28-29-30 Eylül 2012 Geleneksel Enduroist Demirköy-Balaban Kampı Sunumu

[Yusuf YÜCE]

Çok güzel bir kamp yaptık, Cumartesi akşamı cümbüş başlamadan yetiştim.

Cevat Kelle'nin verdiği emekleri göz ardı edemeyiz, aşağıda görüleceği üzere adam boyu odunları kamp alanına taşıdı.


Kamp yerine kadar enduroist logolu levhalar yolumuzu bulmamıza yardımcı oldu, Serhat'ı tebrik ediyorum.




Dönüş yolunda Çerkezköy gişeleri geçtikten sonra, saat 15.45 civarında 2 race motorcu bir biri ile çarpışmış, dört motor hepsi hayabusa ve hepsi sıfır motor, kaza yeni olmuş durup baktım kaza yerinden 50 mt. ileriye fırlamışlar, inşallah ucuz atlatmışlardır.


2 saat 15 dakikada gittiğim yolu 3 saatte geri döndüm, kaza görüntüsü bana fren yaptırdı. Saat 18.30 da evdeydim.

[Egemen Donat]

cok guzel bir kamp oldu; evdeyim.. Fotoğraflar duşlama sonrasında..

[Ünsal Ömer ÇAKMAKLI]

Bizde eve vardık , şimdilik bu kadar çok yorgunum

[Ali Uysalelli]

Gelmeyenler oturup aglasin yahu ne muhtesem bir mekan ne muhtesem bir ortam vardi. Arkadaslar muhtesem olunca hersey daha guzel oluyor

[Volkan YILMAZ]

Ben geleli baya oluyor ama direk sıpaya kilitlendim kendisi gittim diye bana küsmüsde neyse çok güzel bi kamp oldu mekanda çok iyi idi insanlar güzel olunca yerin bir önemi yok gerçi herkese katılımı ve emegi için teşekkür ederim... Bu gidişle seneye Enduroist Demirkoy festivali olur bu organizasyon

[Görkem Gürdoğan]

Bizde şimdi geldik.Hayır 10 dk önce gelmiştik aslında.

Kamp alanı güzeldi, enduroist güzeldi herzamanki gibi. Bazı karşılaşamamalar yaşandı ama olsun. Nerdeyse eksik yok gibiydi.

En son ayrılacağımız yerde kırlangıç düt bile yapmadan bastı gitti.

Şimdi yatıyorum

[Emrah Can Yaylı]

Şimdi geldim eve gençler önümdeki kamyonu sollayip pesinize dusecektim ama tam solladim sapagi gördüm sizi gördüm ama donemedem yani bi anda yanlış yola girdim dut bile diyemedim tamamen mesafe ayarını iyi yapamamamdan yoksa hiç olur muydu opusmeden vedalaşmak....

[Gİ]

Şimdi geldim eve gençler önümdeki kamyonu sollayip pesinize dusecektim ama tam solladim sapagi gördüm sizi gördüm ama donemedem yani bi anda yanlış yola girdim dut bile diyemedim tamamen mesafe ayarını iyi yapamamamdan yoksa hiç olur muydu opusmeden vedalaşmak....

Bizzat mekanına seni öpmeye geliriz o zaman paşam

Bende geleli 10 dakika oldı Görk

Emeği geçen herkese teşekkür ederim ...

[FZ]

Sevgili fordeşlerim ( ana ayrı, baba bir gibi - karın ayrı, forum aynı kardeşlerim demek ), daha çok taze olan birlikteliğimizin iki Perşembe ve bir Demirköy buluşmasıyla bu kadar pekişip, bu kadar akıldan çıkmaz bir hal alacağını inanın hiç tahmin etmemiştim.
Ne kadar şanslıyım ve ne kadar şanslıyız ki ( Eşim ve ben - Canan ve Fevzi ), bu kadar iyi insanla bir anda tanışıp daha önce hiç gitmediğimiz bir orman içinde bile kendimizi ev sıcaklığında ( Cevat ) ve anne kucağında ( Fatoş ) gibi güvende hissettik.
Etrafımızda bu kadar şen, mutlu ve birbirine değer veren insanla geçirdiğimiz üç günün tadı anlatılamaz. Hava soğuk olsada, ateş sadece önümüzü ısıtsada, arkamızdaki varlığınız sayesinde hiç üşümedik ve yalnız kalmadık...

Kulaklarımızda, hep bir kahkaha sesi ( Egemen ), olmadı gitar sesi ( Emrah ), oda olmadı ney ( Cemal ), hadi oda olmadı saz sesi ( Erkan ), bunu söylemek istemezdim ama hiç biri olmasa gece boyunca bitmeyen bir horlama sesi ( ki o bile güzel - , aslında bi bulsaydım varyaaa... ) bizi hiç yalnız bırakmadı.

Kâh ateşin başı, kâh çadırın başı ( ki bu mesafe 30mt ) demeden, iki lokasyon arasında, Bursa - Demirköy arasından daha fazla yol yapılan ( Şenol ) ( motorla ), ve motor sesinin hiç eksik olmadığı bir harmoni gibiydi kampımız.

Bunlar ne yer ne içer diye düşünüp, bir telefonla Balaban köyü piknik alanına kadar arpa suyu servisi yapan bakkalcıdan ( Hülya ), ulan banane ister aç kalsınlar ister suzuz diyerek, gece boyunca tüm erzağımızı yalayıp yutan, K2 kurt köpeği ( K9 kurt köpeğinin 2. sınıftan terk haline K2 denir - Bknz : Emrah'ın esprileri kitabı 2693. Bölüm ) Max'e varana kadar kimleeer, kimler. Haa unutmadan Max açık hava tuvalet bekçiliği konusunda özel eğitimli bir arkadaş, yükseğinide, boynun iple kangren ederecesine bağlandığında bile yaşayabilmek konusunda verdiği tezle Orman Hukuku Fakültesi'ni birincilikle bitirmiş...

Az kalsın unutuyordum, kampta gönlü zenginlik ve adaletli kazanımda vardı, daha önceden sözleşilmiş bilek güreşi müsabakası her nekadar yapılamamış olsada, ki hep o aslanın yüzünden. Hani aslan süt vermiş ya, rakibim ( Orhan ) oksijenin etkisiyle vermiş sütün gözüne, müsabakaya çıkamadı. Ama ne oldu sonuçta rakibin sponsoru ( Nuri ), bari gel beni yen de kaybettiğim baklavalara içim yanmasın dedi, bizde yani ben ve sponsorum ( Gürbüz ) bileğimizin hakkıyla, tüm fordeşlerimizle birlikte ileriki bir tarihte yemek üzere, 10 evet doğru okudunuz tam 10 tepsi baklavayı kazandık. Hem adalet yerini buldu hemde sevgili rakip sponsorun ne kadar gönlü zengin olduğunu gördük.

Bu arada kampımızın kişiye özel hizmetler konusunda da inanılmaz bir iç işleyişi olduğunu gururla buradan sizlere duyuruyorum. O kötü aslanın sütü yada arpanın suyu vücutta beklenmeyen ( Aslında herkez bunu bekler ama kabul etmez ) bir etki yaratırsa ve bu etki sizi genç yaşınızda tepetaklak yere yatırırsa ki bende böyle bir etki yarattı ve beni tepetaklak yere yatırdı, dinleyeydim Fatoş ablamı böyle olmazdı da, gençlik işte.
Bu durumu ben yaşadım ancak bu düşüş hikayesi yalnızca olay yerinde uygulamalı anlatılabilir. Hikayenin burasını sadece olayın zuhur ettiği anda orada bulunan fordeşlerim anlıyor, bunun için anlamayanlardan özür dilerim. Neyse düştüğüm yerden beni kurtarmak için hemen gülmekten ölmek üzere olan iki kişinin ( Düşünün işlerini ne kadar severek yapıyorlar ) nurlu elleri bana doğru uzandı, ve beklenen sonuç 112 ( Yüzoniki ) kg'lik beni tabiki yerimde kaldıramadılar ve mecburen kendi çabalarımla kalktığım çukurdan çadırıma kadar shuttle hizmeti vererek, bu iki güzel nurlu el ( Emrah ve Turgut ) beni resmen çadırıma tıkıştırıp, bir sonraki ihtiyaç sahıbıne yardım için görevlerinin başına geçtiler...

Şimdi sıra teşekkür seramonisinde...

Benimle göbek atan Göktuğ'a
Motoru yüklerken yardım eden Cem'e
Harita gibi bize yol gösteren Mehmet Abi'ye
Aklıma GS 1200 ADV'yi sokan Görkem'e
Tenere ile ilgili bana tecrübelerini aktaran Murat'a
Şen şakraklığıyla bizi gülümseten Hülya'ya
Bizi müziksiz koymayan Emrah, Erkan ve Cemal'e
Bize balık yediren Volkan'a
Dönüş yolunda bize öncülük eden Gökhan'a
Sevgili yol arkadaşım Egemen'e
Odunlarımızı sağlayan ve çöpümüzü bile halleden Cevat Abi'ye
Sizlerle tanışmama sebep olan Turgut'uma
Başımızda bir büyük hissini bize yaşatan Yusuf, Nuri, Orhan, Osman ve Gürbüz Abi'ye Sonsuz teşekkürler ediyorum...
Ama izninizle en en en büyük teşekkürü Anaç duyguları tavan yapmış, kalp güzelliği daima gülümseyen yüzüne vurmuş, Açık büfe zeytin yağlıları önümüze seren ve sabah kahvaltısında teker teker dolaşıp elleriyle yaptığı gözlemeleri bizlere yediren Fatoş Ablam'a ediyorum...

Şimdi ben böyle yazmaya devam edersem, askerlik anısı gibi 3 günlük bu kampın hikayesi hiç bitmeyecek gibi görünüyor ki bu çekilmez olabilir, bunun için şimdilik yazıma son veriyor, son verirken de, eğer bir dil veya anlatım hatası yaptıysam özür diliyorum...
Kişileri belirtirken sadece isim yazdığıma kızmayan, büyüklerimin ellerinden, küçüklerin gözlerinden öper, aslında kendilerini unutmayıp, burada isimlerini zikredemediğim kamp arkadaşlarımın hepsine birer birer selam ederim...

Hadi, kalın sağlıcakla...

[Emrah Can Yaylı]

Fatos abla fevzi hala uyumamis ehehhehehed