Yahu rapor hazır fakat fotoları image shack'e yüklerken orjinal boyutunda yapmışım. 100ün üzerinde foto
Şimdi tekrar yüklemem gerekiyor...Boyutlandırıp
Gecikme bu yüzden kusuruma bakmayın lütfen....
Yahu rapor hazır fakat fotoları image shack'e yüklerken orjinal boyutunda yapmışım. 100ün üzerinde foto
Şimdi tekrar yüklemem gerekiyor...Boyutlandırıp
Gecikme bu yüzden kusuruma bakmayın lütfen....
Bizde bekleriz.
burak abi paylaştığın raporların hepsini okudum neredeyse bugün , buda bi solukta bitti fotoğraflar açılmadı ama yinede zevk aldıpaylaşımların için çok teşekkürler
Engin abicim nasılsın özledim gerçekten.ennginn Nickli Üyeden Alıntı
Fotolar niyee yok yahu fotosuz raporu okumam ben
Fazla vakit kaybetmeden, yan çantaları yükleyip geldiğim yoldan; arkama bile bakmadan, aklımda çaresizliğin acısıyla, tekrar asfalta çıkıyorum.
Motorda bende kötü kokuyoruz...
İlk benzin istasyonunda hem kendimi hem Tenere'mi yıkatıyorum... Soğuk su kendime getiriyor beni...
Çok sıvı kaybettim; ama ne yapmam gerektiğini iyi biliyorum; geçmiş bisikletçilik günlerimden...
Önce bir vişne soda... Arkasından şalgam suyu... Kaybettiğim mineralleri geri almam gerek; daha yolum çok, rota zor...
Sonra bir soda daha ve bir Aspirin'in yarısı...
İstasyonda ki gençlerle biraz sohbet ediyoruz. Çay ısmarlıyorlar bana...
Onlarda motor kullanıyor,
Sanırım, yarım saat kadar oyalanıyorum burada, daha iyi hissediyorum...
Geçe kalmadan, yola çıkmak lazım deyip, izin istiyorum...
Onlarda, arkamdan geliyor kendi motorlarıyla; bir tanesi mobiletini, üzerinde yüz üstü yatarak kullanıyor ve inanılmaz hızlı...Kask ve koruma yok tabi...
Bir süre bana eskortluk yaptıktan sonra, kamyon kornası kadar güçlü, kendi yapıkları kornalarla uğurluyorlar beni... Bunlardan edinmek lazım.
Gene yalnızım... Yol ip kadar düz...
Hasan dağı uzaktan zirvesini gösteriyor.
Yaklaştıkça; devleşiyor;
Bu dağı iyi tanıyorum; bir kaç kez tırmanmıştım daha önce...
Kış tırmanışı da, yaz tırmanışı da, hep sıkıcı gelmiştir bana. Aklımda yaşanmışlar; selam verip, devam ediyorum...
Niğde tabelaları az kaldı diyor... Heyecanlıyım...
Düzeltebildim sonundaFotolar niyee yok yahu fotosuz raporu okumam ben
Uzun süre yolda tek tük araçla karşılaşıyorum... Dört şeritli yolda neredeyse tek başıma gidiyorum… Bayramın ilk günü tabi; herkes yakınlarıyla beraber... Ziyaretler... Yollar boş...
Kafamda bir sürü düşünceyle, sonunda Niğde'ye giriyorum...
Yollar değişmiş... Her yerde trafik ışıkları, kameralar var... Şehir merkezine doğru ilerliyorum...
Solumda; üniversite yıllarında, otobüsün camından; kedinin ciğere baktığı gibi, baktığımız Kız Yurdu...
Yaz... Okullar tatil... Önünde kimseler yok...
Gülümseyerek, geçiyorum...
Otogar eski yerinde değil... Buruk bir his... Üniversite yıllarımda, ne çok beklemiştim Ankara otobüsünü, ya da sabahın köründe Çamardı minibüsünü; metal, rahatsız, bank taklidi yapan üçlü koltuklarda...
Yer olmadığında, otobüsün bagajında gidebilmek için pazarlık ederdik...
Muavinler bizden nefret ederdi... Tırmanış sonrası tüm o sıvı kaybından sonra, susuzluğumuz asla dinmezdi; adam bize su vermekten yol boyunca oturamazdı... Sonunda hep şişeyi bırakır giderdi…
Şehir merkezi, daha kalabalık; insanlar bayramlıklarıyla, ziyaret telaşında... Erkekler takım elbiseleriyle, bayanlar şık, zarif... Ellerinde paketler... Bayram bazılarına hala bayram gibi…
Herkes bana bakıyor; Tenere yükleriyle o kadar büyük ve ben, tüm o korumalar kir, toz içindeki rengârenk kıyafetlerim, öyle farklı kalıyoruz ki; insanların bakışları ile ben bile kendimi uzaylı gibi hissediyorum.
Hafif utanarak; tüm o bakışların eşliğinde, bir marketin önüne park ediyorum.
Yolda bozulma ihtimaline karşı; erzakımı İstanbul'dan götürmek yerine Niğde'den almaya karar vermiştim…
Saat neredeyse iki oldu. Hızla markete girip, akıllı bir alış veriş yapıyorum.
Dışarı çıktığımda Tenere'nin çevresinde acayip bir kalabalık var... Aslına bakarsanız, hoşuma gidiyor bu ilgi.
Aralarından geçip, meraklı gözler önünde, aldığım erzakı ve malzemeleri; bir bir çantalara yerleştiriyorum.
Sorular ve bakış gene aynı; sadece gözler faklı...
Bir polis memuru geliyor, yanıma biraz sohbet ediyoruz. Daha önce, o da motorize ekipteymiş; özlediğini söylüyor...
Tahmin edebiliyorum... Biraz da üzülüyorum…
Beraber, bir kaç hatıra fotoğrafı çektikten sonra, kalabalık bana yol veriyor...
Yazın son günleri hava artık daha erken kararıyor ve planım kampı Sokullu Pınarı'na kurmak, vakit az...
Çamardı'na çeviriyorum yönümü...
Yol çalışması biraz yavaşlatıyor beni, ama çok geçmeden, Demirkazık zirvesi Kuzey Batı'dan yüzünü gösteriyor.
İçimde anlatılamaz bir heyecan var; uzun zaman olmuştu, yüzleşmek ve buralara gelmek te zor..
Kenara çekip duruyorum, 1996 yılında bu dağları ilk gördüğümde aşık olmuştum, aynı duygular...
Makinemi çıkartıp bir fotoğraf çekiyorum, ellerim titriyor desem...
O kadar heyecanlıyım ki, biraz sakinleşmek için yolun kenarına oturup, marketten aldığım meyveleri çıkartıp yiyorum...
Ve bir sigara...
Kendime gelince hazırlanıp biniyorum motoruma... Solumda Demirkazık Batı Yüzü; ilerlediğim her metre daha da yüceliyor...
Bir süre sonra; sayısını bilmediğim kere, Çamardı'ndan kalkıp, Niğde'ye giden minibüsleri beklediğim, Demirkazık Köyü yol ayrımındayım...
Batı Yüzü tüm haşmetiyle karşımda.
Yakıt ikmali yapmam lazım... Önce köy yoluna girmiyorum; ana yol üzerinde ki benzin istasyonuna uğruyorum. Jandarma minibüsü, söğüt ağacının gölgesinde. İki uzman çavuş aynı gölgelikte, esnafla oturmuş sohbet ediyor... Tenere'ye yakıt ikmali yapılırken, bana da çay ısmarlıyorlar... Benzin istasyonunun sahibi hatırlıyor eski günlerden,
'Sen Ankaralıydın değil mi?' diyor...
Hoşuma gidiyor... Muhabbet koyu; malum referandum arifesi...
Uzman Çavuşlardan biri çok hevesli; motorun üzerine oturup devam ediyor bizimle sohbete...
Ama eşi istemiyormuş...'Ah be, bekar olmak vardı' diyor... Gülüyoruz...
Üçüncü çaydan sonra yolcu yolunda gerek, izin istiyorum,
Depoyu tam doldurtmuyorum, yarıdan biraz fazla... Arazide çok ağar olmaktan korkuyorum. Aslında hali hazırda ağırız ama...
Geldiğim yoldan tekrar dönüyorum; sonra köy yolu... Demirkazık Dağ Evi'ne kadar, durmadan ilerliyorum... Köy içinde epey yavaşım, beni gören ufaklıklar sokaktan, avlularına kaçıyor bağırarak... Haklılar... Çok acayip görünüyorum...
Dağ Evinde tadilat var, kapalı kimseler yok... Merhaba demeyi isterdim, dönüşte artık...
Dağ evinin yanından yukarı toprak yol... Sokullu Pınarı ve Arpalık Yaylasına çıkıyor... Tenere asfalttan sıkılmıştı; bende...
Başlangıç için sert bir tırmanış, köy arkamda giderek küçülüyor, Demirkazık Batı Yüzü'nün eteklerinde motorumdayım... Yüzlerce kilometre asfalt kullanımından sonra, hafif tedirginim, bir süre sonra geçiyor…
Peglerin üzerinde, keyiften çığlıklar atıyorum; nasılsa kimseler duymuyor…
Motor o kadar yüklü ki; oynak zeminde kontrolü epey zor. Zeminde boşta duran kayalar tırmanışı daha da güçleştiriyor. Fakat herşeye rağmen çok mutluyum. Tekrar Aladağlar'da olmak ve bu kez motorumla buralarda olmak anlatılamaz. Yol sürekli tırmanış ve bol virajlı, boş bir motorla son derece keyifli olabilecek bir yol, ama yüklüyüz...
Bir tepe, bir viraj daha derken, yol önümde aniden ikiye ayrılıyor; sağdan mı, soldan mı? Anaam... dannn; yatırıyorum motoru...
Olacak iş değil; kızıyorum kendime; Yol sağa eğimli, Motorun kafası yukarıya, tekerler sola bakıyor, depodan benzin akıyor... Motor sağ yan çantanın üzerinde... Elektriği kesiyorum... Motor zaten viteste; sağından kaldırıyorum motoru güç bela, kan ter içierisinde... Amanın; motor geri gidiyor, lastikler geri dönüyor...Debriyajı mı sıkıyorum diye bakıyorum, yok!!! Ön freni sık...Nafile...Gidiyor!!!
Motoru güçlükle soluna yatırıyorum, sağdaki vadi tabanına kadar yuvarlanmasın diye...
Ter içerisindeyim ve anlamamak...
Yakıtın boşalmasına da bakmıyorum artık, yer toprak, sünger gibi emiyor sızan benzini. Yangın ihtimali yok gibi... Olsa da yapabileceğim hiçbir şey yok.
Kaskı ve korumaları çıkartıp motorun başına geliyorum, hızlı bir kontrolden sonra zincirdeki boşluğu fark ediyorum. Ve hatta dişlnin üzerinde de değil... Lanet olsun; zinciri kırdım diyorum... Daha başlamadan bitti işte...
Neyse biraz yokladıktan sonra kırık olmadığını, sadece zincirin attığını fark ettim... Rahatlamanında etkisiyle; zinciri hemen yerine taktım... Motoru kaldırdığımda ki, geri gidişin sebebide bulunmuş oldu...
Sıra geldi motoru tekrar kaldırmaya... Yolda ki eğim benden yana olmasına rağmen, motoru yerinden kaldıramıyorum. Hiç gücüm kalmamış... Yapılacak bi'şey yok tüm çantaları indirip, öyle deneyeceğim.
Lanetler okuyarak, çantaları tek tek söküp kenara taşıyorum... Bittim artık... Ön tekeri pozisyonuna getir, gidondan tut falan... Zorla kaldırıyorum motoru... Yan ayağı açıyorum. Artık Tenere'de ayaklarının üzerinde...
Biraz sıvı alıyorum, sonra bir sigara... Biraz dinlendikten sonra çantaları yüklüyorum... Korumalar giyiliyor, kask ve eldivenler... Yola devam...
Marşa basıyorum...
Marşa basıyorum...
Lamn motordan tık yok...
Marşa basıyorum...
Yok!!!!
Kıracam şimdi motorunuda, Aladağlar'ınıda, senin kafa dinlemeni deee!!!!
Küfürün bini, bir para... Sinirden çıldırıyorum... Hiç birşeye değil de, motoru tekrar yüklediğime pişman oluyorum... Yapılacak bişey yok, önce kask vs. sonra da çantaları çıkartıyorum...
Elektrik aksamında bir sorun olduğu aşikâr... Marş düğmesinde herhangi bir kırık yok... Akü bağlantılarında bir sorun yok... Sigorta sağlam... Tekrar deniyorum; ama marş motorundan tık yok...Çıldırmamak elde değil...N'ooldu lamn buna???
http://www.youtube.com/watch?v=-7U6T6P2FH8
Sonra aklıma geliyor... Darbe sensörü olmalı; muhtemelen ikinci düşüşün şiddetiyle devre açık kalıyor, elektriği kesiyor ve marş basmıyor...
Emin olma samda bunun üzerine yoğunlaşarak, iskelet haline getirdiğim motorda ki, gördüğüm her siyah kutuya tornavidanın arkasıyla bir kaç kez vuruyorum. Hepsine çünkü hangisi darbe sensörü bilemiyorum...
Tekrar deniyorum...
YOKKKKKK!!!!
Allah'ım neden???Nedennn???
Son bir şans olarak da akünün kutup başını söküp tekrarlıyorum tıklama prosedürünü... İşe yarıyor. Tekrar yüzüm gülüyor... Halledebilmiş olduğum için çok mutlu oluyorum...
Ve gene aynı işkence...
http://www.youtube.com/watch?v=J97imxbpzcQ
Motoru giydir, çantaları tak, Burak'ı giydir... Yavaş hareketler, ona rağmen ter... Yola devam... Sırılsıklamım gene… Çok sıvı kaybettim, yukarıda ikmalini yaparım…
Konu BG tarafından (24-01-2011 Saat 01:05 ) değiştirilmiştir.
Yetkileriniz
Alıntı ile Cevapla
