çelebime verdim gazı hiç yakıt göstergesine bakmadan

Hemen telefondan navigasyonu açarak hedefi Kazvin’e ayarladım. Ama ne olduysa kendimi birden dağ yollarında giderken buldum. Meğer İran’da navigasyonlar tam çalışmıyormuş. Google haritalar zaten hepten geberik. Yolcuğum boyunca maps.me programını kullandım. Her yerde iyi çalışmasa da çok yerde hayatımı kurtardı.

Dağ yollarına girince, normalde bu kadar çıkmamam gerekir diye düşündüm ama ortam ve yollar iyi olunca pek de önemsemedim, zaten motorumu özlemişim. Manzara da güzel olunca bir şekilde giderim diye geri dönmedim, zaten biliyorsunuz geri dönmem asla

İran’da ormanlık görünce çok şaşırmıştım, buraları hep çöl gibi düşünüyordum.

Çok güzel dağ manzaraları eşliğinde epey gittikten sonra Erdebil şehrine geldim.

**İbrahim DEĞERLİ** · 26-02-2018, 01:22

Daha gidilecek çok yolum olduğundan burada çok fazla kalmadım, güzel manzaralar eşliğinde, daha önce hiç görmediğim kültürleri izleye izleye toplamda 520 km. yaparak Qazvin’e geldim. Buraya geldiğimde saat 20:00 olmuştu. Hemen orda bir otele yerleşerek, eşyalarımı ve motoru otelde bırakıp şehri gezdim.

Biraz gece gezmesi yaptıktan sonra otele gelerek, güzelce uyudum.

**İbrahim DEĞERLİ** · 26-02-2018, 01:23

11.08.2017 (Ondördüncü Gün)
Qazvin – Alamut Kalesi – Qazvin – Tahran

Sabah gün ışıyınca uyandım ve hemen motoru hazırlayıp yakıtımı aldım. Petrol istasyonuna giderek 20 LT. yakıt aldım 20,000 tümen para verdim ;) Gelmeden önce Google haritalarda Alamut Kalesini işaretlemiştim. Sıkı bir Assasin’s Creed hayranı olarak hep bu Assasin’s (haşhaşileri) merak etmiştim. Haritaları bir açtım ki kale Kazvin’e 110 km. uzaklıkta, ordan Tahran’a geçerim dedim ama yol yok, mecbur aynı yolu geri dönmem gerek. Düşümdüm ki; bir kale için 220 km. yapmaya değer mi?” “Evet değer” dedim kendi kendime. Ve teneke çelebinin yularını Alamut kalesine doğru çevirdim.

Düzgün asfalt yollardan, harikulade manzaralar eşliğinde kah 2220 rakımlardan kah 1000 rakımlardan ine çıka 110 km. sonra Alamut Kalesine geldim.

Parmağımın ucundaki kale:

Motoru aşağıda bırakıp, montumu, kaskımı motorda bırakarak epey bir tırmanıp Alamut kalesine tırmandım. Aşağıdan kaleye eşeklerde çıkıyor ama ben kendim çıktım.

Alamût Kalesi, ya da Elemût – Belde’t-ûl’İkbâl (Farsça: قلعه الموت Kal'at Elemût veya الموت Elemût); Elemûtlar Nizârî Bâtınî-İsmâ‘îl’îyye Devleti'nin yönetim merkezi konumunda olan ve Hazar Denizi'nin güney kıyısında yer alan bir kaledir. Kelime mânâsı olarak "Kartal Yuvası" anlamına gelmektedir.[1]:23 Cüstaniler kralı Veşudan İbn-i Cüstan tarafından inşa ettirilmiştir.[2]:29 Kelimenin mânâsı "Aluh āmū[kh]t" ("Kartalın Öğretisi" ya da "Cezalandırma Yuvası") anlamlarına gelmektedir. Ebced hesabına göre ise "Elemût" (الموت) Hicrî 483 yılına tekâbül etmektedir, ki bu sayı kalenin Hassan-ı Sabbah tarafından zapt edildiği yıla karşılık gelmektedir.[2]:29[3][4][5] Elemût – Belde’t-ûl’İkbâl, Hasan Bin Sabbah tarafında feth edilene kadar Cüstaniler'in denetimi altında kalmıştır.

Alamût Kalesi
Heft Bab-ı Seyyidne Kelam-i Pir olarak da anılan Elemût Devleti'nin kurucusu Nizârî Dâ’îsi Hasan bin Sabbah’ın Yemen’den Kûfe yakınlarındaki Himyari bölgesine gelen, oradan İran’a geçerek bir süre Kumm şehrinde yaşayan, ve daha sonra Rey kentine yerleşen bir aileye mensup olduğu iddia edilir. Kurucusu olduğu İran'nın Elemût Bölgesi merkezli Nizârî İsmâ‘îlî Devlet, İmamet (İsmailiyye öğretisi) ve İmâmet (Nizârî i'tikadı) üzerine inşa edilmiştir.

**İbrahim DEĞERLİ** · 26-02-2018, 01:23

Tarihçe
Alamût Kalesi'nin tepesinde yer alan arkeolojik kazılara destek vermek için "İran Kültürel Mirasını Koruma Teşkilâtı" tarafından kurulan inşaat iskeleleri.

Hasan Sabbah'ın önderliğini yaptığı, fedailerine sahte bir cennet vaadiyle kendi Haşhaşilik öğretisini yaydığı, tarihte Belde’t-ûl’İkbâl adıyla şöhrete kavuşan Elemûtlar Devleti'in karargahı ve başkenti niteliğinde hizmet vermiş olan bir yerleşim birimidir. Nizari-İsmaili mezhebinin yaşatılmasında büyük bir rol oynayan bu merkezde adamlarına cennetin anahtarlarını kendi ellerinde bulundurduğuna inandıran ve haşhaşın uyuşturucu etkisini kullanan Hasan bin Sabbah, eğitime tabi tuttuğu fedaileri aracılığıyla birçok devlet adamı ve hükümdarın canına mâl olan suikastler tertip etmeyi başarabilmiş ve çevresindeki ülkelere epey gözdağı vermeyi başarabilmişti. Suikast düzenlemek anlamına gelen İngilizce assassination kelimesinin burada yaşayan haşhaşin örgütünün adından değişerek türetildiği zannedilmektedir. Zamanın Haçlı kaynaklı tarihçileri Hasan bin Sabbah fedailerinin kendilerini feda edecek kadar davaya bağlı olmalarını anlamlandıramamış ve siyasi suikastleri yerine getirmesi için haşhaşın uyuşturucu etkisini kullanıldığını öne sürmüşlerdir.

Reşidüddin Hamedani'nin Cami'üt-Tevarih adlı eserinden alınma Moğollar'ın 1213-1214 yıllarında Haşhaşin Karargâhı "Elemût – Belde’t-ûl’İkbâl" kuşatmasını tasvir eden resim. (Bibliothèque nationale de France, Département des Manuscrits, Division Orientale).
İ'tikadları
Şiîlik mezhebinin İsmâilîlik meşrebinin Nizârîlik koluna bağlı Hasan Sabbah'ın zamanında şöhretinin doruk noktasına ulaşmıştır. Tarihe "Haşhaşiler" ve "suikastçılar" olarak geçen bu kalede ikamet eden İsmâilîler'in bu şekilde tanımlanmalarının nedenlerinden biri Marco Polo'nun anılarında aktarmış olduğu bilgilerdir. Şiîlik mezheblerinden olan İsmailî-Nizârîler kolunun temelini teşkil eden bu tarikat günümüzde IV. Ağa Han'ın önderliğinde ezoterik-batınilik dünyasının en büyük temsilcisi olarak faaliyetlerini sürdürmektedir.
Kaynak: wikipedia

Kale Kapısı:

Kaleyi gezerken üst kısımda bir yere yanlışlıkla girince, hala kazı yapılan bu alanda işçilerle burun buruna geldik. Bu alana giriş yasakmış, ben kendimi anlatmaya çalışırken ihitiyar bir araştırma görevlisi eliyle işaret ederek gel dedi. Yanındaki birkaç görevli araştırmacılarla beni aşağılardaki gizli geçitlere ve dehlizleri gösterdi.

**İbrahim DEĞERLİ** · 26-02-2018, 01:24

Şu sakallı emice:

Çok karanlık olduğundan geçitler ve dehlizlerin fotosunu çekemdim. Ama çok gizemli bir atmosferdi

Burada yaklaşık 2-3 saat geçirdikten sonra yoluma devam edeyim dedim. Yine aynı yolu geri dönerek Kazvin’e geldim. Burada öğle yemeğimi yiyerek Tahra’a doğru yola devam ettim. Tahran’a kadar olan yol otoban olduğundan yol durumu güzeldi.

------------ Ara Bilgi ------------

İran’a Motosiklet Kullanmak:

İran’da motosiklet kültürü çok fazla. Hemen hemen herkeste motosiklet var. Ama 150 cc üstü yasak olduğundan herkeste CG125 tarzı motosikletler var. Yasak olmasının sebebi de , devrim zamanı teröristler yüksek cc motosikletlerle devlet dairelerine ve askerlere saldırıp hızlıca kaçıyormuş. Hükümet bakmış olacak gibi değil yüksek cc motosikleti yasaklamış. Yüksek cc motosikleti yalnızca özel izinle (o da çok zormuş) alınıyormuş, o da sadece haftada iki gün şehirlerarası yolda kullanma şartıyla alınıyor. Yabancı ülkelerden ülkeye motosikletle girdiğinizde şöyle bir şey oluyor; yaşadığınız yerin en kalabalık caddesini ya da meydanını hayal edin oraya UFO indiğini farz edelim, halkın tepkisi nasıl olursa burada motosiklet de böyle bir şey. Her gittiğiniz yerde etrafınız küçük büyük herkes sarıyor bir şeyler sorup tezahurat yapılıyor. Otobanda 150-160 gidiyorum yanımdan geçen araçlar fotoğrafımı ya da videomu çekiyorlar. Hatta bazıları durdurup fotoğraf çekiliyor. İlk başlarda çok hoşuma da gitse insan ilgiden bir süre sonra sıkılıyor. Yorgun argın bir şehre giriyorum bir andan etrafım küçük cc motosikletle doluşuyor, bu da sürmemi engelliyor, bağırıp çağırıyorum hala beni takip ediyorlar. Bazen epey sinir bozucu bir durum olabiliyor. İran’da otobanlar motosikletlere yasak olduğundan ilk önceleri çekindim girmeye, yasak olduğundan para da almıyorlar. Selam verip geçiyorum. Burada otoban işaretleri Türkiye’nin tam tersi yeşil tabelalar normal karayolu, maviler ise otobanları temsil ediyor.

------------ Ara Bilgi ------------

Tahran’a 50 km. kala, trafik inanılmaz bir şekilde yoğunlaştı, zaten bir süre sonra tamamen kilitlendi. Yaklaşık 10-15 km. hep kanardan gittim. Burada bayağı bir zaman geçirince akşam olmaya başladı. Tahran’a 25 km. kala Yol kenarında Chitgar Forest Park tabelasını görünce hemen daldım. Parkı biraz dolaşıp uygun çadır yeri aradım ve çadırımı parkın güzel bir köşesine kurdum.

Burada yanımda yiyecek şeyleri çıkarıp çayımı demledim. Bir süre sonra park görevlisi gelip burada çadır kuramayacağımı söyledi. O kadar dil dökmeme rağmen “buranın benim için güvenli olamayacağını” söyleyip beni parkın diğer ucuna gitmemi söyledi. Homurdana homurdana çadırımı toplayıp söylediği yere gittim. Söylediği yerde 2-3 km. ileride olduğundan bir daha motoru yükledim. Dediği yerde çok güzel yer bulamadım, hem çok gürültülü olduğundan hem de içime bir kurt düştü. “ben burada çadır kurmam” diyerek Tahran’a devam ettim. Tahran’da otel fiyatları yüksek olduğundan bir caddenin kenarında yeşillik görünce çadırımı oraya kurdum. Kafamı koyar koymaz da bu dünya ile geçici olarak tüm bağlarımı kestim.