2018 Gürcistan, Rusya, Kazakistan, Kırgızistan, Özbekistan gezisi

[İbrahim DEĞERLİ]

30.07.2018 (14. Gün)
Bişkek (Kırgızistan)

Sabah yine erkenden uyanıp kahvaltımızı yaptıktan sonra Roman ustanın verdiği konuma gittik. Yine bekledikten sonra saat 10:30 gibi usta geldi, durumu zaten anlatmıştık. Hemen tekeri ve şaftı söküp parçaladı, sorunlu olan parça için yedek parçacıları arayacağını söyledi. Bizde motosiklet tamir olurken bir şehir turu bari atalım dedik.



Urkuya Salieva Anıtı:



Ala Too Meydanı:





Bir şehri tanımak istiyorsan, çarşısına pazarına mutlaka gitmelisin derler. İşte Oş Pazarı:





Unlu mamüller satan bir dükkan:



Kasaplar bölümü (hristiyan bölümü)



domuz etleri :



çalışanların %90’ı kadın:

[İbrahim DEĞERLİ]

At ürünleri bölümü :



At Sucuğu:







Sakatat Bölümü:



Peynirciler Bölümü:



Kuru Meyve Bölümü:







Sokaklarda KBAC cılardan sonra Ayrancılar :

[İbrahim DEĞERLİ]

Manas Heykeli:



Atatürk parkı :









Epey gezdikten sonra akşama doğru Roma Ustanın yanına geldik. Motoru dağınık halde görünce bir şeylerin ters gittiğini anladık. Parçayı bulamamışlar, yarın birkaç yere daha bakacağız dediler. Bizim hayaller yavaş yavaş suya düştü. Tekrardan klübe geri döndük. Yine aynı kamelyada geceyi geçirdik.

[İbrahim DEĞERLİ]

31.07.2018 (15. Gün)
Bişkek – Son Kul

Roma Ustanın dün bize motoru öğlen gibi teslim edeceğine söz verdiği üzere, 11:00 gibi dükkanına gittik. Epey stresli saatler geçirdik. Olmuyor dese hemen motoru alıp TIR a vereceğiz yani.


Neyse ki beklenen parça bulundu ve akşam 17:00 gibi motosikleti bize teslim etti. Toplamda 120 dolar gibi bir ücret aldı. Biz daha çok bir şey beklerken bize gayet normal geldi.

Kırmızılı olan Roman usta :



Motoru çıkarır çıkarmaz yola çıktık. Hedefimiz Son Kul. Saat 17:30 gibi yola çıktık. Bişkek’ten Koçkor’a kadar olan yol duble ve güzel manzaralı bir yoldan gittik. Koçkor’dan SaryBulak tarafına döndüğümüzde de bizim mahalle yolları gibi ne kötü ne güzel bir yoldan 40 km. daha gittik. Sary Bulak’tan Son Kul’a 50 km.lik bir yolumuz kaldı. Tabii bu arada saat 20:00 oldu. Hava karardı ama kaç gündür yol yapmadığımızdan ve kamp yeri olarak son kul’u kararlaştırdığımızdan yola devam edelim dedik.
İlk başlarda stabilize bir yola girdik. Herhalde ilk girişi biraz bozuktur dedik. Ama maalesef göle kadar bozuktu. Havada ay ışığı da çok az olduğundan pek bir şey gözükmüyor. Önden ben gidiyorum, bir virajı döndüm bir de baktım ki yüzlerce göz bana bakıyor. Epey Yusuf ladıktan sonra bir taraftan da bunların nedir diye düşünüyorum. Hayvan oldukları belli ama nedir nedir derken, bir tanesi sağımdan koşarak geçince elim ayağıma dolandı. Meğer Tibet Öküzüne benze bir hayvanmış, boynuzları benim motorun yarısı kadar, kendisi zaten deve kadar. Biz gittikçe, bizden ürken hayvanlar sağa sola kaçışıyor. Allah’tan hiçbirisi bize çarpmadı.

Bu göl 3400 rakımda olduğundan, tırmandıkça daha da soğuk olmaya başladı. Hem soğuk hem de yorgunluktan gölün kıyısına kadar gitmeyelim, çadırı burada kuralık dedik. Düz bir alan bulup, gece karanlığında çadırımızı kurduk. Çay demleyelim de ısınırız bari dedik. Emre’nin marketten aldığı su gazlı su çıkınca, bari nescafe yapalım dedik. Güzel de oldu, Tüp yakınca çadır biraz ısındı. Bı sıcaklık uçmadan yatalım deyip, günü noktaladık.

[İbrahim DEĞERLİ]

01.08.2018 (16. Gün)
Son Kul – Jerge Tal


Sabah saat 8:30 gibi birinin çadırı dürtüklemesiyle uyandım, bir baktım ki; Kırgız bir çoban sigara istiyor. Ulan dedim, işin gücün yok mu? Sigara içmiyoruz dedim. Bir şeyler söyleyip gitti. Kafamı dışarı çıkardım bir de baktım ki; dümdüz bir yerdeyiz, güneş de vurunca, mart ayında çıkan yılan gibi güneşte bekleyip güzelce ısındım







Kahvaltıyı burada dedğilde bir yurt bulup yaparız dedim. Gölün kenarına geldiğimizde ilk bulduğumuz yurda girdik. Yurt göçebe Türklerin keçeden yapılmış olan çadırlara deniliyor. Buradaki adı “boz-üy” göl etrafında ve çoğu turistik yerlerde bu çadırlar, otel ya da lokanta gibi hizmetler veriyor.





Kahvaltı istedik, bize pirinç lapası, bisküvi ve reçelden oluşan kral sofrası geldi. Çayla beraber kahvaltımız yaptık.
Yatakhaneler:



Kurt Postu

[İbrahim DEĞERLİ]

Yurdun çocukları:



Bütün bisküvimizi yiyen kız ;)


Karnımız doyurduktan sonra göl kenarına doğru sürdük. Burası üç bin metre rakıma sahip, Kırgızistan’ın ikinci büyük gölü. Uzunluğu 29 km. genişliği 18 km. en derin yeri 13 mt. olan Etrafı dağlara kaplı, bozkırda bulunuyor. Burası yılın sekiz ayı ulaşıma kapalı bir bölge, telefonlar çekmiyor, elektrik yok. Göle erişim sadece Haziran ve Eylül arasında var. Biz dün gece gelirken bile yollarda kar vardı.







Benim A.T den bile büyük Atları süren Kırgız çocukları :



Burada eğlendikten sonra yolumuza devam ettik. Buranın en yüksek noktası Moldo Ashuu geçidini geçtik.

[İbrahim DEĞERLİ]

Yine çıkış gibi güzel manzaralar ve bozuk yollar eşliğinde aşağıya indik. İndiğimiz köy Ak-Tal adında küçük bir köydü. Hedefimiz Osh şehrine gitmekti. Ak-Tal’dan sola döneceğimize sağ tarafa dönerek 75 km. yanlış yöne saptık.



Navigasyona bakayım dedim bir ara, bir de baktım ki; dün gece geldiğimiz yöne doğru gidiyoruz. Yakıtımız da az, dedik bari biraz daha gidelim yakıt alalım. Naryn’e kadar gittik. Yakıtı fulledik. Yedek benzinlerimizi de aldık. Aynı yolu geri döndük. Ak-Tal ı geçip Ugut tarafına giderken, aa bir de baktık ki iç tarafa dalıp Baetov’a girmişiz. Navigasyona baktık bir yol bulduk, Emre bu yoldan gidelim bari dedi. Girdik yola.



İlk başlarda güzel bir stabilize olarak başlayan yol, ilerleyen zamanlarda tam bir baş belası bir yol halini alacaktı. Nerden bilebilirdik ki?.  yol gittikçe daha da kötüleşmeye başladı, haritadan baktım Aral diye bir yere bağlanıyor. Emre de bende zorlanmaya başladık. Ben hala Emre’ye interkomdan moral veriyorum. “Burası şehirlerarası yol, Aral’a gelince mutlaka yol düzelecek” diyorum. Emre pek inanmadı, haklıymış da. Şehirler arası yol dediğimiz yerler, ilk girdiğimiz yollardan daha da kötü olmaya başladı.

Rakım 2900 , koordinat : 41.1501579,74.0894523 :









Toplamda 520 km. yol sürdük ve bunun 400 km.si bozuk yollardan ibaretti. Emre’ye buralarda bir yerlerde kamp atalım desem de, yol yapalım aga diyip, gece saat 22:00 lerde falan biz 3000 rakımlı dağlarda daracık yollarda, kamyonlarla peş peşe motor sürdük. Sabahki hesabımız tutmadı, gece saat 24:00 gibi falan artık düze indik. Asfaltı görünce öpesim geldi. Kalmak için yer arasak da bulamadık, saat 1:00 gibi artık, motor üzerinde uyuyacak kadar yoruldum, baktım yol çizgilerini kaçırıyorum, yol üzerinde bir camii gördüm. Hemen camiinin arkasına motorları çektik. Yanımıza uyku tulumunu alıp, caminin içine yattık, kafamı koyar koymaz hemen off durumuna gelmişim. Belki de kafamı koymadan off durumuna geçmiş bile olabilirim.

Arkası Yarın........

[omercem]

İbrahim, gezi ayrı güzel olmuş rapor ise ayrı güzel macera romanı havasında ... Bu kadar yazı ve fotoğrafı foruma yüklemek ise ayrı bir emek ... Ellerine ve tekerine sağlık...

[İbrahim DEĞERLİ]

03.08.2018 (17. Gün)
Jerge Tal (Kırgızistan) - Taşkent (Özbekistan)


Sabah namazı için kimse gelmediği için saat 7:30 a kadar deliksiz bir şekilde uyumuşuz. Topralanıp hemen yola çıktık. Celalabad, Uzkend tarafından Osh şehrine geldik. Burada bir restoranda aç karnımızı doyurduk



Aslında buradan önce Uzkendi de gezecektim ama moraller sıfır olunca burayı es geçtik. Dün gece geldiğimiz dağ yolunda da interkomu kaybettiğimden iletişim de kuramadık. Osh’u gezelim dedik, sonra fikir değiştirip yola devam etmeye kara verdik. Hedef Taşkent. Andican sınır kapısına geldik, zaten Osh şehrine 30 km. kadar yakın bir kapı. Sınırda Rusya’da doldurduğumuz gümrük deklarasyon belgesini aldılar. Sınırı çıkarken de 200 som havayı kirletme vergisi aldılar. Bunu da gümrükte bulunan bir kiosk makinesinden ödedik. Bunun dışında sorun yaşamadık. Özbekistan tarafına geldiğimizde de çok sıkıntı yaşamadık. Girişte özellikle migrasyon ve gümrük deklarasyonu var mı? diye sorduk. Olmadığını söylediler.

Özbekistan’a geçtikten 200 km sonra yakıtımız azaldı, sınırda yedekleri de koymuştuk zaten. Şurda vardır burada vardır derken hiçbir yerde benzin bulamadık. Her yerde gaz var. Metan Gaz yazan istasyonlar tıklım tıklım dolu, ama benzin istasyonu yok. Zaten gitmeden önce burada benzin sıkıntısı olduğunu biliyordum. Burada benzin çok pahalıymış (onlara göre) o yüzden kamyonlar bile gaz ile çalışıyor. Haritadan baktığımda ise başka yerleşim birimi olmadığını gördüm. Giderken sanayi gibi bir yere geldik, onlara nereden benzin bulabileceğimi sorduğumda yakındaki bir dinlenme tesisinde olduğunu söylediler. Gittik gerçekten de karaborsa şeklinde bidonlarla el altından satıyorlar. Normalde 90 oktan benzin 430 som iken karaborsa da 80 oktan benzin 730 som. Neyse dedik depoları fulledik.



Yakıtları aldık yola devam ettik. Ahangaran’a 15 km. kala Emre motordan çakıl sesine benzer bir ses geldiğini söyledi. Bir şey olmaz herhalde deyip yola devam ettik. Bir 10 km. gittikten sonra ışıklarda Emre birden kayboldu, ışıklara takıldı her halde deyip yavaş yavaş devam ettim. 5 km. gittim Emre hala yok, arkamdan gelen araçlar da arka tarafı gösterince epey korktum. Dedim herhalde bu kaz yaptı. Hemen karşı şeritten geri döndüm. Bir taraftan da inşallah bir şey olamamıştır diye dua ediyorum. Biraz gittikten sonra motoru ve
Emre’yi yol kenarında beklerken görünce sevindim.



Meğer motor arıza yapmış. Giderken gösterge birden kararmış. Emre’de stop edip tekrar marşa basmış. Basmış ama kimse yok. Dedik herhalde akü bitti. Çevreden hemen bir oto elektrikçi buldum, o elektrikçi de ben motordan anlamam deyip motor tamircisine yönlendirdi. Adamın dükkanına gittim, adam Rus, Özbekçe bilmiyor, İngilizce zaten yok. Çeviri ile çat pat anlaştık. Adamla beraber motorun yanına gelip, yanında getirdiği akü ile marşa basmayı denedik yine kimse yok.
Biraz daha uğraştık ama nafile. Burada da BMW den anlayan kimse yok zaten. Emre’de bu bir uyarı herhalde, ben geri dönüyorum dedi. Yakınlarda bir kurtarıcı bulduk. Adamla Taşkent Havaalanı kargo bölümüne kadar 40 dolara anlaştık.



Ciesi kurtarıcıya yükleyip 60 km. ilerideki Taşkent’e getirdik. Kargo binasına geldiğimizde saat 20:00 olduğundan işlem yapılmıyor dediler. THY ofisi kapalı olduğundan Özbekistan havayolları yetkililerinden rica edip motoru kargo binasında bıraktık. İki km. yakında olan Havaalanı Terminal binasına gidip THY yetkilisi aradık ama kimseyi bulamadık. Zaten Taşkent havaalanı bizim buradaki şehirlerarası otobüs terminali kadar bir yer. Gece işleri halledemeyince havaalanın önünde yeşil bir alana çadırı kurup geceyi burada geçirdik.

[İbrahim DEĞERLİ]

04.08.2018 (18. Gün)
Taşkent (Özbekistan)


Sabah erkenden kalkıp terminal binasındaki THy ofisine gittik. Baktık ki hala kapalı. Oradan birinden yetkili personeli aramasını rica ettik. Aradığında bugün Cumartesi olduğundan gelemeyeceğini söyledi. Gelse bile akşam beşten sonra gelebileceğini ama motosikletin çıkış işlemlerini halledemeyeceğini söyledi. Biz de mecburen motorun yanına gidip Özbekistan Havayollarından yetkili ile görüştük. Bize motorun akşam 17:00 uçağı ile Türkiye’ye gönderebileceğini söyledi. Uzun pazarlıklar sonucu 840 dolara Türkiye’ye transferi konusunda anlaştık.



Bizden motosiklet için gümrük deklarasyonu istediler. Biz de sınırda özellikle istediğimizi ama motosiklet için lazım olmadığını söylediklerini ilettik. Birkaç yeri aradılar, illa o belge lazım diye direttiler. Napacağız diye sorduğumuzda da sınıra tekrar gidip o belgeyi almamız gerektiğini söylediler. Sınır kapısı dedikleri yer 400 km. git gel 800 km. yol. Dedik başka çaresi yok mu? Birkaç yeri daha aradı, en son 60 dolar verin hallederiz dediler. 40 dolara anlaşıp o işi de hallettik. Gümrük binasından içeri girip motosikleti sarıp sarmaladık, akünün kutup başlarını falan söktük. Bendeki çadırı, uyku tulumunu, matı ve diğer işime yaramayacağını düşündüğüm tüm eşyaları da paletin içine koydum. Motoru teslim edip Emre’ye bilet almak için terminal binasına geldik. 574 dolara aynı akşam 17:00 ye bilet aldık.





Bütün işlemler bittikten sonra Emre ile vedalaşıp, ben kaldığım yerden devam ettim. Şehre yakın ilk noktam Kukeldas Medresesi oldu.





Burası 1570 yılında Shaybanid Hanedanlığı tarafından inşa edilmiş. Taşkent şehrinin ilk cuma mescidi bu medrese imiş . Şu anda eğitim için kullanılıyor . Özbekistan’ın en eski camilerinden biriymiş.



Medrese sarı tuğladan yapılmıştır ve büyük bir portal ve iç avluya sahip geleneksel bir kare şekline sahiptir. İç avlu etrafındaki duvarlar, öğrencilerin yaşadığı hücreleri içerir. Portal 20 metre (66 ft) yüksekliğindedir ve yanlarında iki kule vardır.

1830-1831'de medresenin birinci katı yıkıldı ve tuğlalar yakındaki Beklarbegi Medresesi'ni inşa etmek için kullanıldı. Daha sonra restore edildi. Medrese, 1868'de depremden zarar gördü ve daha sonra 1902-1903'te yeniden inşa edildi. 1950'lerde yeniden yeniden inşa edildi ve 1966 Taşkent depreminden kurtulan sadece birkaç dini binadan biri oldu.