Bir Başkadır Benim Memleketim..Ege-Akdeniz 3000 km.!!

[GürbüzOKATAN]

Sevgili arkadaşlar toplamda yaklaşık 3000 km yol yapmışım.Ne yazık ki çok fazla fotoğraf çekemedim.Raporda kısa ve öz olacak arkadaşlar….
İzlediğimiz güzergahlar..
İstanbul-Tekirdağ-Malkara-Keşan-Gelibolu-Eceabat-Çanakkale-Aliağa-Çeşme-Alaçatı-İzmir
Denizli-Pamukkale-Antalya-Kemer-Kaş-Kalkan-Fethiye……İstanbul.

Önce Aydın ile beraber Tekirdağ’da köfte yedik.İnecik köyünde Şık Kasap.
Kesinlikle öneririm parmaklarınızı yersiniz.Tüm ürünler kendi üretimi sucuk dahil.

Yemek yediğimiz mekanın önü..




Firma sahibi ve ahçı başımız…


Aydının uğraması gereken yerlere uğranıldı.Tekrar verdik gazı.
Malkara ,Keşan,Gelibolu,
Eceabat’tan Çanakkaleye geçtik.Çay molası verdik.









Ayvacık üzerinden yola devam.Yol kenarı zeytin ve ürünleri ne ararsanız mevcut.


Sonrası yola koyulduk.Aydın’a Altınoluk Edremit arasında Narlı Köyü üzerinden 17 km toprak zemin ile çıkılabilen DarıdereŞelalesi ,
Mesire ve kamp alanına gidelim demiştim.Ve çıktık akşam yemeğini orada saç tava yiyerek geçirdik.









Darıdere mesire yeri.Özel işletmeye kiraya verilmiş.Çadır,Karavan kamping ve bungalov turizmine açık durumda.
Çok keyifli restorantıda mevcut.Yörede av turizmide var dostlar.











Eeee açız ve saç tava yedik çoook güzeldi vallahi.Bizden başka kimsede olmayınca
Ahçı ilede muhabbeti koyu tutunca parmaklarımızı yedirecekti bize nerdeyse.





Daha sonra aşağıya akşam karanlığında indik.
Aydın’ın meslektaşı ve dostuna uğradık.Akşam yemeğine davet edildik.
Gerçi biz toktuk ama eşlik ettik.Kalabalık bir grupla bol kahkahalı bir geceden sonra onların misafirhanesinde sabahladık.

[BY]

ehehehe gene araya ilk sulanan ben olayim

[Gİ]

Devamını bekliyoruz

[HAKAN]

oh oh gez bakalım e 1200 ADV olunca insanın gezesi gelir tabiki en güzelinden

[GürbüzOKATAN]

Sabah oldu ve yola koyulduk.Kaz dağları eteklerinde
Hasan Boğuldu şelalesine gidip kahvaltı etmeyi kararlaştırdık.

















Kahvaltıyı yaptık oraya gitmişken şelaleye girmemek olmazdı.Akşamın yorgunluğunu üzerimizden atmanın en güzel yolu buuuuz gibi çivi çiviiii gibi suya girmek olacaktı.Öylede yaptık.Su buuuuz….

















Hasan’ın boğulduğu bölüm.İçme suyu niteliğinde olduğundan suya girmek yasak.



Arkamdaki çınarın adı ise Emine Çınarı. Aşağıda hikayeyi okuyunca anlayacaksınız.





Hasan Boğuldu hikayesi ise şöyle:

Hasanboğuldu
Bugün olduğu gibi 1800’lü yılların sonlarında da Edremit pazarı Çarşamba günleri kurulurdu. Yörenin tüm köylüleri Çarşamba günleri Edremit’e gelir malını satar, ihtiyacını alırdı. Kazdağı’nın 1500 m. yüksekliğinde, Sarıkız zirvesinin eteğinde kıl çadırlardan kurulu yüksek obanın güzel kızı Emine de böyle bir Çarşamba günü Edremit pazarına iner ve Zeytinli Köyü’nün yakışıklı delikanlısı Hasan ile gözgöze gelir. Sevdalanan iki genç her Çarşamba günü buluşurlar. Emine, beş saatlik yoldan getirdiği sütü, peyniri, balı Hasan’a verir, bahçıvan olan Hasan’dan ihtiyacı olan sebzeyi alırdı. Pazar dönüşü birlikte Zeytinli Köyü’ne kadar yürürler, Emine oradan ayrılır ve daha dört saat sürecek olan zahmetli dağ yolundan obasına dönerdi.

Gençler evlenmeye karar verirler. Hasan’ın içgüveysi olarak obaya gitmesi söz konusudur. Onu babasız büyüten annesi oğlunun mutluluğu uğruna yalnız kalmaya razıdır. Emine’nin ailesi ise bu evliliğe karşı çıkar. Oba yörük obasıdır Emine de yörük kızı. Aile, Hasan’ın zor doğa şartlarına dayanayıp dayanamayacağını sınamaya karar verir. Sınav başarılı olursa Emine’yi istemiş olan obanın gençleri de yiğitlik gösteren Hasan’ı kabulleneceklerdir. Hasan annesi ile helalleşir, anlaşma gereği 40 okka (yaklaşık 60 kilo) tuz dolu çuvalı sırtlanır ve Emine ile obaya doğru yola çıkarlar. Önlerinde dört saatlik zorlu bir dağ yolu vardır. Bir saat sonra Beyoba Köyü’ne varırlar. Tuz Hasan’ın sırtını yakmaya başlar. İkinci saatte Sutüven şelalesine ulaşmışlardır. Yol dere içinde kaybolmuş, taştan taşa atlamak Hasan’ı yormuş, dizleri titremeye başlamıştır. Gökbüvet’e geldiklerinde Hasan’ın gücü biter ve yere düşer. Emine çaresizlik içinde Hasan’ı yüreklendirmeye çalışır, ancak Hasan ayağa kalkamaz. Emine’ye yalvarır, başka yerlere kaçmayı teklif eder. Emine ise katıdır, ailesine ve obasına söz vermiştir. Hasan’ın yakarışlarına yanıt vermez ve çuvalı sırtlayarak obanın yolunu tutar. Hasan ise ardından “beni bırakma, senin köyüne gelemiyorum, köyüme de dönemem” diye acı acı haykırır. Emine derenin uğultusuna karşın Hasan’ın umutsuz çığlıklarını hep duyar. Obaya vardığında çok pişman olur ve geri dönmek ister. Ancak ailesi gece vakti onu ormana bırakmaz.

Sabahın ilk ışıkları ile Emine, doğru Gökbüvet’e koşar ama Hasan yoktur. Annesine gider, Edremit’e koşar ancak kimse Hasan’ı görmemiştir. Bir daha obasına dönmeyen Emine kulaklarında Hasan’ın onu çağıran sesiyle dere boyunca mecnun gibi dolaşır durur. Günler sonra Hasan’a hediye ettiği çevreyi Gökbüvet’in çılgın suları içinde farkeder. “Yanına geliyorum Hasan” diyerek bu çevre ile kendini ulu çınara asar. O gün bugün Gökbüvet’in adı Hasanboğuldu, dallarını büvetin suları içine sallandıran çınarın adı da Emine Çınarı olur.

[BY]

guzel hikaye, bi tane de ben bulayim boyle bisi... yalniz bu sevdali gencleri nicin hic birbirlerine vermemisler yahu. bizim oralarda da boyle bir suru birbirine kavusamayan genclerin hikayeleri ile her yer isimlenmis.

[msari]

of güzelmiş.
ben de oraya gidecektim ama rotayı bayramiçe kırınca olay değişti.
darıdere de niye suya girmediniz onu anlamadım.