Bu coğrafyada en çok dikkatimi çekende Müslüman mezarlıkları oldu. Kazakistan, Kırgızistan ve Özbekistan’da bulunan neredeyse tüm Müslüman mezarlıkları aynı özellikleri taşıyor. Her mezarlık ya da kabristanlar, bizim buradaki türbeler gibi inşa edilmiş. Hepsi minik birer mescit, yada camii gibi yapılmış. Bize göre epey şatafatlı sayılan bir mezarlıkları var. Hepsinde mezarlıkta yatanın bir resmi bulunuyor.
Saat 14:00 gibi Karagandı’ya gelip öğle yemeği yedik,
Yemekten sonra yolumuza devam ettik. Epey sürdükten sonra, Balkaş Gölü kenarında hava kararmadan güzel bir yer bulalım diye kamp alanı aramaya başladık. Biz sağa sola bakarken Kashkantemiz yakınlarında bir ekip otosu durdurdu. Biz çektik sağa, polisler geldi, ehliyet, ruhsat falan istediler. Biz tabii pasaport dahil her şeyi verdik. Bizden motosiklet sigortasını isteyeceğini biliyorduk ve korktuğumuz başımıza geldi. “strohovkiya, strohovkiya” demeye başladılar. Tbaii biz yine salağa yatıyoruz, anlamıyoruz diyoruz, onlar bize hala motosiklet için sigorta yaptırmamız gerektiğini anlatmaya çalışıyorlar. En son google translate ile bize yazdılar. Biz tabii biliyoruz ama yapacak da bir şey yok. Onlara bizim Rusya’nın dağ tarafındaki sınır kapısından girdiğimiz için sigorta yaptıramadığımız anlatsak da yemiyorlar.
Yalvar yakar adamlar Nuh diyor, peygamber demiyorlar, bir tanesi biraz ılımlı bizi bırakacak sanki ama diğer tam bir yavşak, yılan gibi sardı bizi. En son “tamam ceza yaz bize” diyoruz. Bize cezanın 40,000 tenge gibi bir cezası olduğunu, ve bunu bankaya ödeyip, sigorta yaptıktan sonra gelip ehliyetimizi alabileceğimizi, Rusça yazan bir ceza listesinden gösteriyor. Tabii niyeti anlaşılıyor, kişi başı 100 dolar verirsek bizi bırakacaklarını söylüyor. “lan olum sen bile 100 dolar maaş almıyorsundur” diyerek karşı çıkıyoruz. Adam tam inatçı, cezayı ödeyelim desek saat olmuş 22:00 nereye ödeyip sigorta yapacağız? Anlaşma yoluna gidiyoruz tabii, bende hiç sevmem rüşvet olayını ama yapacak bir şey yok.
Polise yalvar yakar ikimiz için 50 dolar vermeyi teklif ettik, hıyar ağası yine kabul etmiyor, cüzdanımızda rublelerde var, onları görünce rubleleri de istedi. “Allah’ından bul” diyip, 7-8 bin ruble + 50 dolar verdik. Dedim ki “madem bizi yoldun bana cep telefonu numaranı ver de bir daha polis durdurursa seni ararız, sende bizi kurtarırsın.” Tamam dedi, verdim telefonumu, numarasını yazdı, aradı. Arabanın arkasından “bak çalıyor” deyip aracın içini gösterdi, baktım göremedim. Tam o sırada başkası bir şey söyledi “tamam” dedim. Tabii sinirlerimiz davul gibi gerildi. Kendi kendime kızıp durdum. 820 km. nin verdiği yorgunlukla ve hava karardığından düzgün bir kamp alanı bulamamaktan dolayı iyice sinirlendim. Neyse 20-25 km. sonra göl kenarında bir yer bulduk ve çadırımızı gölün kenarına kurduk.
Dünden kalan yiyecekleri çıkarıp, çay demleyip, çayla beraber götürdük. O gece de her şey yetmezmiş gibi bir de rüzgar çıktı, çadırı taşlara bağlamak zorunda kaldım. Neyse yattık gece yarsı Emre “kalk, kalk” diye bağırınca biraz tırsarak kalktım ama ayak tarafımda bir ıslaklık hissetimi bir de baktım ki su çadırın yarısına kadar girmiş, her şey ıslanmış, uyku tulumdan sıksam su çıkacak yani. Neyse gece yarısı çadırı biraz daha yukarı çekerek, yeniden yattık.
Alıntı ile Cevapla