2018 Gürcistan, Rusya, Kazakistan, Kırgızistan, Özbekistan gezisi

[ErdostDuran]

Gezi harika, fakat gunluk yaptiginiz km cok yuksek.Biraz zamansizliktan kostur kostur olmus.Gs'in defransiyelinde sorun yasamanizi bekliyorum yagsiz calismasindan dolayi

Seneye benim de listemde, yapabilirsem Rusya Uzeri mogolistan istiyorum, Crf250 rally ile.Kazakistan biraz midemi bulandirdi.

Gezinin devamini bekliyoruz,����

[İbrahim DEĞERLİ]

Gezi harika, fakat gunluk yaptiginiz km cok yuksek.Biraz zamansizliktan kostur kostur olmus.Gs'in defransiyelinde sorun yasamanizi bekliyorum yagsiz calismasindan dolayi

Seneye benim de listemde, yapabilirsem Rusya Uzeri mogolistan istiyorum, Crf250 rally ile.Kazakistan biraz midemi bulandirdi.

Gezinin devamini bekliyoruz,����

Teşekkürler, günlük yaptığımız km.ler görüleek pek bir şey olmadığından ve zaman kısıtlılığından dolayı uzun tutmak zorunda kaldık. Benim asıl amacı özbekistan'da Buhara, Semerkand ve Hive'yi görmekti. Birazcık dolaştım sadece ;)

[İbrahim DEĞERLİ]

30.07.2018 (13. Gün)
Bişkek (Kırgızistan)

Usta gelecek diye Sabah erkenden kalkıp toparlandık. Yakındaki marketten kahvaltılık bir şeyler alıp çayla beraber götürdük. İki saat meraklı bir bekleyiş sonucunda saat 11:00 gibi Oleg Usta geldi. Derdimizi İngilizce bilmediğinden dolayı, Google translate ile anlattık. Lastiği söktü, orasını burasını inceledi. Sonra bilgisayarının başına geçti. Biz de parça falan arıyor sanıyoruz. Durum nedir diye sorduğumuzda 15 dk. Daha beklememizi söylüyor. Bir yeleri aradı, epey konuştuktan sonra, diski sökmek için özel bir aparat gerektiğini söyledi.



Bir süre sonra bu adam PC başında ne yapıyor diye baktığımda, şaftın nasıl söküleceği hakkında yazı olan bir forumu inceliyordu. En son bu işi kendisinin yapamayacağını, bu bölgedeki tüm motorcuları aradığını, kimsenin yapamadığını ve yedek parçanın da bulunmadığını çok özür dileyerek söyledi ve motoru tekrar topladı. Ne yapalım ne yapalım diye düşünürken “bari motoru Türkiye’ye yollamanın bir çaresini arayalım” dedik.



Ne yapabiliri, burada kimseyi de tanımıyoruz derken aklımıza konsolosluk geldi. “En azından Türkçe bilen birileri ile konuşuruz” dedik. İnternetten Bişkek Türkiye Konsolosluğunu bulduk, benim motora atlayıp konsolosluğa geldik. Pazar olduğundan konsoloslukta iki-üç görevli vardı. Sağ olsun (ismini hatırlayamadığım) bir görevli tanıdığı bir TIR şoförü olduğunu, ve çok güvenilir bir insan olduğunu söyleyerek bize telefon numarasını verdi.
Konsolosluğa yakın bir yerde de THY kargo acentası olan bir firmaya da soralım dedik. Acentaya geldik, sağ olsun Türkçe bilen bir görevli bizimle epey ilgilendi. Motorun Türkiye’ye transferi için 2000 dolar istedi. Biz fiyatı çok bulunca, TIR cılarla görüşelim dedik.

Acentadan çıktık, TIR cı arkadaşı aradım, olduğun yerin konumu at diyemeden, konuşma hakkım doldu. İsmini sonradan öğtendiğim TIRcı Süleyman’da telefonunun internetini kapamış, WhatsApp’tanda ulaşamıyorum. Dedim bari birinin telefonunu isteyim de ondan arayayım derken bir dükkanda, Türk’e benzeyen birini gördüm. Selamun Aleyküm, Dedim, Aleyküm Selam diyince Türk olduğunu anladım. “Türk müsün” diye sorunca o da şaşırdı, durumu anlattım. Türkiye’den motosikletle geldiğimizi, motorumuzun burada arıza yaptığını ve bir Tırcı ile görüşeceğimizi,ama konuşma hakkı olmadığını anlattım.



Benim telefona kayıtlı olan numarayı gösterdiğimde “aaa bu bizim Süleyman” dedi, “ Evet tanıyor musun” diye sorduğumda, şu masada oturuyor dedi. Koskoca Bişkek’te bu şekilde cereyan eden olay bizi bayağı bir şaşırttı. Süleyman ile konuştuk, sağ olsun bize yardımcı olabileceğini ama prosedürün çok olduğunu söyledi. O sırada Celal Dayı diye Antepli bir dayı geldi. “Ben bayram için dönmeyi düşünüyorum, sizin motoru da götürürüm. Ama gümrük prosedürü çok olur, motoru yükleyelim her gümrük geçişinde elinde götürürsünüz” dedi. Bize mantıklı geldi. Emre ile motoru Bişkek’ten Sakarya’ya 1500 dolara götürebileceğini söyledi. TIR’a motosiklet harici yük almayacağını söyledi. Epey konuştuktan sonra biraz düşünelim diye oradan ayrıldık.



Tekrar Bikers KG klübüne geri döndük, orda olayları konuşurken klüp başkanı geldi. Olayı klüp başkanına anlattık. Klüp başkanında da GTL 1800 var, şaft sistemleri aynıymış. Bir yıl önce aynı sorunu yapmış, sorun şaftın içerisinde redüktör diye bir parça var, onun içinde bulunan bir yüzük değişecek. Başkan bu parçanın eski bir Rus kamyonun bir parçasının aynı olduğunu söyledi. Kendisi de aynı şekilde tamir etmiş ve bir sorun olmamış.
Birkaç yeri aradı, şehir merkezi yakınlarında bir tamirhaneden bahsetti. Orada Roman Usta diye biri var, çözse çözse o çözer dedi. Akşam olduğundan şu anda kapalıymış, ayrın sabah gidersiniz dedi. Roman Ustanın telefonun alıp, konumunu istedik. Durumu anlattık, “yarın gelin” dedi. Bu akşamı da yine aynı şekilde klüp bahçesinde bulunan kamelyada geçirdik.

[Ediz Gürkan]

30.07.2018 (13. Gün)
Bişkek (Kırgızistan)

Usta gelecek diye Sabah erkenden kalkıp toparlandık. Yakındaki marketten kahvaltılık bir şeyler alıp çayla beraber götürdük. İki saat meraklı bir bekleyiş sonucunda saat 11:00 gibi Oleg Usta geldi. Derdimizi İngilizce bilmediğinden dolayı, Google translate ile anlattık. Lastiği söktü, orasını burasını inceledi. Sonra bilgisayarının başına geçti. Biz de parça falan arıyor sanıyoruz. Durum nedir diye sorduğumuzda 15 dk. Daha beklememizi söylüyor. Bir yeleri aradı, epey konuştuktan sonra, diski sökmek için özel bir aparat gerektiğini söyledi.



Bir süre sonra bu adam PC başında ne yapıyor diye baktığımda, şaftın nasıl söküleceği hakkında yazı olan bir forumu inceliyordu. En son bu işi kendisinin yapamayacağını, bu bölgedeki tüm motorcuları aradığını, kimsenin yapamadığını ve yedek parçanın da bulunmadığını çok özür dileyerek söyledi ve motoru tekrar topladı. Ne yapalım ne yapalım diye düşünürken “bari motoru Türkiye’ye yollamanın bir çaresini arayalım” dedik.



Ne yapabiliri, burada kimseyi de tanımıyoruz derken aklımıza konsolosluk geldi. “En azından Türkçe bilen birileri ile konuşuruz” dedik. İnternetten Bişkek Türkiye Konsolosluğunu bulduk, benim motora atlayıp konsolosluğa geldik. Pazar olduğundan konsoloslukta iki-üç görevli vardı. Sağ olsun (ismini hatırlayamadığım) bir görevli tanıdığı bir TIR şoförü olduğunu, ve çok güvenilir bir insan olduğunu söyleyerek bize telefon numarasını verdi.
Konsolosluğa yakın bir yerde de THY kargo acentası olan bir firmaya da soralım dedik. Acentaya geldik, sağ olsun Türkçe bilen bir görevli bizimle epey ilgilendi. Motorun Türkiye’ye transferi için 2000 dolar istedi. Biz fiyatı çok bulunca, TIR cılarla görüşelim dedik.

Acentadan çıktık, TIR cı arkadaşı aradım, olduğun yerin konumu at diyemeden, konuşma hakkım doldu. İsmini sonradan öğtendiğim TIRcı Süleyman’da telefonunun internetini kapamış, WhatsApp’tanda ulaşamıyorum. Dedim bari birinin telefonunu isteyim de ondan arayayım derken bir dükkanda, Türk’e benzeyen birini gördüm. Selamun Aleyküm, Dedim, Aleyküm Selam diyince Türk olduğunu anladım. “Türk müsün” diye sorunca o da şaşırdı, durumu anlattım. Türkiye’den motosikletle geldiğimizi, motorumuzun burada arıza yaptığını ve bir Tırcı ile görüşeceğimizi,ama konuşma hakkı olmadığını anlattım.



Benim telefona kayıtlı olan numarayı gösterdiğimde “aaa bu bizim Süleyman” dedi, “ Evet tanıyor musun” diye sorduğumda, şu masada oturuyor dedi. Koskoca Bişkek’te bu şekilde cereyan eden olay bizi bayağı bir şaşırttı. Süleyman ile konuştuk, sağ olsun bize yardımcı olabileceğini ama prosedürün çok olduğunu söyledi. O sırada Celal Dayı diye Antepli bir dayı geldi. “Ben bayram için dönmeyi düşünüyorum, sizin motoru da götürürüm. Ama gümrük prosedürü çok olur, motoru yükleyelim her gümrük geçişinde elinde götürürsünüz” dedi. Bize mantıklı geldi. Emre ile motoru Bişkek’ten Sakarya’ya 1500 dolara götürebileceğini söyledi. TIR’a motosiklet harici yük almayacağını söyledi. Epey konuştuktan sonra biraz düşünelim diye oradan ayrıldık.



Tekrar Bikers KG klübüne geri döndük, orda olayları konuşurken klüp başkanı geldi. Olayı klüp başkanına anlattık. Klüp başkanında da GTL 1800 var, şaft sistemleri aynıymış. Bir yıl önce aynı sorunu yapmış, sorun şaftın içerisinde redüktör diye bir parça var, onun içinde bulunan bir yüzük değişecek. Başkan bu parçanın eski bir Rus kamyonun bir parçasının aynı olduğunu söyledi. Kendisi de aynı şekilde tamir etmiş ve bir sorun olmamış.
Birkaç yeri aradı, şehir merkezi yakınlarında bir tamirhaneden bahsetti. Orada Roman Usta diye biri var, çözse çözse o çözer dedi. Akşam olduğundan şu anda kapalıymış, ayrın sabah gidersiniz dedi. Roman Ustanın telefonun alıp, konumunu istedik. Durumu anlattık, “yarın gelin” dedi. Bu akşamı da yine aynı şekilde klüp bahçesinde bulunan kamelyada geçirdik.

Zincir olsa dünyanın heryerinde her tamirci hallederdi. Bu tarz seyahatlerde basit sistemleri tercih etmekte fayda olduğu bir kez daha ortaya çıktı


Tapatalk kullanarak iPad aracılığıyla gönderildi

[İbrahim DEĞERLİ]

30.07.2018 (14. Gün)
Bişkek (Kırgızistan)

Sabah yine erkenden uyanıp kahvaltımızı yaptıktan sonra Roman ustanın verdiği konuma gittik. Yine bekledikten sonra saat 10:30 gibi usta geldi, durumu zaten anlatmıştık. Hemen tekeri ve şaftı söküp parçaladı, sorunlu olan parça için yedek parçacıları arayacağını söyledi. Bizde motosiklet tamir olurken bir şehir turu bari atalım dedik.



Urkuya Salieva Anıtı:



Ala Too Meydanı:





Bir şehri tanımak istiyorsan, çarşısına pazarına mutlaka gitmelisin derler. İşte Oş Pazarı:





Unlu mamüller satan bir dükkan:



Kasaplar bölümü (hristiyan bölümü)



domuz etleri :



çalışanların %90’ı kadın:

[İbrahim DEĞERLİ]

At ürünleri bölümü :



At Sucuğu:







Sakatat Bölümü:



Peynirciler Bölümü:



Kuru Meyve Bölümü:







Sokaklarda KBAC cılardan sonra Ayrancılar :

[İbrahim DEĞERLİ]

Manas Heykeli:



Atatürk parkı :









Epey gezdikten sonra akşama doğru Roma Ustanın yanına geldik. Motoru dağınık halde görünce bir şeylerin ters gittiğini anladık. Parçayı bulamamışlar, yarın birkaç yere daha bakacağız dediler. Bizim hayaller yavaş yavaş suya düştü. Tekrardan klübe geri döndük. Yine aynı kamelyada geceyi geçirdik.

[İbrahim DEĞERLİ]

01.08.2018 (16. Gün)
Son Kul – Jerge Tal


Sabah saat 8:30 gibi birinin çadırı dürtüklemesiyle uyandım, bir baktım ki; Kırgız bir çoban sigara istiyor. Ulan dedim, işin gücün yok mu? Sigara içmiyoruz dedim. Bir şeyler söyleyip gitti. Kafamı dışarı çıkardım bir de baktım ki; dümdüz bir yerdeyiz, güneş de vurunca, mart ayında çıkan yılan gibi güneşte bekleyip güzelce ısındım







Kahvaltıyı burada dedğilde bir yurt bulup yaparız dedim. Gölün kenarına geldiğimizde ilk bulduğumuz yurda girdik. Yurt göçebe Türklerin keçeden yapılmış olan çadırlara deniliyor. Buradaki adı “boz-üy” göl etrafında ve çoğu turistik yerlerde bu çadırlar, otel ya da lokanta gibi hizmetler veriyor.





Kahvaltı istedik, bize pirinç lapası, bisküvi ve reçelden oluşan kral sofrası geldi. Çayla beraber kahvaltımız yaptık.
Yatakhaneler:



Kurt Postu

[İbrahim DEĞERLİ]

Yurdun çocukları:



Bütün bisküvimizi yiyen kız ;)


Karnımız doyurduktan sonra göl kenarına doğru sürdük. Burası üç bin metre rakıma sahip, Kırgızistan’ın ikinci büyük gölü. Uzunluğu 29 km. genişliği 18 km. en derin yeri 13 mt. olan Etrafı dağlara kaplı, bozkırda bulunuyor. Burası yılın sekiz ayı ulaşıma kapalı bir bölge, telefonlar çekmiyor, elektrik yok. Göle erişim sadece Haziran ve Eylül arasında var. Biz dün gece gelirken bile yollarda kar vardı.







Benim A.T den bile büyük Atları süren Kırgız çocukları :



Burada eğlendikten sonra yolumuza devam ettik. Buranın en yüksek noktası Moldo Ashuu geçidini geçtik.

[İbrahim DEĞERLİ]

Yine çıkış gibi güzel manzaralar ve bozuk yollar eşliğinde aşağıya indik. İndiğimiz köy Ak-Tal adında küçük bir köydü. Hedefimiz Osh şehrine gitmekti. Ak-Tal’dan sola döneceğimize sağ tarafa dönerek 75 km. yanlış yöne saptık.



Navigasyona bakayım dedim bir ara, bir de baktım ki; dün gece geldiğimiz yöne doğru gidiyoruz. Yakıtımız da az, dedik bari biraz daha gidelim yakıt alalım. Naryn’e kadar gittik. Yakıtı fulledik. Yedek benzinlerimizi de aldık. Aynı yolu geri döndük. Ak-Tal ı geçip Ugut tarafına giderken, aa bir de baktık ki iç tarafa dalıp Baetov’a girmişiz. Navigasyona baktık bir yol bulduk, Emre bu yoldan gidelim bari dedi. Girdik yola.



İlk başlarda güzel bir stabilize olarak başlayan yol, ilerleyen zamanlarda tam bir baş belası bir yol halini alacaktı. Nerden bilebilirdik ki?.  yol gittikçe daha da kötüleşmeye başladı, haritadan baktım Aral diye bir yere bağlanıyor. Emre de bende zorlanmaya başladık. Ben hala Emre’ye interkomdan moral veriyorum. “Burası şehirlerarası yol, Aral’a gelince mutlaka yol düzelecek” diyorum. Emre pek inanmadı, haklıymış da. Şehirler arası yol dediğimiz yerler, ilk girdiğimiz yollardan daha da kötü olmaya başladı.

Rakım 2900 , koordinat : 41.1501579,74.0894523 :









Toplamda 520 km. yol sürdük ve bunun 400 km.si bozuk yollardan ibaretti. Emre’ye buralarda bir yerlerde kamp atalım desem de, yol yapalım aga diyip, gece saat 22:00 lerde falan biz 3000 rakımlı dağlarda daracık yollarda, kamyonlarla peş peşe motor sürdük. Sabahki hesabımız tutmadı, gece saat 24:00 gibi falan artık düze indik. Asfaltı görünce öpesim geldi. Kalmak için yer arasak da bulamadık, saat 1:00 gibi artık, motor üzerinde uyuyacak kadar yoruldum, baktım yol çizgilerini kaçırıyorum, yol üzerinde bir camii gördüm. Hemen camiinin arkasına motorları çektik. Yanımıza uyku tulumunu alıp, caminin içine yattık, kafamı koyar koymaz hemen off durumuna gelmişim. Belki de kafamı koymadan off durumuna geçmiş bile olabilirim.

Arkası Yarın........