Bolkarlar - Karagöl kampı

[alfisti]

eveeeet neredeyse 1,5 ay sonra raporu tamamlayayım dedim artık
haydi bakalım başlıyoruz....

[alfisti]

Geçtiğimiz günlerde ümit kardeşimden (nam-ı diğer Tekilay) gelen bir telefonla nicedir aklımızda olan bolkarlar gezisini hayata geçirmek için bir fırsat elimize geçti. Telefon konuşmamız esnasında:
- sen hiç motoru yatırdın mı?
- HAYIR,
- Koruma demiri var mı?
- VAR,
- iyi o zaman
- ???... gibi sorular sorunca olayın ciddiyetini tam olarak anlayamamıştm (gerçi daha önce ümit’i tanımazken, kendisi hakkında “peşinden gitmek yürek ister, olur olmaz her yola girer, geçilemez yerlerde motoru kucaklayıp bir şekilde geçirir ” gibi sözler edilmişti, ama henüz böyle bir yolculuğumuz olmamıştı). Tarihi kararlaştırıp kapadık telefonu.
Neyse konuşmanın üzerinden günler geçti, yolculuk saati yaklaşırken ümit’in motosikleti hala hazırlanamamıştı ve bunun sonucunda yola tek motosiklet çıkmaya karar verdik. Yol güzergahını ümit hallediyordu, google earth ile yolları kafaya yazmış biladerim.

Sabah erken vakit çıktım evden, Kıcı virajları, Belen derken İskenderun’da ümit ile buluştuk.
Malzemeler yerleştirildikten sonra yola koyulduk.



Rotamız Adana üzerinden pozantıya dönüp Çamlıyayla çıkışından çıkmak. Bu çıkıştan sonra yollar güzelleşiyor, gidiş geliş yol, her taraf çam ağacı, burnumuza güzel güzel kokular geliyor.





Bir süre sonra göl kenarında kahvaltı için mola veriyoruz.



Fazla zamanımız yok, çünkü akşam Karagöl’de Ankara’dan gelecek grupla buluşmayı planlıyoruz ve yolların kötü olduğu yerlerde gece sürüşü yapmak hoş olmayabilir.

[alfisti]

Az bir sürüş sonrası Çamlıyayla’dayız, son defa benzin ikmali...




ümit’in daha önce çokça buralara geldiği gördüğü ilgi alakadan hemen belli oluyordu. Burada motosiklette hafif bir değişiklik yapmaya karar verdik, topcase’i burada bırakacak ümit’e arkada daha fazla yer açacaktık. Eğer dönüşte yolumuz buradan geçerse topcase’i kendimiz alacak, geçemezsek bize kargo ile yollayacaklardı.

bu da yeni hali...

[alfisti]

Alışveriş işlerinden sonra uzunca bir süre asfalt görmemek üzere tırmanışa geçtik.
Etrafımızda çam ağaçları, sürekli kıvrılan yollarda tırmanıyorduk. Manzara müthiş, orada olmanız lazım.








Yolda ilerlerken önce ağaçlar azaldı, bir zaman sonra da etrafta yolumsu iki teker izi, dağlar ve bizden başka birşey kalmadı. İlk başlarda zemin fena değildi. Fakat yolculuğun en fena 2 yerinden birine birazdan ulaşacaktık: Sayınbaşı...

[alfisti]

Langur lungur taşlar üzerinde seke seke artçılı bir şekilde ilerliyorduk.
Önce sola , sonra sağa, sonra tekrar sol, sağ, sol.... sayamadığım firketeleri geçtikten sonra artık platoya ulaşmıştık. Yol daha düzgün bir hale gelmiş, esas tırmanış kısmını bitirmiştik.

[alfisti]

Bu kısımda biraz daha sürdükten sonra bir çeşme başında mola verdik.



Birkaç saat önce foto çekimi sırasında ayak bileğini hafifçe inciten ümit biladerim ayacığını şifalı suya sokarken bu foto suyun soğukluğu hakkında fikir verebilir sanırım.

[alfisti]

adını hatırlamadığım bir hayvanat...



Burada biraz atıştırıp, oyalandıktan sonra yola devam...
bu kısımlarda yol kenarlarında kazılmış bir sürü köstebek deliğine benzer delik ve geçtiğimiz yerlerde bi koşuşturma hali vardı.



Gelengi denen bu güzel hayvanı çokça görmemize rağmen güzel bir fotosunu çekecek fırsatımız olmadı ne yazık ki, çok hızlı bir şekilde ortadan kayboluyordu. ama şöyle birşey kendileri...



Göl kenarında poz vermeler falan...

[alfisti]

Bu yollarda planladığımızdan daha hızlı gelmiştik, darboğaz’a az kalmıştı...

[alfisti]

yol üzerinde gördüğümüz bir yörük çadırında mola verdik.

Adı sanırım ismail’di, hemen bizi buyur etti. Taze taze en doğalından ayran ikram etti bize. Sonra bi daha, bi daha... önceden bu insanların buralarda ilkel şartlarda, dünyadan bihaber yaşadığını düşünürdüm ki ismail abi şaşırttı beni. Bugün bir kazada Kemal adında biri motosiklet kazası geçirip, vefat etmiş dedi, önce Kemal’in yöresel apaçilerden biri olduğunu düşündük fakat sonradan öğrendik ki transanatolia rallisinde meydana gelen kazada hayatını kaybeden Kemal Merkit’ten bahsediyormuş. Olayı bu dağ başında ismail abi’den öğreniyorduk.
Ümit olayı teyit etmek için bir kaç telefon görüşmesi yaptı, gerçekten anlattıkları doğruymuş, telefondan detayları öğrenince morallerimiz altüst oldu. Allah rahmet etsin...





Ayranları bitirip darboğaz’a doğru yola çıktık, artık yolun iniş kısmındaydık.
Türlü türlü firketelerden geçerek düzlüğe indik.

[alfisti]

Solumuzda yamaçta kalan yeşilliği gören ümit motoru durdurup başladı aşağı inmeye.. ben de onu takipteyim, nereden içine doğduysa birden yabani meyve ağaçlarının içinde bulduk kendimizi. Buradan bir miktar elma, erik ödünç aldıktan sonra ankara’dan gelecekleri beklemek üzere darboğaz’a girdik.






Şansımıza meydanda akşamki düğün için hazırlık yapılıyordu, eğlence çıktı bize.
Darboğaz’a girdiğimizde saat akşam 8 gibiydi. Ankara’dan gelenler 11-12 gibi varır diye umuyorduk, sonrasında karagöl’e çıkacaktık beraber.
Biraz köy gezmesi, internette oyalanma sonrası dikkatimizi çekti, dışarıdaki düğünde kimseler oynamıyor, onun yerine dualar okunuyordu. Eğlence güme gitti...
Bunun üzerine köyün gençlerinin önerisi üzerine en popüler mekana geçtik, bekleyişimizi burada sürdürecektik. Mekan bir pansiyonun bahçesindeki kafeterya tarzında bir yerdi. Şimdi adını hatırlamadığım mekan sahibi ile fena bir muhabbet başladı. Bol gülmeli, bol müstehcenli...

Saat 11:30- 12 gibi ankara grubunun yolda biraz zaman kaybettiğini ve yaklaşık saat 3:00 gibi buralara varacağını öğrendik. ümit'le gözgöze gelip karagöl’ e doğru yola çıkmaya karar verdik, fazla bir mesafemiz yoktu. Amcam yukarıda bir otel inşaatı olduğunu, içine girersek soğuktan korunabileceğimizi söyledi. Peki deyip ayrıldık bu hoş sohbet amcamızın yanından.
Vardık otel sahasına... burada hava aşağıya göre daha iyi, gökyüzünü müsait görünce foto işlerine giriştik önce.