23.07.2018 (6. Gün)
Saratov – Ufa
Sabah 8,30 gibi kalkıp kahvaltımızı yaptıktan sonra motorun zinciri temizleyip bakımını yaptım. Emre nehri görünce biraz yüzdü. Rusya deyince aklımda kalan en güzel şeylerden biri de Volga Nehri oldu (Haritada İdil nehri olarak geçiyor) Bu nehir Moskova ile Leningrad arasındaki Valday tepelerinden doğuyormuş ve 3350 km. giderek Hazar Denizine dökülüyormuş. Ruslar bu nehirden deyim yerindeyse etinden, sütünden her şeyinden yararlanıyorlar. Üzerinde yük taşıma için kullanılan devasa nakliye gemileri bulunuyor, balıkçılık zaten almış başını gitmiş çok harika balıklar çıkıyor bu nehirden. Geçtiği her köy ya da ilçede illaki sosyal alanlar var, Ruslar buralarda tertemiz nehre girip yüzüyorlar, etrafında spor yapan insanlar, elinde şarabı ve kız arkadaşı ile gelip burada eğlenen insanlar çoğunlukta. Ama taşkınlık çıkaran ben daha görmedim. Ukalalık olmasın ama hakikaten etraf da çok temiz ben suyun bu kadar berrak olmasına bayağı bir şaşırdım. Ülkemizde olsa illa bir fabrika giderini bağlayıp tüm doğal yaşamı öldürüp suyun rengini bile değiştirir. Gözümün önüne Sakarya Nehri’nin hali gelince epey üzüldüm. Bizim nehirlerimiz neden bu kadar temiz ve etrafında bu kadar sosyal alan yok diye içerledim.
Bir süre burada kaldıktan sonra yola çıktık, Pugachyov yakınlarında Kazakistan’dan çıkıp gezen bir bisikletli amca ile muhabbet ettik.
Soğuk savaşın efsane helikopteri olarak adlandırılan Efsane helikopter Mi-24.
Yaklaşık 360 km. sürerek nihayet Samara’ya geldik. Sabah kamp alanımızdan buraya kadar yollar inanılmaz berbattı. Ben hayatımda ilk defa bu kadar bozuk şehirler arası yol gördüm. Gerçekten berbat ötesi bir yoldu, çukurlara düşsek bizi bulamazlar herhalde. Motor kesin sağlam çıkmazdı yani, yol çukurdan öte bir de tırtıklı, ilk önce bir tabela gördüm 140 km. bozuk satıh diye, kalan 220 km. de daha da bozuktu zaten. Yolda giderken o sarsıntıdan kask kamerası da uçmuş gitmiş, arka çantanın üzerindeydi, ger dönüp bir baktım ki yok. Hemen geri döndüm 5 km. gittim bir baktım ki çukurun içinden bana göz kırpıyor, hemen aldık baktım çalışmıyor, ben seni düzeltirim siyerekten aldım yanıma ;)
Canım Lukoil :
Samara’dan sonra yol düzelince biraz tempolu sürerek toplamda 850 km. yaparak, 22:30 gibi Ufa’ya geldik. Hemen kamp alanı aradık. Uydu görüntüsünden şehir merkezinde bir göl olduğunu görünce hemen o tarafa gittik. Gerçekten de on numara bir gölet yapmışlar. Zaten Rusya’da neredeyse her şehirde ya da yerleşim biriminde ya göl var, ya da gölet var. Olmayan yerlerde de Volga nehri var zaten. Bu açıdan mükemmel bir ülke Rusya. Tek aradığımız güzel ülkemizin güzel yolları oldu
Yakınlarda bulunan Taciklilerin işlettiği bir büfeden bizim döner gibi ama ekmek yerine lavaş kullanılan, arasına soğan, domates ve sos konulup tost makinesinde kızartılan döner çakması Sharma yedik.
Gece saat 24:00 gibi birkaç polis gelip evrakları incelediler, buraya motosiklet ile giriş yasak dedi “agam biz Türk’üz” diyince “tamam hadi madem kalın, bir daha olmasın” dediler. “eyvallah” diyip, çadırımıza geçip kapanışı yaptık. O yorgunlukla kafayı koyar koymaz başka alemlere geçiş yaptım.
Olur ya Ufa’ya gelirseniz kamp alanı aramayın, işte koordinatlar : 54.7725657,56.057042
Alıntı ile Cevapla